การศึกษาภาวะสมองเสื่อมในบุคคลไร้ที่พึ่ง สถานสงเคราะห์วังทอง อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ (survey research) เพื่อศึกษาภาวะสมองเสื่อมในบุคคลไร้ที่พึ่งสถานสงเคราะห์วังทอง อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่างเป็นบุคคลไร้ที่พึ่งสถานสงเคราะห์วังทอง จำนวน 159 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ใช้คือ แบบทดสอบความพิการทางสมอง  MMSE (Mini-Mental State Examination) ที่ผู้วิจัยได้พัฒนามาจาก แบบทดสอบความพิการทางสมองของ อัญชุลี เตมียะประดิษฐ์ และคณะ (2533) ซึ่งได้ ทดสอบ ความเชื่อมั่นของเครื่องมือ พบว่า ค่าความไว (Sensitivity) เท่ากับร้อยละ 97.22 ค่าความจำเพาะ (Specificity) เท่ากับร้อยละ 95.45 สถิติที่ใช้ในการวิคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ และค่าเฉลี่ย
          ผลการวิจัยพบว่า
    1. กลุ่มตัวอย่าง ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงร้อยละ 61 อายุโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 41 ปี มีประวัติการใช้สารเสพติด ร้อยละ 38.4 ประวัติการประสบอุบัติเหตุทางสมองคิดเป็นร้อยละ 28.9 และมีประวัติการเจ็บป่วยด้วยโรคทางสมอง ร้อยละ 15.7  ระยะเวลาที่อยู่ในความคุ้มครองของสถานสงเคราะห์อยู่ ในช่วง 0-5 ปี มากที่สุด สาเหตุที่นำส่งสถานสงเคราะห์ เป็นบุคคลวิกลจริตมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 51.6 และบุคคลที่นำส่งสถานสงเคราะห์ พบว่าเป็นญาติมากที่สุด ร้อยละ 39
    2. บุคคลไร้ที่พึ่งในสถานสงเคราะห์วังทอง มีภาวะสมองเสื่อม ร้อยละ 74.8  ในจำนวนนี้ ร้อยละ  66.4 เป็นเพศหญิง อายุโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 41 ปี มีประวัติการได้รับสารเสพติด ร้อยละ 35.3 ประวัติการประสบอุบัติเหตุทางสมอง ร้อยละ 31.1 และมีประวัติการเจ็บป่วยด้วยโรคทางสมอง ร้อยละ 11.8