การบูรณาการไตรสิกขากับทฤษฎีการเรียนรู้และหลักการจัดการ

ผู้แต่ง

  • พระมหาประยอม กลฺยาโณ ล่มไมล์ -

คำสำคัญ:

การบูรณาการ, ไตรสิกขา, ทฤษฎีการเรียนรู้

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ
การศึกษาคือการย่นระยะทางที่ถูกต้อง เพราะถ้าไม่ศึกษาใด ๆ ชีวิตก็อาจจะเสียเวลาในการแก้ปัญหาอยู่ร่ำไป ความหมายของการศึกษาใน พระพุทธศาสนามิได้มุ่งหมายเพียงแค่การศึกษาในระดับปริยัติ เพราะว่าหากพอใจเพียงแค่ปริยัติโดยไม่นำไปสู่การปฏิบัติก็ไม่สามารถบรรลุผลประโยชน์สูงสุดที่พึงได้พึงถึง แม้ว่าพระพุทธศาสนาจะส่งเสริมให้เล่าเรียนปริยัติเป็นเบื้องต้น แต่ก็ไม่สรรเสริญถ้า บุคคลพึงพอใจและหยุดอยู่เพียงแค่ขั้นเล่าเรียนปริยัติ ฉะนั้น จึงได้อุปมาบุคคลที่พอใจเล่าเรียนเพียงแค่ปริยัติว่าเหมือนกับคนตาบอด ถือคบเพลิงทว่าตนเองกลับไม่ได้เห็นแสงสว่างของคบเพลิงที่ตนเองถือ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือไม่อาจได้รับประโยชน์ที่สมบูรณ์แท้จริงจากสิ่งที่ได้เล่าเรียน หรือท่องจำมาดังสุภาษิตของพระอานันทเถรีคาถาว่า (ขุ.วิ. (ไทย) 26/397/249)

เอกสารอ้างอิง

ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน. พิมพ์ครั้งที่ 14. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรรณี ชูทัย เจนจิต. (2538). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ.

พระราชกิจจานุเบกษา. (เล่มที่ 116). (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2557). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). ปฏิรูปการเรียนรู้ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

สำนักมาตรฐานการศึกษาและการพัฒนาการเรียนรู้. (2550). การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน. กรุงเทพฯ: ชุมนมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

อินถา ศิริวรรณ, ดร. (2544). พื้นฐานการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สูตรไพศาล.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-09-11

รูปแบบการอ้างอิง

ล่มไมล์ พ. ก. . (2024). การบูรณาการไตรสิกขากับทฤษฎีการเรียนรู้และหลักการจัดการ. ภาวนาสารปริทัศน์, 4(02), AA 23–34. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/WJR/article/view/276270