การตีความเงื่อนไข “การถูกประหัตประหาร” ให้รวมถึง ผลกระทบจากการระบาดใหญ่ในการพิจารณาสถานภาพผู้ลี้ภัย

บทคัดย่อ

การระบาดใหญ่ของโรค COVID-19 ที่มีความรุนแรงอย่างต่อเนื่องและมีรายงานผู้ติดเชื้อและผู้เสียชีวิตจำนวนมาก เป็นปรากฏการณ์ที่ส่งผลกระทบในเชิงลบและเพิ่มความเสี่ยงต่อการธำรงไว้ซึ่งมาตรฐานการครองชีพที่เพียงพออันเป็นสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานของบุคคล และทำให้บุคคลบางกลุ่มจำเป็นต้องย้ายถิ่นจากรัฐต้นทางเพื่อแสวงหาที่ลี้ภัยในรัฐอื่นที่น่าจะให้ความคุ้มครองในเรื่องนี้ได้มีประสิทธิภาพมากกว่าเนื่องจากไม่อาจขอรับความคุ้มครองจากรัฐต้นทางให้พ้นจากผลกระทบในเรื่องนี้ได้ อย่างไรก็ดี เงื่อนไขหนึ่งในการพิจารณารับรองสถานภาพผู้ลี้ภัยคือการพิจารณาว่าบุคคลที่ยื่นเรื่องนั้นได้รับผลกระทบจากการระบาดใหญ่ในลักษณะที่เข้าข่าย “ถูกประหัตประหาร” ในรัฐต้นทางหรือไม่ ซึ่งที่ผ่านมาพบว่าเงื่อนไขนี้มักได้รับการตีความให้หมายถึงการเลือกปฏิบัติที่ละเมิดสิทธิทางพลเรือนของบุคคล จนอาจทำให้ผลกระทบจากการระบาดใหญ่ไม่เข้าข่ายเงื่อนไขนี้ ดังนั้น บทความวิจัยฉบับนี้จึงมุ่งวิเคราะห์การตีความเงื่อนไขดังกล่าวโดยคำนึงถึงหลักการทั่วไปในการตีความสนธิสัญญาว่าน่าจะสามารถตีความให้รวมถึงผลกระทบจากการระบาดใหญ่ได้ โดยคำนึงถึงข้อท้าทายในทางปฏิบัติด้วย