การบริหารแบบมีส่วนร่วมของเครือข่ายภาคประชาชนในการลดอุบัติเหตุทางถนน อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี
คำสำคัญ:
ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารแบบมีส่วนร่วม, การบริหารแบบมีส่วนร่วม, เครือข่ายลดอุบัติเหตุทางถนน, การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการมีส่วนร่วมของเครือข่ายลดอุบัติเหตุทางถนนในอำเภอเมืองจังหวัดอุดรธานี 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการมีส่วนร่วมของเครือข่ายลดอุบัติเหตุ 3) แนวทางการพัฒนาการมีส่วนร่วมของเครือข่ายลดอุบัติเหตุ โดยใช้การวิจัยแบบผสมผสานระหว่างวิธีวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพในการบริหารแบบมีส่วนร่วมของเครือข่ายภาคประชาชนในการลดอุบัติเหตุทางถนน อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี ได้แก่ ด้านการประสานงานระหว่างเครือข่าย ด้านความพร้อมของอุปกรณ์ และด้านความพร้อมของเทคโนโลยี ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05 โดยแปร ทั้ง 3 ด้าน สามารถพยากรณ์ประสิทธิผลการบริหารแบบมีส่วนร่วมของเครือข่ายภาคประชาชนในการลดอุบัติเหตุทางถนน อำเภอเมือง จังหวัดอุดรธานี ได้ร้อยละ 16.60 ส่วนแนวทางและข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัย ได้แก่ 1) เปิดพื้นที่ให้ประชาชนร่วมแสดงความคิดเห็นในการจัดทำแผนหรือเสนอแผน เพื่อให้เกิดข้อปฏิบัติได้จริงและตอบสนองกับประชาชนในพื้นที่ได้มากที่สุด มีการสร้างค่านิยมอย่างสม่ำเสมอ 2) เน้นการพัฒนาคน ควรมีการสำรวจและจัดเก็บข้อมูลของบุคคลากรว่าขาดวิชาทักษะด้านใดและจัด ทำการอบรมเพิ่มทักษะให้เพื่อความพร้อมในการรับมือสถาณการณ์ไม่คาดฝัน 3) จัดทำงบประมาณเพื่อรองรับกับการขยายตัวของเศรษฐกิจให้แผนการใช้เงินมีเพียงพอสำหรับการใช้งบประมาณด้านอุบัติเหตุ ป้องกัน อบรม เยียวยา 4) จัดอบอรมร่วมกันเสริม สร้างความสัมพันธ์ตั้งแต่ระดับล่างจนถึงระดับสูง เพื่อสร้างความสัมพันธ์และสังคมการทำงานใหม่ร่วมกันสร้างแรงจูง ใจร่วมกัน 5) ศึกษาเทคโนโลยีหรือนวัติกรรมใหม่เพื่อช่วยเหลือในการปฏิบัติงานได้ดียิ่งขึ้น เพิ่มเติมเพื่อพัฒนาอุปกรณ์เพิ่มขึ้นมาทดแทนหรือซ่อมบำรุงยืดอายุการใช้งานของอุปกรณ์และเปิดช่องทางการรับการสนับสนุนจากหน่วยงานภายนอก
เอกสารอ้างอิง
กรมขนส่งทางบก. (2560). แผนยุทธศาสตร์กรมขนส่งทางบก (พ.ศ.2559-2564). สืบค้นเมื่อ 17 ตุลาคม 2564, จาก: https://www.dlt.go.th/th/download.php?ref=M2E0LJyirTkjo z13q29ZMT1sM2I0oTycrTMjpJ1Sq2IZoT1vM2S0qTysrPMjBT0jqmSZAJ1kM0I0MTycrS8oSo3Q.
ฉัตรชัย นาถ้ำพลอย. (2563). การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. วรสารศิลปะศาสตร์ราชชมงคลสุวรรณภูมิ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2563(2), 461-470.
ฐากร ชัยสถาพร. (2561). แนวทางการสร้างเครือข่ายทางสังคมกรณีศึกษาระบบทวิภาคีเพื่อยกระดับคุณภาพแรงงานไทย. วิทยานิพนธ์สังคมจิตวิทยามหาบัณฑิต วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ.
ฐิตินาถ สุขสำราญ. (2558). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการบริหารงานศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาครุศาสตร์ปฐมวัย มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. พิมพ์ครั้งที่ 17. กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
น้ำทิพย์ วิภาวิน. (2558). เครือข่ายสังคมในสังคมเครือข่าย. วารสารวิจัย สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยฯ, 2558(8), 119-127.
บรัศ บุญบรรเจิดศรี. (2558). การศึกษากระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการจัดการผลกระทบสิ่งแวดล้อมของโครงการสาธารณูปโภคขนาดใหญ่ของรัฐ กรณีศึกษา : การมีส่วนร่วมของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองบางกรวยกับโครงการรถไฟชานเมือง (สายสีแดง)ช่วงบางซื่อ-ตลิ่งชัน บริเวณสถานีบางบำหรุ. วิทยานิพนธ์การวางแผนชุมชนเมืองและสภาพแวดล้อมมหาบัณฑิต สาขาวิชาการออกแบบและวางผังชุมชนเมือง มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พรรณี พิมาพันธุ์ศร. (2563). รูปแบบการมีส่วนร่วมเพื่อการคิดสร้างสรรค์สู่การเพิ่มมูลค่าภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชน. วรสารธุรกิจบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา, 2563(9), 105-116.
พัชราวลัย ศุภภะ. (2562). นโยบายสาธารณะและการวางแผนเพื่อการจัดการองค์การภาครัฐ พิมพ์ครั้งที่ 1. พระนครศรีอยุธยา: จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พิสิษฐ์ บุญถนอม. (2563). แนวทางการดำเนินงาน เพื่อความสำเร็จในการทำงานร่วมกันระหว่างผู้นำชุมชนกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น กรณีศึกษา : องค์การบริหารส่วนตำบลบางสะแก อำเภอบางคนทีจังหวัดสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วชิรวัชร งามละม่อม. (2559). ทฤษฎีการมีส่วนร่วม. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2564, จาก: http:// learningofpublic.blogspot.com/2016/02/blog-post_79.html.
วราภรณ์ มงคลสกุล. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อระดับการมีส่วนร่วมพัฒนาองค์การของบุคลากรในองค์การมหาชน (กลุ่ม 2). วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
สมบัติ นามบุรี. (2562). ทฤษฎีการมีส่วนร่วมในงานรัฐประศาสนศาสตร์. วารสารวิจัยวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 2(1), 183-197
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2561). Thailand towards startup nation. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2561). Thailand towards startup nation. กรุงเทพฯ: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ.
สุชาดา จักรพิสุทธิ์. (2547). ปฏิรูปการศึกษาในสังคมไทยชุมชนกับการมีส่วนร่วมจัดการศึกษานักวิชาการมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน. สืบค้นเมื่อ 16 ตุลาคม, จาก: http://www. Midnight tuniv.org/midnight2545/document9562.html.
เสกสรร กระยอม. (2559). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการจัดการศึกษาของกลุ่มโรงเรียนพนัสนิคม 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
อโณทัย ไทยวรรณศรี. (2561). การพัฒนารูปแบบเครือข่ายการมีส่วนร่วมระหว่างบ้านและโรงเรียนในถิ่นทุรกันดารบนพื้นที่สูง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 20(1), 211-221.
อรุณ สนใจ. (2560). แนวทางการพัฒนาการมีส่วนร่วมการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำของชุมชนริมฝั่งแม่น้ำป่าสักในเขตจังหวัดเลยและจังหวัดเพชรบูรณ์. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
อารยา คงสุนทร. (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารเครือข่ายธุรกิจผู้ให้บริการโลจิสติกส์. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารโลจิสติกส์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. NY: Harper and Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
เวอร์ชัน
- 2023-02-25 (3)
- 2023-02-25 (2)
- 2022-06-30 (1)
