ความรับผิดของศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย และโรงพยาบาล ตามพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 ในกรณีที่ผู้ป่วยติดเชื้อจากการถ่า:ยเลือด: กรณีศึกษาจากประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศสหราชอาณาจักร

บทคัดย่อ

ในประเทศไทย เชื่อว่าทุกปีจะมีผู้ป่วยที่ติดเชื้อเอชไอวีหรือเอดส์ และเกิดอาการอันไม่พึงประสงค์ (adverse reactions) ขึ้นภายหลังจากที่ได้รับการถ่ายเลือด เป็นได้ว่าศาลไทยจะตีความคำว่า “สินค้า” ให้หมายความรวมถึง เลือดและอนุพันธ์ของเลือด ซึ่งจัดจำหน่ายในราคาที่ไม่แสวงหากำไร โดยศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย ให้แก่โรงพยาบาลรัฐและเอกชน ดังนั้น สภากาชาดไทย ซึ่งมีฐานะเป็นนิติบุคคลภายใต้กฎหมายแห่งราชอาณาจักรไทย อาจจำต้องมีความรับผิดโดยเคร่งครัดในฐานะผู้ประกอบการ ดังเช่นกรณีตามคำพิพากษาของศาลสหราชอาณาจักรในคดี A and others v National Blood Authority and another อย่างไรก็ดี คำพิพากษาในลักษณะดังกล่าวอาจส่งผลเป็นการทำลายระบบการจัดบริการเลือดและอนุพันธ์ของเลือดโดยศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย แต่เพียงผู้เดียว ซึ่งเป็นระบบที่ดีอยู่แล้วในปัจจุบัน ผู้เขียนจึงเสนอแนะว่า การดำเนินการเกี่ยวกับการสาธารณสุขของประเทศไทยควรได้รับการยกเว้นดังเช่นในประเทศสหรัฐอเมริกา กล่าวคือ มิให้นำพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 มาบังคับใช้กับเลือดและอนุพันธ์ของเลือดที่จัดบริการโดยศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ