แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด สู่การเป็นนวัตกรผู้ประกอบการสาธารณะในยุคไทยแลนด์ 4.0
คำสำคัญ:
การรู้ดิจิทัล, lean canvas, ผู้ประกอบการสาธารณะ, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบทคัดย่อ
ผู้ประกอบการสาธารณะในยุคไทยแลนด์ 4.0 มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ประกอบด้วย 1) เพื่อสำรวจระดับทักษะการรู้ดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด 2) เพื่อศึกษาปัจจัยความสำเร็จ ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด และ 3) เพื่อพัฒนาแนวทางในการการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด โดยใช้รูปแบบการวิจัยประยุกต์ (Applied Research) ใช้แนวทางการวิจัยแบบมีส่วนร่วม (Participatory Action Research) มีกลุ่มประชากรตัวอย่าง 2 กลุ่ม ประกอบด้วย กลุ่มบุคลากรฝ่ายบริหารสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด จำนวน 3 คน และ กลุ่มบุคลากรฝ่ายข้าราชการประจำสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด จำนวน 297 คน ใช้เครื่องมือการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วย แบบสอบถาม การสัมภาษณ์กลุ่ม การสัมภาษณ์เชิงลึก และการประชุมเชิงปฏิบัติการ
ผลการวิจัยพบว่า หนึ่ง บุคลากรมีทักษะด้านการใช้คอมพิวเตอร์การใช้คอมพิวเตอร์/โทรศัพท์สมาร์ทโฟน/แท็บแล็ตร้อยละ 82.12 ด้านการแก้ไขปัญหาการทำงานร้อยละ 76.17 ด้านการจัดการข้อมูลร้อยละ 72.18 ด้านการใช้งานดิจิทัลอย่างปลอดภัยและถูกต้องตามกฎหมายร้อยละ 71.64 และด้านการสื่อสารและการทำงานร่วมกันร้อยละ 58.74 ตามลำดับ สอง ปัจจัยความสำเร็จ ปัญหาและอุปสรรคในการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ดที่สำคัญ 3 ลำดับแรก คือ 1) เสถียรภาพของเครือข่ายไร้สาย 2) ความทันสมัยของอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ และ 3) ศักยภาพของบุคลากร ตามลำดับ สำหรับ 5 ปัจจัยหลังประกอบด้วย 1) ระเบียบกฎหมายที่สอดคล้องต่อการพัฒนาทักษะดิจิทัล 2) ด้านนโยบาย/ยุทธศาสตร์ระดับประเทศ 3) ด้านทิศทาง/นโยบายของผู้บริหารระดับสูง 4) ด้านทัศนคติต่อการพัฒนาทักษะดิจิทัลของผู้บังคับบัญชา และ 5) ด้านวัฒนธรรมของหน่วยงาน สาม แนวทางการพัฒนาแนวทางการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด ได้ประยุกต์ใช้กรอบการวิเคราะห์และวางแผนแบบกระชับ (Lean Canvas) เพื่อทำให้เห็นภาพรวมและกรอบการดำเนินงานที่ชัดเจน สามารถตอบสนองความต้องการของกลุ่มผู้ได้รับผลประโยชน์ ตลอดจนเห็นความสัมพันธ์ ตรรกะ และความเป็นไปได้ของแนวทางที่ระบุ มี 7 องค์ประกอบ ดังนี้ 1) กลุ่มผู้ได้รับผลประโยชน์ 2) ความต้องการของกลุ่มผู้ได้รับผลประโยชน์ 3) คุณค่า/ประโยชน์ที่ได้รับ 4) รูปแบบของแนวทาง 5) วิธีการขับเคลื่อนแนวทาง 6) ตัวชี้วัดความสำเร็จ และ 7) ความยั่งยืน โดยมีบันได 3 ขั้นของความสำคัญของแนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของบุคลากรสำนักงานเทศบาลนครปากเกร็ด ประกอบด้วย ขั้นที่ 1 รู้ใช้ คือ การเตรียมความพร้อมบุคลากรให้มีความมั่นใจ และความเป็นอิสระ ขั้นที่ 2 รู้ทำ คือ การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของบุคลากรในการพัฒนาทักษะและสมรรถนะ และขั้นที่ 3 รู้เป้าหมาย คือ การสร้างทิศทางให้แก่บุคลากรในการ
เอกสารอ้างอิง
Asociación Somos Digital (2020). The Digital Competence Centers of the Future. Spain
Australian Communications and Media Authority. (2009). Digital Media Literacy in Australia Key Indicators and Research Sources. Canberra: ACMA.
Bawden, D. (2008). Origins and Concepts of Digital Literacy. In Digital Literacies: Concepts, Policies and Practices. Ed. by C. Lankshear & M. Knobe. pp. 17-32. New York: Peter Lang.
Canada. Media Awareness Network. (2010). Digital Literacy in Canada: from Inclusion to Transformation. Ottawa: The Network.
Cartelli, Antonio. (2010). Frameworks for Digital Competence Assessment: Proposals, Instruments, and Evaluation. In Proceedings of Information Science & IT Education Conference (INSITE) 2010. pp. 561-574. Retrieved February 10, 2016, from http://proceedings.informingscience.org/InSITE2010/InSITE10p561-574Cartelli861.pdf
Cordell, R. (2013). Information literacy and digital literacy: Competing or complementary? Communication in Information Literacy, 7(2), 177-183.
Digital Skills Critical for Jobs and Social Inclusion. (n.d.). Retrieved June 10, 2018, from https://en.unesco.org/news/digital-skills-critical-jobs-and-social-inclusion
ECORYS UK. (2016). Digital Skills for the UK Economy. Retrieved from https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment _data/file/492889/DCMSDigitalSkillsReportJan2016.pdf
Elkadi, H. (2013). Success and failure factors for e-government projects: A case from Egypt. Egyptian Informatics Journal, 14(2), 165–173. https://doi.org/10.1016/j.eij.2013.06.002
European Commission. (2004). Key competences for lifelong learning: A European reference framework directorate-general for education and culture. Retrieved from, http://europa.eu.int/com/education/policies/2010/doc/asic frame.pdf.
Eshet-Alkalai, Y. (2004). Digital literacy: A conceptual framework for survival skill in the digital era. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 139(1), 93-106. Retrieved from http://www.openu.ac.il/Personal_sites/download/Digital-literacy2004-JEMH.pdf
Ferrari, A. (2013). Digcomp: A Framework for Developing and Understanding Digital Competence In Europe. In Y. Punie, And B. N. Brecko (Eds.), Jrc Scientific and Policy Reports. Luxembourg: Publications Office Of The European Union
Firmstone, J., & Coleman, S. (2015). Public engagement in local government: the voice and influence of citizens in online communicative spaces. Information, Communication & Society, 18(6), 680–695. https://doi.org/10.1080/1369118X. 2014.986180
Forbes Thailand. (2018). Thai Civil Servant 4.0 towards Digital Government Transformation. Retrieved from https://forbesthailand.com.
Heeks, R. (2005). E-Government as a Carrier of Context. Journal Of Public Policy, 25(01), 51-74.
International Telecommunication Union. (2020). Digital Skills Assessment Guidebook. Geneva. Switzerland . 978-92-61-31101-8
Julien, Heidi. (2015). Digital Literacy. Encyclopedia Of Information Science And Technology, Third Edition Mehdi Khosrow-Pour Information Resources Management Association, USA. 10.4018/978-1-4666-5888-2.Ch207.
Lam, W. (2005). Barriers To E-Government Integration. Journal of Enterprise Information Management, 18(5), 511-530.
Lanham, R. (1995), Digital literacy. Scientific American 273 (3): 160–161.
Law, N. & Woo, David & Wong, Gary. (2018). A Global Framework of Reference on Digital Literacy Skills for Indicator 4.4.2.
OECD. (2021). The OECD Framework for Digital Talent and Skills in The Public Sector. OECD Working Papers on Public Governance No. 45
Office of the National Digital Economy and Society Commission. (n.d.). Digital Literacy Curriculum for Thai Citizen. Bangkok. Thailand
Office of the National Digital Economy and Society Commission and Digital Government Development Agency (2017). Thailand Digital Government Survey. Retrieved from https://www.dga.or.th/upload/download/file_9d37f 8403e527dc660b0137744b7b243.pdf
Provincial Electricity Authority. (2019). PEA Digital Action Plan 2018-2022. 1st Revision. Nonthaburi. Thailand
Sarrayrih, M. A., & Sriram, B. (2015). Major Challenges in Developing a Successful E- Government: A Review on The Sultanate of Oman. Journal of King Saud University - Computer and Information Sciences, 27(2), 230–235. https://doi.org/10.1016/j.jksuci.2014.04.004
Schwester, R. (2009). Examining the Barriers to E-Government Adoption. Electronic Journal of E- Government, 7(1), 113-122.
Short, B. (2012). 21st Century Skills Development: Learning in Digital Communities – Technology and Collaboration (Doctoral Dissertation). Department of Educational Methodology, Policy, and Leadership and The Graduate School of The University of Oregon.
UNESCO. (2004). The Plurality of Literacy and Its Implications for Policies and Programs. Paris: UNESCO.
Van Deursen, Alexander J. A. M.; & Van Dijk, J. A. G. M. (2009). Improving Digital Skills for the Use of Online Public Information and Services. Government Information Quarterly. 26: 333-340.
Wawta Techataweewan; & Ujsara Prasertsin. (2016). Development of Digital Literacy
Test for Undergraduate Students. Bangkok : Department of Library and
Information Science, Faculty of Humanities, Srinakharinwirot University. Retrieved from https://www.car.chula.ac.th/display7.php?bib=b213071
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
"บทความวิชาการในวารสารฉบับนี้ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น"
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
