Administration of Students Supporting System for Developing the Quality of Life for Students in Secondary Schools Under Secondary Educational Service Area Office Area 9
Keywords:
Office of Administration, Student Support System, Secondary Education Service Area 9Abstract
Abstract
The objectives of this research were 1) to examine the management of secondary school student assistance systems. Dvaravati Group is part of the Office of Secondary Education Service Area, District 9, Suphanburi Province. 2) to compare the administration of the student support system of secondary schools under the supervision of the Office of Secondary Education Service Area, District 9, Suphanburi Province, Dvaravati Group, classified by position and work experience; and 3) Research the guidelines for the development of the student support system's administrative system. Purposive sampling was used in this study's sample group. And, using Craigie and Morgan's ready-made tables, determine the sample size, which is 40 school administrators, 120 teachers, and 80 teachers in charge of the student support system of schools under the office. Secondary Education Area, District 9, Suphan Buri Province, Dvaravati Group, 240 people in total. The research tool was a questionnaire. The following statistics were used in data analysis: percentage (%), mean (x̅), standard deviation (S.D.), and t-test. The finding of the research was as follow:
- The administration of the student caring system of school overall was rated at a high level. In descending order as follow: in the aspect of student promotion and development, in the aspect of student screening, in the aspect of recognizing individual students, in the aspect of prevention and troubleshooting, and the aspect of student transfer, respectively.
- The findings of a comparison of secondary school administration of the student support system the overall picture was not different under the Office of Secondary Education Service Area 9, which was classified by position and work experience.
- According to the guidelines for the development of the Secondary school administration of student support systems Service, it was found that, on the recognition of individual students, the schools had systematic data collection. For the student screening aspect, the schools analyzed students' data from systematic data collection. For the prevention and resolution aspect, the schools intensively took care of risk and problem students. When considering the promotion and development of students, school activities to promote and develop students were in accordance with school policy. Finally, for the student transfer aspect, the transferred students received accurate and prompt assistance.
References
กรมสุขภาพจิต. (2564). คู่มือวิทยากรระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ช่วงชั้นที่ 3-ช่วงชั้นที่ 4
(ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6). กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
กรมสุขภาพจิต. (2564). ปัญหาสุขภาพจิตวัยรุ่น. สืบค้นจาก https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=30188
ขวัญเนตร มูลทองจาด (2564). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนวัดอุดมรังสี.วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เทิดศักดิ์ ยะยอ. (2562). การบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนบ้านดอยคา อำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่โดยใช้กระบวนการบริหารงานวงจรคุณภาพของเดมมิ่ง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ธนิตา ศุกรสุคนธ์. (2562).การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนวัดเฉลิมพระเกียรติ (พิบูลบำรุง). วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร. นครปฐม.
เบญจรงค์ เที่ยงศรีเกลี้ยง. (2564). ความคิดเห็นของครูเกี่ยวกับการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่พิเศษ สหวิทยาเขตวิภาวดี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(2), น.140.
ปรมาภรณ์ สนธิ. (2560). แนวทางการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนระดับประถมศึกษาของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.
ปรานี เตยอ่อน. (2558). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนวัดเจ็ดริ้ว (สาครกิจ โกศล). วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
ศิริพร ขุนภักดี. (2564). คู่มือการปฏิบัติงาน แนวทางการคุ้มครองและช่วยเหลือเด็กนักเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. สืบค้นจาก http://www.mathayom9.go.th/ckeditor/userfiles/files/s001.pdf
สุธิดา พงษ์สวัสดิ์. (2561). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโรงเรียนชะอำคุณหญิงเนื่องบุรี.วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
สุภัสสร สุริยะ. (2562). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสยาม, กรุงเทพฯ.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. (2562). คู่มือแนวทางการคุ้มครองและช่วยเหลือเด็กนักเรียนของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. สืบค้นจาก http://www.mathayom9.go.th/webspm9/index.php
John W. Best. (1981). Research in Education, 4 th ed. New Jersey : Prentice – Hall Inc.
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3).