วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี

โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย: การทบทวนเรื่องผู้แต่ง จุดประสงค์ในการแต่ง และการศึกษาเส้นทางที่ปรากฏในนิราศ

ณัฐวุฒิ คล้ายสุวรรณ — 2024-12-28

บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษา 3 ประการ ได้แก่ 1. ทบทวนเรื่องผู้แต่ง 2. ทบทวนเรื่องจุดประสงค์ในการแต่ง และ 3. ศึกษาตัวบทโคลงนิราศเพื่อจัดเรียงลำดับใหม่ ผลการศึกษาพบว่า เจ้าฟ้าอภัยพระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวท้ายสระเป็นผู้นิพนธ์โคลงนิราศ โดยมีจุดประสงค์ในการแต่งเพื่อพรรณนาอารมณ์เศร้าจากการคิดถึงนาง และพรรณนาการเดินทางไปนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เขาสมอคอน จากการศึกษาตัวบทโคลงนิราศโดยการเรียงลำดับโคลงใหม่ พบว่า เส้นทางในการเดินทางเริ่มจากพระนครศรีอยุธยา เดินทางขึ้นเหนือ ไปตามลำน้ำลพบุรี ผ่านสถานที่ต่าง ๆ ได้แก่ โพธิ์สามต้น เจ้าปลุก เมืองลพบุรี เขาสมอคอน เดินทางต่อไปยังพระพุทธบาทสระบุรี แล้วกลับลงมาทางใต้เข้าสู่บางโขมด บ้านโพแตง บางไทร เกาะพระ เกาะเรียน จากนั้นจึงถึงพระนครศรีอยุธยา โดยการเดินทางครั้งนี้เจ้าฟ้าอภัยอาจเดินทางเพื่อสำรวจเส้นทางสำหรับเตรียมการรบที่อาจเกิดขึ้นระหว่างพระองค์ กับสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ (พระเจ้าอา) ที่ดำรงตำแหน่งพระมหาอุปราช

สังคมไทยในมุมมองของปรัชญาจารวาก

พระมหาธีรวีร์ พันธ์ศรี — 2024-12-28

บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์สังคมไทยในปรัชญาจารวาก สะท้อนลักษณะสังคมไทย ที่แตกต่างเต็มไปด้วยการทำงานอย่างรีบเร่ง สนุกสนาน มีสถานบันเทิงแหล่งอบายมุข การศึกษาที่ไม่มีคุณภาพ การเมืองมีแต่ผลประโยชน์พวกพ้อง และวัฒนธรรมประเพณีเป็นแค่เปลือกไม่มีความหมายเชิงคุณค่า เน้นเพียงวัตถุตามแนวคิดของปรัชญากลุ่มจารวาก หรือปรัชญาวัตถุนิยม ทำปัจจุบันให้อิ่มหนำ ส่วนตายไปแล้วหาไม่มีการเกิดอีก ไม่มีชาติหน้า จงกิน จงดื่ม และจงหาความสุขให้พอในชาตินี้ เพราะชาติหน้าไม่รู้ว่าจะมีหรือไม่ ดังนั้น ปรัชญาจารวากจึงเน้นการแสวงหาความสุขในปัจจุบันด้วยการกินดื่ม และเสพกาม เพื่อตอบสนองความสุขทางด้านร่างกายโดยไม่คำนึงถึงหลักศีลธรรม ทำให้เกิดแนวคิด เช่น วัตถุนิยม การเสพกาม การปรนเปรอร่างกายให้มีความสุขหรือสุขนิยม พวกประโยชน์นิยมหรือมองถึงประโยชน์ทางวัตถุที่จะได้จากอาชีพของตน เป็นต้น มุ่นเน้นการทำปัจจุบันให้มีความสุขโดยไม่สนใจชีวิตหลังความตายเพราะไม่มีอิทธิพลต่อความเป็นอยู่ในปัจจุบันตายแล้วก็จบ มุ่งเน้นเพียงวัตถุมากกว่าจิตใจ ทำความทุกข์ให้เบาบางสร้างสุขให้มากเท่านั้น

“การวิเคราะห์ใหม่และการเทียบแบบ”: กลไกทางวากยสัมพันธ์บางประการที่ผลักดันกระบวนการกลายเป็นรูปไวยากรณ์ในภาษาไทย

สุวัฒชัย คชเพต — 2024-12-28

บทความนี้กล่าวถึงกลไกทางวากยสัมพันธ์ที่นำไปสู่กระบวนการกลายเป็นรูปไวยากรณ์ซึ่งมีสองกลไกที่สำคัญ ได้แก่ การวิเคราะห์ใหม่และการเทียบแบบการวิเคราะห์ใหม่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ก่อให้เกิดโครงสร้างใหม่แทนที่โครงสร้างเก่า เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของภาษาที่เกิดจากการวิเคราะห์ใหม่เป็นการเปลี่ยนแปลงในระดับลึกที่เรามองไม่เห็น หรือเรียกว่าการเปลี่ยนแปลงแบบ “ซุ่มเงียบ” ส่วนการเทียบแบบเป็นการเปลี่ยนแปลงของรูปภาษาหนึ่งที่ยึดรูปภาษารูปอื่นเป็นแบบอย่าง ทำให้เป็นการเปลี่ยนแปลงในระดับผิวของภาษาที่เห็นได้ชัดเจน จึงเรียกว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงแบบ “ปรากฏชัด” ทั้งนี้ การกลายเป็นรูปไวยากรณ์จะต้องมีการวิเคราะห์ใหม่ของคำเนื้อหา ได้แก่ คำนามและคำกริยา และมีการวิเคราะห์ใหม่ของหน่วยสร้างผลของการวิเคราะห์ใหม่ คือ คำเนื้อหากลายเป็นคำไวยากรณ์ และคำไวยากรณ์จะต้องสามารถเกิดร่วมกับคำประเภทต่าง ๆ ได้มากกว่าตอนที่ทำหน้าที่เป็นคำเนื้อหา ดังนั้น กลไกที่ทำให้คำไวยากรณ์สามารถเกิดร่วมกับคำอื่นได้ก็คือ การเทียบแบบ

การเปรียบเทียบความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพของพนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ กลุ่มงานปฏิบัติการเดินรถ

พนิดา พานิชวัฒนะ — 2024-12-28

การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพของพนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ กลุ่มงานปฏิบัติการเดินรถ และ 2. เปรียบเทียบความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพของพนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ กลุ่มงานปฏิบัติการเดินรถ กลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ เขตการเดินรถที่ 1 กลุ่มงานปฏิบัติการเดินรถที่ 3 ตำแหน่งพนักงานขับรถและพนักงานเก็บค่าโดยสาร จำนวน 366 คน โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามความสามารถในการปรับตัว ทางอาชีพจำนวน 24 ข้อ การวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย การวิเคราะห์สถิติบรรยาย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ (Repeated Measurement) ผลการวิจัยพบว่า พนักงานองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ เขตการเดินรถที่ 1 กลุ่มงานปฏิบัติการเดินรถที่ 3 มีความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพโดยภาพรวมและรายองค์ประกอบอยู่ในระดับมาก โดยด้านควบคุมตนเอง ทางอาชีพมีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด รองลงมาคือ ด้านความใฝ่รู้ทางอาชีพ ด้านความมั่นใจทางอาชีพ และด้านความเอาใจใส่ทางอาชีพ ตามลำดับ โดยผลการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ จากการพิจารณาผลการวิเคราะห์ทดสอบความแตกต่างของความแปรปรวนจากการวัดความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพรายองค์ประกอบ พบว่า ความแปรปรวนของการวัดรายองค์ประกอบของความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพไม่เท่ากัน (Mauchly's W = 0.903, Sig. = 0.000) ส่วนผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ภายในกลุ่มจากค่า Greenhouse-Geisser พบว่า ค่าเฉลี่ยความสามารถในการปรับตัวทางอาชีพรายองค์ประกอบมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (F = 6.773, Sig= 0.000) และผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบรายคู่ระหว่างกลุ่ม พบว่า พนักงานมีความสามารถในการควบคุมตนเองทางอาชีพ ความใฝ่รู้ทางอาชีพ และความมั่นใจทางอาชีพสูงกว่าความเอาใจใส่ทางอาชีพอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

การศึกษาการตั้งใจกลับมาใช้บริการซ้ำของผู้สูงอายุเพศหญิง กรณีศึกษาคลินิกเสริมความงามแห่งหนึ่งในเขตบางรัก กรุงเทพมหานคร

พิมพาภรณ์ เชาว์ปรีชา — 2025-01-15

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการตั้งใจกลับมาใช้บริการซ้ำของผู้สูงอายุเพศหญิง กรณีศึกษาคลินิกเสริมความงามแห่งหนึ่งในเขตบางรัก กรุงเทพมหานคร ประชากรที่ใช้คือ ผู้สูงอายุเพศหญิง อายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป ที่มาใช้บริการคลินิกเสริมความงามแห่งหนึ่งในเขตบางรัก กรุงเทพมหานคร ในปี พ.ศ. 2566 จำนวน 225 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่และค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน One Way ANOVA และการวิเคราะห์สมการถอดถอยเชิงพหุคูณ (Multiple Linear Regression) ผลการทดสอบสมมติฐาน คือ 1. ความคิดเห็นเกี่ยวกับส่วนประสมทางการตลาดบริการในการใช้บริการคลินิกเสริมความงามของผู้สูงอายุเพศหญิง แตกต่างกันตามปัจจัยการศึกษา รายได้เฉลี่ยต่อเดือน และเขตที่อยู่อาศัย ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 2. ปัจจัยแรงจูงใจในการใช้บริการคลินิกเสริมความงามของผู้สูงอายุเพศหญิง แตกต่างกันตามจำนวนครั้งของการเข้าใช้บริการ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 3. การตั้งใจกลับมาใช้บริการซ้ำคลินิกเสริมความงามของผู้สูงอายุเพศหญิง แตกต่างกันตามจำนวนครั้งที่เข้าใช้บริการและการตัดสินใจใช้บริการ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 4. ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการมีอิทธิพลต่อการตั้งใจกลับมาใช้บริการซ้ำคลินิกเสริมความงามของผู้สูงอายุเพศหญิง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และ 5. ปัจจัยแรงจูงใจมีอิทธิพลต่อการตั้งใจกลับมาใช้บริการซ้ำคลินิกเสริมความงามของผู้สูงอายุเพศหญิง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 โดยผลการวิจัยเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาธุรกิจและการบริการสำหรับผู้สูงอายุต่อไป

การบริหารจัดการหนี้สินโดยใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของข้าราชการกองพันทหารปืนใหญ่ที่ 721 กรมทหารปืนใหญ่ที่ 72

ภัสทรกวิณ เพราะทะ — 2024-12-28

การจัดการหนี้สินโดยใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเป็นการนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้เป็นแนวทางในการบริหารจัดการหนี้สินของข้าราชการกองพันทหารปืนใหญ่ที่ 721 กรมทหารปืนใหญ่ ที่ 72 การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความรู้ความเข้าใจปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของข้าราชการทหาร และศึกษาระดับการบริหารจัดการหนี้สินโดยใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของข้าราชการ ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ข้าราชการทหารในกองพันทหารปืนใหญ่ที่ 721 กรมทหารปืนใหญ่ที่ 72 จำนวน 159 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม จำนวน 25 ข้อ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า ข้าราชการกองพันทหารปืนใหญ่มีระดับความรู้ความเข้าใจแนวคิดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของข้าราชการกองพันทหารปืนใหญ่ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก และระดับการบริหารจัดการหนี้สินโดยใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของข้าราชการกองพันทหารปืนใหญ่ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับค่าเฉลี่ยสูงสุดไปหาต่ำสุด ได้แก่ ด้านความพอประมาณ ด้านความมีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี ด้านความมีเหตุผล ด้านความรู้ และด้านมีคุณธรรม ซึ่งแนวทางในการแก้ไขจัดการหนี้สินของข้าราชการในกองพันทหารปืนใหญ่ มี 5 ประการ ได้แก่ หยุดก่อหนี้ สรุปรายการหนี้ทั้งหมด จัดทำรายละเอียดต่าง ๆ หาเงินก้อนมาปิดชำระ โดยเงินที่นำมาชำระต้องมีอัตราดอกเบี้ยต่ำกว่าก้อนที่ต้องการปิดชำระ รีไฟแนนซ์รวมหนี้ชำระเป็นก้อนเดียว และวางแผนชำระคืนเงินคงเหลือ พิจารณาจัดลำดับการผ่อนชำระหนี้ คำนวณเวลาใช้หนี้ทั้งหมด การจัดแผนการชำระหนี้ หากหนี้มีหลายรายการให้พิจารณาเลือกยอดที่มีอัตราดอกเบี้ยสูงก่อน

การนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ปฏิบัติในการไกล่เกลี่ยของกลุ่มงานสอบสวนสถานีตำรวจภูธรศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์

ณัฐพล เสนวงษ์ — 2024-12-28

การวิจัยมุ่งศึกษา 1. สภาพการณ์และปัญหาการไกล่เกลี่ยของกลุ่มงานสอบสวน และ 2. แนวทางการนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ปฏิบัติในการไกล่เกลี่ยของกลุ่มงานสอบสวนของสถานีตำรวจภูธรศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เกี่ยวข้อง จำนวน 10 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง จำนวน 11 ข้อ และใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนาความ ผลการวิจัยพบว่า 1. การไกล่เกลี่ยของกลุ่มงานสอบสวนของสถานีตำรวจภูธรศรีเทพ ต้องมีเหตุการณ์ แจ้งความร้องทุกข์เกิดขึ้นก่อน โดยมีกระบวนการ 1) ก่อนการไกล่เกลี่ย 2) ระหว่างไกล่เกลี่ย และ 3) หลังการไกล่เกลี่ย และ 2. แนวทางการนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ในการไกล่เกลี่ย ประกอบด้วย 1) การสร้างความเข้าใจและรับฟังความต้องการของคู่กรณี 2) การจัดฝึกอบรมพัฒนาทักษะการไกล่เกลี่ยให้กับพนักงานสอบสวน และ 3) การจัดหาสถานที่ไกล่เกลี่ยที่สะดวกและเหมาะสม

การใช้วงจรคุณภาพในการบริหารจัดการข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษาของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 1

สิทธิชัย แสงสิทธิ์ — 2024-12-28

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาการใช้วงจรคุณภาพในการบริหารจัดการข้อมูลสารสนเทศ ด้านการศึกษาของสถานศึกษา และ 2. เปรียบเทียบการใช้วงจรคุณภาพในการบริหารจัดการข้อมูลสารสนเทศ ด้านการศึกษาของสถานศึกษาจำแนกตามเพศ อายุ ตำแหน่ง ประสบการณ์ในการทำงาน วิทยฐานะ ขนาดของสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ คือ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 126 คน และครู จำนวน 190 คน ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ และสุ่มอย่างง่าย ด้วยวิธีการจับฉลาก เครื่องมือในการวิจัยคือแบบสอบถามจำนวน 42 ข้อ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานการทดสอบที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวเมื่อมีนัยสำคัญทางสถิติจึงเปรียบเทียบรายคู่ โดยใช้การทดสอบเชฟเฟ่ ผลการวิจัยพบว่า 1. การใช้วงจรคุณภาพในการบริหารจัดการข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษาของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 1 ภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 2. ผลการเปรียบเทียบการใช้วงจรคุณภาพในการบริหารจัดการข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษาของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 1 จำแนกตามประสบการณ์ในการทำงานและวิทยฐานะ ในภาพรวม พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 เมื่อจำแนกตามเพศอายุ ตำแหน่ง และขนาดของสถานศึกษา ภาพรวมไม่แตกต่างกัน

รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา

รัชวิน โปร่งสูงเนิน — 2024-12-28

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและประเมินรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมวิธีพหุระยะ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก จำนวน 254 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น และผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 9 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม จำนวน 67 ข้อ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง จำนวน 5 ข้อ และแบบประเมิน จำนวน 37 ข้อ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า PNI_modified และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1. ความต้องการจำเป็นของภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา โดยสภาพที่เป็นจริงในภาพรวมอยู่ในระดับมาก สภาพที่ควรจะเป็นโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และความต้องการจำเป็นเรียงลำดับจากค่ามากที่สุดไปค่าน้อยที่สุด ดังนี้ การบริหารทรัพยากร การกำหนดทิศทางเชิงกลยุทธ์ การสนับสนุนวัฒนธรรมองค์การ และคุณธรรมในการปฏิบัติงาน 2. รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา กำหนดองค์ประกอบของรูปแบบจากแนวคิดทฤษฎีเชิงระบบ ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ และกระบวนการพัฒนาตนเอง ประกอบด้วย สภาพแวดล้อม ปัจจัยนำเข้า กระบวนการพัฒนาตนเอง ผลผลิตและผลย้อนกลับ และ 3. ผลการประเมินรูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครราชสีมา พบว่า มีความถูกต้อง มีความเป็นไปได้ และเป็นประโยชน์ โดยภาพรวมและรายด้านทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุด

คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2

รัฐภูมิ ยวงทอง — 2024-12-28

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2 และ 2. เพื่อเปรียบเทียบคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2 จำแนกตามเพศ สถานภาพตำแหน่ง ระดับการศึกษา ประสบการณ์ทำงาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 296 คน ที่ได้จากการสุ่มโดยกำหนดสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลครั้งนี้ ได้แก่ แบบสอบถาม จำนวน 15 ข้อ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า 1. คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2 โดยรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมาก และ 2. ผลการเปรียบเทียบคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2 จำแนกตามเพศ สถานภาพตำแหน่ง ระดับการศึกษา ประสบการณ์ทำงาน โดยภาพรวมแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

การศึกษาจิตสำนึกทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1 และ 2

อิ่มจิตร หมวดแร่ — 2024-12-28

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. วิเคราะห์ความสอดคล้องระหว่างจิตสำนึกทางสังคมกับตัวชี้วัดกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย 2. ศึกษาจิตสำนึกทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญจำนวน 7 คน และนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1 และเขต 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 473 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินความสอดคล้องระหว่างจิตสำนึกทางสังคมกับตัวชี้วัดกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 43 ข้อ และแบบสอบถามจิตสำนึกทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 71 ข้อ สถิติที่ใช้คือ ค่ามัธยฐาน ค่าฐานนิยม ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยปรากฏ ดังนี้ 1. จิตสำนึกทางสังคมมีความสอดคล้องกับตัวชี้วัดกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ระดับมัธยมศึกษาตอนปลายอยู่ในระดับมากที่สุด และ 2. นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายมีจิตสำนึกทางสังคมอยู่ในระดับมาก

การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาประวัติศาสตร์ เรื่อง การสถาปนากรุงธนบุรี โดยใช้เทคนิคการสอนด้วยเกมเป็นฐาน (Game-based Learning) ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/3 โรงเรียนหนองแซงวิทยา

ปนัดดา พาณิชยพันธุ์ — 2024-12-28

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้เกมเป็นฐานเรื่องการสถาปนากรุงธนบุรี เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการใช้เทคนิคการเรียนโดยใช้เกมเป็นฐาน และเพื่อศึกษาความพึงพอใจทางการเรียนหลังการใช้เทคนิคการเรียนโดยใช้เกมเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในงานวิจัยคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/3 โรงเรียนหนองแซงวิทยา ภาคเรียนที่ 1/2566 จำนวน 39 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ จำนวน 12 แผน แบบวัดผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนเป็นแบบปรนัย จำนวน 30 ข้อ และแบบวัดความพึงพอใจเป็นมาตราส่วนประมาณค่า จำนวน 20 ข้อ สถิติที่ใช้ในวิจัยได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t-test แบบ Dependent ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการพัฒนาแผนการเรียนรู้ จำนวน 12 แผน 2. ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน พบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียน ( = 18.40, S.D.= 1.44) สูงกว่าก่อนเรียน ( = 12.50, S.D.=2.14) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระดับ .05 และ 3. ผลการศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนหลังการใช้เทคนิควิธีการสอนโดยใช้เกมเป็นฐาน พบว่า ผู้เรียนมีความพึงพอใจหลังการใช้เทคนิคเกมเป็นฐานอยู่ในระดับมาก ( = 4.50, S.D= 1.55)

การกระชับอำนาจของสยามในพื้นที่อีสานหลังเหตุการณ์กบฏเจ้าอนุวงศ์ พ.ศ. 2369

ประวิทย์ สายสงวนวงศ์ — 2024-12-28

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาความสำคัญของกบฏเจ้าอนุวงศ์ที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงนโยบายทางการเมืองของสยามในพื้นที่อีสาน และ 2. เพื่อศึกษาการดำเนินการขยายอำนาจของสยามในพื้นที่อีสานหลังเหตุการณ์กบฏเจ้าอนุวงศ์ พ.ศ. 2369 โดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ (Historical Approach) และการวิจัยเอกสาร (Documentary Research) ผลการวิจัยพบว่า เหตุการณ์กบฏเจ้าอนุวงศ์ทำให้สยามตระหนักถึงปัญหาความอ่อนแอของอำนาจ การปกครองเหนือพื้นที่อีสาน อันเนื่องมาจากโครงสร้างการเมืองที่เปราะบางและการขาดเสถียรภาพที่มั่นคง โดยเฉพาะปัญหาความเป็นอิสระของกลุ่มอำนาจท้องถิ่น ความขัดแย้งในด้านเหตุผลส่วนตัวและการแย่งชิงผลประโยชน์ นำมาซึ่งความอ่อนแอของระบบการบังคับบัญชากลุ่มอำนาจท้องถิ่นและการป้องกันตนเองเมื่อเกิดภาวะคับขัน ทำให้สยามปรับเปลี่ยนนโยบายการปกครองเพื่อกระชับอำนาจด้วยการแทรกแซงและควบคุมพื้นที่อีสานอย่างเข้มงวดมากขึ้น ทั้งในด้านการจัดการด้านพื้นที่ เช่น การปรับปรุงขอบเขตอำนาจของเมืองต่าง ๆ การจัดการควบคุมการตั้งเมืองโดยตรง การสร้างดุลอำนาจในพื้นที่อีสาน รวมถึงการจัดการด้านกลไกการปกครอง เช่น การส่งขุนนาง จากส่วนกลางเข้ามาปฏิบัติงานในพื้นที่ การตรวจสอบกำลังคน และการจัดการกับระบบส่วย การกระชับอำนาจดังกล่าวเป็นพื้นฐานที่จะปูทางไปสู่การผนวกพื้นที่อีสานเป็นส่วนหนึ่งของรัฐสมัยใหม่ในช่วงเวลาต่อมา