ความสำคัญของแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับหลักไตรสิกขา

ผู้แต่ง

  • พระมหาประกอบ กลยาโณ ล่มไมล์

คำสำคัญ:

แนวคิด, ทฤษฎี, ไตรสิกขา

บทคัดย่อ

บุคคลย่อมศึกษา คือศึกษาเรื่องความประพฤติดีทางกายวาจาให้สูงขึ้นไปบ้างศึกษาในการฝึกอบรมจิตใจให้ดีขึ้นบ้าง ศึกษาในการอบรมปัญญาให้เจริญขึ้นไปบ้างเมื่อหน่วงจิตคำนึงถึงการศึกษา 3 อย่างนี้ก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อรู้ก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อเห็นคือเข้าใจก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อตั้งจิตกำหนดแน่วแน่ก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อน้อมจิตกำ หนดไปก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อประคองความเพียรก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อเอาสติกำหนดก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อตั้งจิตมั่นก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อรู้ทั่วชัดด้วยปัญญาก็เรียกว่าศึกษา เมื่อรู้สิ่งที่พึงรู้จำเพาะก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อกำหนดรู้สิ่งที่ควรกำหนดรู้ก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อละสิ่งที่พึงละก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อประจักษ์แจ้งสิ่งที่ควรประจักษ์แจ้งก็ชื่อว่าศึกษา เมื่อฝึกอบรมเจริญสิ่งที่ควรปฏิบัติควรฝึกอบรมก็ชื่อว่าศึกษาเกี่ยวกับหลักไตรสิกขา

เอกสารอ้างอิง

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2557). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2555). พุทธธรรมฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 32. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์

ผลิธัมม์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). การศึกษาเพื่อสร้างบัณฑิตหรือการศึกษาเพื่อเพิ่มผลผลิต. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : มูลนิธิพุทธธรรม.

________. (2546). รุ่งอรุณของการศึกษา เบิกฟ้าแห่งการพัฒนาที่ยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 3, กรุงเทพฯ : มูลนิธิพุทธรรม.

พระธรรมกิตติวงศ์. (2560). ไตรสิกขา. [ออนไลน์], แหล่งที่มา http//th.wikinedia.org/wiki, [22 ตุลาคม 2566].

พุทธทาสภิกขุ. (2549). คู่มือมนุษย์. กรุงเทพฯ : สานักพิมพ์สุขภาพใจ.

________. (2530). ความกลัว : พุทธศาสนา ศาสนาแห่งการบังคับตัวเอง. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

พระมหาจรรยา สุทฺธิญาโณ. (2544). ธรรมทรรศน์ปฏิวัติการศึกษา. กรุงเทพฯ : ประชาธรรม.

ผศ. ดร.บรรยวัสถ์ ฝางคำ และคณะ. (2561). ชุมชนไตรสิกขา: รูปแบบและการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตในสังคมผู้สูงอายุ จังหวัดอุบลราชธานี. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตอุบลราชธานี.

พระมหาวิโรจน์ วิโรจโน (ผาทา). (2545). การศึกษาเปรียบเทียบแนวความคิดเรื่องภวังคจิตในพุทธปรัชญากัลป์อาลยาวิญญาณในพุทธปรัชญาโยคาจาร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พิชญรัชต์ บุญช่วย. (2549). การศึกษากระบวนการสร้างภาวนา 4 โดยใช้หลักไตรสิกขา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมถวิล ธนวิทยาพล. (2528). การศึกษาเชิงวิเคราะห์ความคิดเรื่องจิตในพระสุตันตปิฎก. วิทยานิพนธ์อักษร ศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2542). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.

อมร โสภณวิเชษฐ์วงศ์ และคณะ. (2537). พระพุทธศาสนาฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนพานิช.

Cronbach. Lee J. (2001). Essentials of psychological testing. 4 th ed., New York: Harper & Row.

ไฟล์ประกอบ

เผยแพร่แล้ว

2024-05-23

รูปแบบการอ้างอิง

ล่มไมล์ พ. ก. (2024). ความสำคัญของแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับหลักไตรสิกขา. ภาวนาสารปริทัศน์, 4(01), AA 44–56. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/WJR/article/view/272700