วารสารช่อพะยอม

ตำนานอุรังคธาตุกับการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมของพระธาตุพนม

อรัญ จำนงอุดม — 2025-10-08

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาตำนานอุรังคธาตุกับการพัฒนาอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมของพระธาตุพนม เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ มีเครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างและแบบสังเกต โดยมีกลุ่มเป้าหมาย จำนวน 36 คน ที่มาจากการเลือกแบบเจาะจง และทำการตรวจสอบข้อมูลโดยใช้วิธีการตรวจสอบแบบสามเส้า แล้วนำข้อมูลที่ได้จากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องและแบบสัมภาษณ์มาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ในปัจจุบันวัดพระธาตุพนมได้กลายเป็นพื้นที่พัฒนา “อุตสาหกรรมทางวัฒนธรรม” ที่สำคัญในการนำเอาเรื่องราวของตำนานอุรังคธาตุมาประกอบสร้างและผลิตซ้ำให้อยู่ในรูปแบบของสินค้าทางวัฒนธรรมทั้งหมด 7 ประเภท ได้แก่ 1) สินค้าทางวัฒนธรรม “การบูชาธาตุ” แบ่งออกเป็นการบูชาพระธาตุพนมและการบูชาธาตุบรรพชน 2) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทกิจกรรม “ประเพณีงานนมัสการพระธาตุพนม” 3) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทวัตถุมงคล 4) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทของที่ระลึก 5) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทอาหาร 6) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทเพลงและการแสดง และ 7) สินค้าทางวัฒนธรรมประเภทที่พัก “โฮมสเตย์” สินค้าทางวัฒนธรรมดังกล่าวสะท้อนถึงศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของพื้นที่พระธาตุพนมซึ่งคนในสังคมให้ความสนใจอย่างต่อเนื่อง

ปัจจัยสภาพแวดล้อมที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี

ภัทราภรณ์ พรหมอินทร์ — 2025-09-18

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาปัจจัยสภาพแวดล้อมในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี 2. เพื่อศึกษาปัจจัยความสุขในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 3. เพื่อศึกษาปัจจัยสภาพแวดล้อมที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ มีเครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม โดยมีกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 300 คน ที่มาจากการใช้สูตรของ Taro Yamane (1973) และทำการสุ่มแบบตามสะดวก แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากแบบสอบถามมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และวิเคราะห์สมการถดถอย ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยสภาพแวดล้อมในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก (x̅= 3.90) และเรียงลำดับจากค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย ได้แก่ 1.1) ด้านความมั่นคงปลอดภัย (x̅= 4.14) 1.2) ด้านสวัสดิการหรือผลประโยชน์อื่น ๆ (x̅= 3.92) 1.3) ด้านโอกาสก้าวหน้าในการทำงาน (x̅= 3.90) 1.4) ด้านสภาพการทำงาน (x̅= 3.86) และ 1.5) ด้านค่าจ้าง (x̅= 3.64) 2) ปัจจัยความสุขในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยภาพรวมและพิจารณารายด้านอยู่ในระดับมาก (x̅= 4.10) เรียงลำดับจากค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย ได้แก่ 2.1) ด้านความสำเร็จในงาน (x̅= 4.23) 2.2) ด้านความรักในงาน (x̅= 4.11) 2.3) ด้านการเป็นที่ยอมรับ (x̅= 4.08) 2.4) ด้านการติดต่อสัมพันธ์ (x̅= 3.96) และ 3) ปัจจัยสภาพแวดล้อมที่ส่งผลต่อความสุขในการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัด สุราษฎร์ธานีประกอบด้วย ด้านความมั่นคงปลอดภัย ด้านค่าจ้าง ด้านสภาพการทำงาน และด้านสวัสดิการหรือผลประโยชน์อื่น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

การเปรียบเทียบคำยืมภาษาต่างประเทศในภาษาจีนและภาษาไทย

รัชตพล ชัยเกียรติธรรม — 2025-10-19

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อรวบรวมคำยืมภาษาต่างประเทศที่ปรากฏในภาษาจีนและภาษาไทย และ 2. เพื่อวิเคราะห์และเปรียบเทียบคำยืมภาษาต่างประเทศที่ปรากฏในภาษาจีนและภาษาไทย เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาจากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง อาทิ ข้อมูลคำในภาษาจีนจากพจนานุกรมภาษาจีน และคำในภาษาไทยจากพจนานุกรมภาษาไทย แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง มาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า พจนานุกรมภาษาจีนสมัยปัจจุบันดังกล่าวมีจำนวนคำศัพท์ทั้งหมดโดยประมาณ 69,000 คำ มีจำนวนคำยืมภาษาต่างประเทศทั้งสิ้นจำนวน 362 คำ หรือร้อยละ 0.52 ของคำศัพท์ทั้งหมด ซึ่งนำมาเปรียบเทียบกับภาษาไทย ปรากฏเป็นคำยืมภาษาต่างประเทศในภาษาไทยจำนวน 336 คำ หรือร้อยละ 92.82 และปรากฏเป็นคำไทยล้วนจำนวน 26 คำ หรือร้อยละ 6.08 ด้านการปรากฏคำยืมภาษาต่างประเทศในภาษาจีนและภาษาไทยปรากฏเหมือนกันทั้งหมด โดยเป็น “คำยืมล้วน” มากที่สุด จำนวน 236 คำ หรือร้อยละ 65.19 ส่วนที่มาของคำยืมปรากฏ “ภาษาอังกฤษ” เหมือนกันมากที่สุด โดยภาษาจีนปรากฏ จำนวน 209 คำ หรือร้อยละ 57.74 ส่วนภาษาไทยปรากฏ จำนวน 221 คำ หรือร้อยละ 61.05 ด้านลักษณะการใช้คำยืมปรากฏมากที่สุด คือ “คำยืมคงเดิม” โดยภาษาจีนมีจำนวน 159 คำ หรือร้อยละ 43.92 ส่วนภาษาไทยมีจำนวน 253 คำ หรือร้อยละ 69.89 ส่วนด้านลักษณะทางความหมายปรากฏมากที่สุด คือ “เหมือนกันหรือคล้ายกัน” จำนวน 346 คำ หรือร้อยละ 95.58 และด้านบริบททางความหมายปรากฏด้าน “สารเคมี” มากที่สุด จำนวน 59 คำ หรือร้อยละ 16.30 ผลการวิจัยครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า คำยืมภาษาต่างประเทศในภาษาจีนปรากฏเป็นจำนวนน้อย เนื่องจากพจนานุกรมจีนไม่ได้ระบุที่มาของคำ แม้ว่าคำนั้นเป็นภาษาต่างประเทศในภาษาจีน ได้แก่ บุคคลที่มีชื่อเสียง คำยืมหลักไม่ได้ระบุที่มาของคำ คำยืมปรากฏในความหมาย คำยืมเดิมกลายเป็นคำแปลศัพท์ คำอักษรย่อของภาษาตะวันตก และคำภาษาถิ่นจีน ส่วนคำในภาษาไทยเมื่อเทียบกับคำยืมภาษาต่างประเทศในภาษาจีนพบว่า เป็นคำไทยล้วนจำนวนหนึ่ง แสดงให้เห็นว่า คำในภาษาไทยบางคำไม่ได้ใช้เป็นคำยืมภาษาต่างประเทศเหมือนกับภาษาจีน ด้านการปรากฏการใช้คำยืมในภาษาจีนและภาษาไทยที่เหมือนกันและแตกต่างกันเกิดจากการเขียนคำ โครงสร้างคำ และการใช้คำ นอกจากนี้ ด้านที่มาของคำยืมปรากฏ “ภาษาอังกฤษ” มากที่สุด และลักษณะการใช้ “คำยืมคงเดิม” ปรากฏคำภาษาอังกฤษมากที่สุดเช่นกัน รวมถึงด้านบริบททางความหมายปรากฏด้าน “สารเคมี” มากที่สุด ซึ่งภาษาจีนและภาษาไทยต่างใช้เป็นคำยืมจากภาษาอังกฤษทั้งหมด แสดงให้เห็นว่า คำยืมภาษาอังกฤษยังคงมีบทบาทและอิทธิพลต่อการใช้คำยืมทั้งในภาษาจีนและภาษาไทย

การมีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชนอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม

ทนงศักดิ์ ปัดสินธุ์ — 2025-06-13

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาระดับการมีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชน 2. เพื่อเปรียบเทียบการมีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชนที่มีความแตกต่างทางด้านเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้ต่อเดือน และระยะเวลาที่อยู่ในชุมชน และ 3. เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการมีส่วนรวมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชนอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม เป็นการวิจัยแบบเชิงปริมาณ มีเครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่ตั้งอยู่รอบบริเวณป่าชุมชนโคกใหญ่ของอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม จำนวน 372 คน ที่ได้มาจากการใช้สูตรทาโร ยามาเน่ (1973) แล้วทำการสุ่มตัวอย่างแบบ 2-Stage Sampling ซึ่งเป็นวิธีที่ประชากรแต่ละหน่วยมีโอกาสถูกสุ่มมาเป็นกลุ่มตัวอย่างเท่า ๆ กัน เพื่อเป็นการกระจายกลุ่มตัวอย่างและครอบคลุมในแต่ละจังหวัด ผู้วิจัยใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ โดยการกำหนดสัดส่วนแล้วใช้วิธีสุ่มแบบอย่างง่าย แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากแบบสอบถามมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบโดยการทดสอบค่าที (t-test) และการทดสอบค่าสถิติค่าเอฟ (F-test) ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการมีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชนอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากที่สุด (x̅= 4.54, S.D. = 0.27) 2) การเปรียบเทียบการมีส่วนร่วมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชนอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม พบว่าประชาชนที่มีเพศแตกต่างกัน มีส่วนร่วมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนประชาชนที่มีอายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้ต่อเดือน และระยะเวลาที่อยู่ในชุมชนแตกต่างกันมีส่วนร่วมไม่แตกต่างกัน และ 3) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการมีส่วนรวมในการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ของประชาชนอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม พบว่า ควรสร้างจิตสำนึก จัดอบรมให้ความรู้ จัดทำป้ายประชาสัมพันธ์ข้อบังคับและจัดระเบียบการใช้ป่าชุมชน และแผนพัฒนาการจัดการป่าชุมชนร่วมกันทุกภาคที่เกี่ยวข้อง