การคุ้มครองแรงงานหญิง: ศึกษากรณีการลางานระหว่างมีประจำเดือน

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อวิเคราะห์หารูปแบบที่เหมาะสมกับประเทศไทยในการให้หญิงลางานระหว่างมีประจำเดือน โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาวิจัยเอกสาร ศึกษาเปรียบเทียบกับราชอาณาจักรสเปน สาธารณรัฐไต้หวัน สาธารณรัฐเกาหลี และสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม ผลการวิจัยพบว่าประเทศไทยไม่มีการลางานระหว่างมีประจำเดือนของแรงงานหญิงบัญญัติไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เหมือนเช่นในต่างประเทศ แต่ในทางปฏิบัติจะพบว่าแรงงานหญิงมักจะใช้สิทธิลาป่วยในช่วงมีประจำเดือนแทน สิทธิในการลางานของหญิงระหว่างมีประจำเดือนเป็นสิทธิตามมาตรฐานแรงงานระหว่างประเทศ การให้แรงงานหญิงลางานระหว่างมีประจำเดือนจึงไม่ถือเป็นการเลือกปฏิบัติ รัฐสามารถมีมาตรการพิเศษเพื่อคุ้มครองแรงงานหญิงได้ ประเทศไทยมีความเหมาะสมที่จะให้แรงงานหญิงลางานระหว่างมีประจำเดือนเพื่อเป็นไปตามหลักสากล โดยรูปแบบที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทย คือ การให้แรงงานหญิงลางานระหว่างมีประจำเดือนได้ 3 วัน หากแรงงานหญิงต้องการลามากกว่านั้นจะต้องใช้สิทธิลาป่วย  โดยระหว่างการลาประจำเดือน นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าจ้าง และลูกจ้างไม่จำเป็นต้องยื่นใบรับรองแพทย์ งานวิจัยมีข้อเสนอแนะให้เพิ่มมาตรา 43/1 และ มาตรา 43/2 ในหมวด 3 การใช้แรงงานหญิงแห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541