ภาพตัวแทนของโสเภณีในละครโทรทัศน์

บทคัดย่อ

การศึกษาการประกอบสร้างภาพตัวแทนของโสเภณีในละครโทรทัศน์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการประกอบสร้างภาพโสเภณีในละครโทรทัศน์ไทย ดำเนินการวิจัยด้วยวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การวิเคราะห์ตัวบท (Text) เพื่อตอบคําถาม คือ ละครโทรทัศน์สร้างภาพตัวแทนของ “โสเภณีอย่างไร” โดยอาศัยทฤษฎีการสร้างความเป็นจริงทางสังคม (Social Construction of Reality) และแนวคิดเกี่ยวกับภาพตัวแทน (Representation) มาเป็นแนวทางในการวิเคราะห์ ความหมายของโสเภณีในตัวบท (Text) จากละครโทรทัศน์ 1) ก้านแก้วจากหลงไฟ (2560) 2) ดาวนิลจากแม่อายสะอื้น(2561) 3) เรณูจากกรงกรรม (2562)  ข้อมูลที่ได้นำไปวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการศึกษาพบว่า 1) ลักษณะตัวละครโสเภณี อันได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา สถานภาพทางสังคมและสถานภาพทางเศรษฐกิจ ที่แตกต่างกันซึ่งมีผลทําให้โสเภณีมีบุคลิกภาพ การแสดงออกทางคําพูด ความคิด การตัดสินใจ และมีพฤติกรรมการแสดงออกที่ต่างกัน 2)ละครโทรทัศน์สร้างลักษณะทางกายภาพให้โสเภณีมีลักษณะทางกายภาพที่เป็น ผู้หญิงสาวสวย หน้าตาผิวพรรณดี สะอาดสะอ้าน รูปร่างสมส่วน อาจเรียกได้ว่า เป็นผู้หญิงมีหน้าตาและผิวพรรณดีเหมาะเป็นสินค้า 3) ละครโทรทัศน์สร้างภาพตัวแทนด้านพฤติกรรมการแสดงออก อันได้แก่ ลักษณะการพูด การแสดงอารมณ์ นิสัยของส่วนตัว ให้มีลักษณะที่เป็นด้านบวก เช่น ปากหวาน พูดเพราะกับลูกค้า และด้านลบ เช่น ปากจัด ปากร้าย หยาบคาย อีกด้วย 4) ละครโทรทัศน์สร้างความเป็นจริงเกี่ยวกับสาเหตุการเป็นโสเภณีนั้นเกิดจากความยากจน ความทะเยอทะยาน การหลงผิดและ ถูกหลอกเพราะไม่รู้เท่าทันผู้อื่น 5) ละครโทรทัศน์สร้างความเป็นจริงเกี่ยวกับการยอมรับต่อการเป็นโสเภณีพบว่า ละครโทรทัศน์ได้ลงรหัสให้ตัวละครโสเภณีไม่ยอมรับในตัวตนของตนเองที่ประกอบอาชีพโสเภณี 6) ละครโทรทัศน์สร้างความเป็นจริงเกี่ยวกับความคาดหวังและจุดจบของชีวิตโสเภณีว่าหากโสเภณีรู้จักพัฒนาตนเอง เลิกประกอบอาชีพโสเภณีและหันมาประกอบอาชีพด้วยความขยัน มีความพยายามใช้ความรู้ความสามารถของตนเองอย่างเต็มที่ โสเภณีผู้นั้นก็จะได้รับโอกาสและการยอมรับจากสังคม และสามารถประสบความสำเร็จในชีวิตได้ แต่หากโสเภณีคนใด ไม่คิดที่จะเลิกประกอบอาชีพโสเภณีใช้ชีวิตอย่างประมาท ก็จะพบจุดจบที่มีแต่ความผิดหวัง จนถึงขั้นเสียชีวิต