การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของประชาชนเจนเนอเรชั่นวายตามแนวคิดทางสังคมวิทยา

ผู้แต่ง

  • สุทิน พานิชย์

คำสำคัญ:

คุณธรรมจริยธรรม, เจนเนอเรชั่นวาย, แนวคิดทางสังคมวิทยา

บทคัดย่อ

คุณธรรมจริยธรรม เป็นสิ่งดีงามที่สังคมยอมรับซึ่งเกิดจากส่วนรวมและการศึกษา การปฏิบัติการกระทำจนเกิดเป็นลักษณะนิสัย และเป็นเครื่องเหนี่ยวรั้งควบคุมความประพฤติของบุคคลที่แสดงออกเพื่อสนองในสิ่งที่ปรารถนาซึ่งเป็นกระบวนการพัฒนาตนให้มีความสมบูรณ์แบบทั้งทางกาย วาจา ใจ โดยแนวคิดสังคมวิทยาเป็นแนวคิดที่เน้นการศึกษากระบวนการปฏิสังสรรค์และแบบแผนความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ในกลุ่มองค์การและสังคม ซึ่งการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของมนุษย์สามารถเกิดขึ้นได้ เมื่อผ่านกระบวนการขัดเกลาทางสังคม เช่น การอบรมเลี้ยงดูและการปฏิบัติตัวที่ดีของพ่อแม่ การอบรมสั่งสอนจากครู การอบรมสั่งสอนจากพระภิกษุ การเรียนรู้จากกลุ่มเพื่อน และการเรียนรู้จากสื่อมวลชน เป็นต้น ทั้งนี้การเกิดคุณธรรมจริยธรรมเกิดขึ้นได้ผ่านกระบวนการ 4 ขั้นตอน ได้แก่ การเลียนแบบการแนะนำสั่งสอน การลอกแบบ และการสร้างคุณธรรมจริยธรรมด้วยตนเอง ส่วนหลักคุณธรรมจริยธรรมที่เป็นต้นแบบในการดำเนินชีวิต ได้แก่ ความขยัน ความประหยัด ความซื่อสัตย์ ความมีวินัย ความสุขภาพ ความสะอาด และความสามัคคี ท่ามกลางโลกในในยุคสังคมภิวัตน์นี้ประชาชนกลุ่มเจนเนอชั่นวายเป็นกลุ่มที่จะเป็นอัตรากำลังและทรัพยากรมนุษย์ที่สำคัญของประเทศ ทำให้การเข้าใจบทบาทและหน้าที่ของตนเองจึงเป็นการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมที่สำคัญ เพราะคุณธรรมจริยธรรมจะเป็นเกาะป้องกันมิให้ทำความชั่ว ดังนั้นแนวทางการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมผ่านกลวิธีที่หลากหลาย ประกอบด้วย 1) การปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในหลักสูตรการศึกษา 2) การปลูกฝังโดยสถาบันครอบครัว 3) การใช้หลักศาสนาเป็นแนวทางขัดเกลาคุณธรรมจริยธรรม และ 4) รูปแบบการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมโดยชุมชน อันจะนำไปสู่สังคมที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขและเกิดความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืนต่อไป

เอกสารอ้างอิง

ไกรฤกษ์ ศิลาคม. (2557). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาจริยธรรมกับชีวิต. อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี.
กรมการศาสนา. (2561). คุณธรรมจริยธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมวิชาการ. (2559). คู่มือการสร้างเครื่องวัดคุณลักษณะด้านจิตพิสัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2560). โครงการยกย่องชูเกียรติบุคคลและสถาบันดีเด่นทางวัฒนธรรมของสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. สืบค้น 22 กุมภาพันธ์ 2564. จาก : http://www.m-culture.go.th.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). การจัดการเรียนรู้รูปแบบกระบวนการแก้ปัญหา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กีรติ บุญเจือ. (2557). จริยศาสตร์สำหรับผู้เริ่มเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ไทยพานิช.
กุลทราภรณ์ สุพงษ์ และสิริอร จุลทรัพย์. (2562). การศึกษาเพื่อพัฒนาคุณธรรมตามหลักพุทธศาสนา.
e-Journal of Education Studies, Burapha University, 1(4): 1-13.
จรรยา ลินเลา. (2562). กระบวนการพัฒนาตนตามหลักคุณธรรมจริยธรรม. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 7(2): 169-176.
ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2557). การพัฒนาจริยธรรมของประชาชนไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒประสานมิตร.
พรพิทักษ์ เห็มบาสัตย์ และ วรรณพล พิมพะสาลี. (2563). แนวทางการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในสังคมไทย. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 9(2): 63-80.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2557). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสตร์ชุดคำวัด. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: พิมพ์ลักษณ์.
พระมหาอนันต์ องฺกุรสิริ. (2561). คุณธรรมจริยธรรมกับการพัฒนาผู้เรียนในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 2(2): 81-90.
พระมานรินทร์ สุรปญฺโญ (เอมพันธ์). (2562). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของผู้นำตามแนวพุทธ. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 2(1): 28-37.
พัชสิรี ชมพูคำ และณัฐธิดา จักรภีร์ศิริสุข. (2563). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจและแรงจูงใจในการทำงาน: กรณีศึกษาเปรียบเทียบคนเจเนอเรชัน Y และเจเนอเรชัน Z ในเขตกรุงเทพมหานคร.จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 42(3): 1-18.
มกราพันธ์ จูฑะรสก และศุกร์ใจ เจริญสุข. (2562). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมในองค์กร. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 19(4): 167-179.
ศิลาวัฒน์ ชัยวงศ์. (2561). จริยธรรมของนักการเมืองในระบบการเมืองไทย. วารสารสังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 1(6): 1-15.
ศุทธกานต์ มิตรกูล และอนันต์ชัย คงจันทร์. (2559). เจนเนอเรชันวายในองค์กร: การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสอดคล้องของค่านิยมและความผูกพันต่อองค์กร. วารสารวิทยาการจัดการ,
33(1): 51-75.
สมบูรณ์ ชิตพงศ์. (2558). คุณธรรมและจริยธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด อรุณการพิมพ์.
สำนักงานรัฐบาล อิเล็กทรอนิกส์. (2560). Thailand Digital Government 2021. สืบค้น 24 กุมภาพันธ์2564, จาก : https://www.ega.or.th/th/profile/2035/
อ้อมเดือน สดมณี และฐาสุกร์ จันประเสริฐ. (2557). การพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม: จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 17(1): 20-32.
Bloom, L., & Selznick, P. (1968). Sociology. New York: Harper & Row.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-04-30

รูปแบบการอ้างอิง

พานิชย์ ส. (2021). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของประชาชนเจนเนอเรชั่นวายตามแนวคิดทางสังคมวิทยา. ภาวนาสารปริทัศน์, 1(01), 61–78. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/WJR/article/view/251350