การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับความสามารถ เชิงสมรรถนะหลักของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉินในโรงพยาบาล ชุมชนเขตภาคใต้

Abstract

          การวิจัยครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงพรรณา (descriptive research)มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ และอานาจในการทานายของพฤติกรรมเชิงจริยธรรมที่มีต่อความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉิน ในโรงพยาบาลชุมชนเขตภาคใต้ จาก 316 กลุ่มตัวอย่าง ตัวแปรอิสระ ได้แก่ พฤติกรรมเชิงจริยธรรมของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉิน ตัวแปรตามได้แก่ ความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉินในโรงพยาบาลชุมชน เขตภาคใต้ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สันและสถิติถดถอยอย่างง่าย ผลการวิจัยพบว่า
          1. พฤติกรรมเชิงจริยธรรมกับความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของพยาบาลวิชาชีพงา นอุบัติเหตุฉุกเฉินใน โรงพยาบาลชุมชน จังหวัดนราธิวาส มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลาง (r = .522) และสามารถทานายความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉินในโรงพยาบาลชุมชน เขตภาคใต้ ได้ร้อยละ 27 อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .001
          2. ความสามารถเชิงสมรรถนะหลักของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉินในโรงพยาบาลชุมชน เขตภาคใต้ โดยรวมอยู่ในระดับดี ( x = 4.11, SD = 0.49) ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านทักษะการปฏิบัติ ( x = 4.22, SD = 0.57) และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่าสุดคือด้านการแก้ไขปัญหา ( x = 3.90, SD = 0.66)
          3. พฤติกรรมเชิงจริยธรรมของพยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉินในโรงพยาบาลชุมชน เขตภาคใต้โดย รวมอยู่ในระดับดี ( x = 4.10 , SD = 0.46) ด้านที่ค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านความซื่อสัตย์ ( x = 4.33, SD = 0.58) และ ด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่าสุดคือ ด้านการกระทาหรือส่งเสริมให้กระทาในสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์ ( x = 3.97 , SD = 0.50) จึงควรจัดหลักสูตรและสอดแทรกเนื้อหาการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมในการจัดบริการวิชาการ ตลอดจนการจัดการเรียนการสอนแก่พยาบาลวิชาชีพงานอุบัติเหตุฉุกเฉินในโรงพยาบาลชุมชนและนักศึกษาพยาบาล