An Analytical Study of Dhamma in jinakalamalipakaranan to Develop Students According to Buddhist Approach

ผู้แต่ง

  • ประยูร ป้อมสุวรรณ์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร

คำสำคัญ:

สารัตถธรรม, หลักพัฒนา, การพัฒนาด้วยหลักธรรม

บทคัดย่อ

งานวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์สารัตถธรรมในชินกาลมาลีปกรณ์และ 2)สังเคราะห์หลักธรรมไปใช้พัฒนานักศึกษาตามแนวพระพุทธศาสนา แบบของการวิจัยโดยการวิจัยเอกสาร ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ คือการวิเคราะห์สารัตถะในชินกาลมาลีปกรณ์และสังเคราะห์หลักธรรมเพื่อนำมาพัฒนานักศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา

            จากการวิจัยพบว่า สารัตถะทั่วไปแบ่งเป็นตอนใหญ่ ๆ ได้ 2 ตอน คือก่อนพุทธกาล จนถึงประสูติและตรัสและภายหลังจากตรัสรู้แล้ว ถึงการสืบพระศาสนามาจนถึงสุวรรณภูมิและนำสืบต่อกันมาด้วยความเจริญรุ่งเรืองเป็นลำดับมา ชินกาลมาลีปกรณ์ เป็นคัมภีร์ที่ทรงคุณค่าด้านการนำสืบลำดับมาของพระพุทธศาสนา เป็นคัมภีร์ที่มีการประพันธ์เป็นภาษาบาลี เป็นการประพันธ์ที่มาพร้อมด้วยอรรถรสของลักษณะการประพันธ์ โดยออกมาในรูปแบบเป็นร้อยแก้วมีร้อยกรองผสมผสาน ประเพณีวัฒนธรรมด้านการศาสนา เช่น การสร้างพระเจดีย์ การสร้างวัด การทำบุญในงานสำคัญต่าง ๆ การแสดงความเอื้อเฟื้อ และความสามัคคีกันของชุมชน ด้านการปกครองพระพุทธศาสนาได้นำหลักธรรม คือการปกครองด้วยระบบธรรมาธิปไตย ซึ่งเป็นการนำเอาธงชัยไปปลูกฝังให้กับประเทศนั้นๆ เพื่อเป็นการนำร่องในการปกครองด้วยสันติวิธี ด้านการศึกษา วิธีการศึกษาของพระพุทธศาสนาเป็นการใช้ชีวิตมากกว่าการเรียนวิชา

            รูปแบบการพัฒนานักศึกษาทั้ง 4 ด้านดังนี้

          การพัฒนาด้านกายภาพ-ความนอบน้อม-ความเคารพ-ปัจจัยภายนอกความต่างของบุคคลจริต-หลักวิริยะ-ภาวะผู้นำเชิงบวก-ศีล-ทาน  เน้นการพัฒนาเกี่ยวกับจิต-กิจกรรมศรัทธา-ฉันทะที่ต่างกัน-อดทน-หลักจิตสาธารณะ-จิตที่ตั้งมั่น-สมาธิ-กุศลกรรมบถ-สมาธิ  เน้นหลักพัฒนาปัญญา-การยอมรับเพื่อพัฒนา-ปัญญาที่สั่งสมพัฒนา-ซื่อสัตย์-หลักจิตกุศล-แนวทางสั่งสมบุญ-ปัญญา-บุญกิริยาวัตถุ  หลักพัฒนาสังคม -ความสามัคคี-สังคมที่แตกต่างทำให้รูปแบบชีวิตต่างกัน-หลักสร้างสังคมเข้มแข็ง-สังคหวัตถุ-หลักสร้างสามัคคี-หลักบารมี

            เหตุการณ์ที่เป็นแบบอย่างอันดีงามซึ่งประกอบด้วยหลักธรรมมากมาย เช่นหลักศีล สมาธิ ปัญญา หรือไตรสิกขา ในการปกครองของกษัตริย์ในแต่ละยุคสมัยที่นับถือพระพุทธศาสนา หลักสังคหวัตถุ ที่ใช้ในการสามัคคีต่อกันและกันของประชาชนและผู้ปกครอง หลักการรักษาศรัทธา เช่นการสร้างวัด สร้างเจดีย์ สร้างหลักธรรมคำสอน ด้านเหตุการณ์ที่เหมาะแก่การประยุกต์พระธรรมมาใช้พัฒนา เช่น การแข่งขันการสร้างเจดีย์ หรือสร้างความดีแทนการฆ่าเพื่อชิงเมือง การมีน้ำใจเพื่อนำเอาพุทธรูปแก่นจันทน์มาบูชา ของเมืองใหญ่ๆ ในอดีต การช่วยเหลือกันในการปกครองไม่แก่งแย่งเพื่อขยายขอบเขต เพราะเห็นแก่ทุกข์ร้อนประชาชน

เอกสารอ้างอิง

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2538). ครูกับการปลูกฝังจริยธรรมแก่นักเรียน. กรุงเทพฯ: บริษัทส่งเสริมการศึกษาและจริยธรรม.
ปริญญา เห็นสุข. (2549). การสื่อสารและการขัดเกลาทางสังคมด้านคุณธรรมจริยธรรมของนิสิตนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
สายฤดี วรกิจโภคาทร และคณะ. (2552). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์คุณลักษณะและกระบวนการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัวมหาวิทยาลัยมหิดล.
สถาบนแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล. (2552). รายงานการวิจัย. โครงการวิจัยคุณลักษณะและกระบวนการปลูกฝังคุณธรรมจริยธรรมในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาแผนพลังแผ่นดินเชิงธรรม.
อ้อมเดือน สดมณี. (2548). สถานภาพการจัดฝึกอบรมและการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมของคนไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2017-08-08

รูปแบบการอ้างอิง

ป้อมสุวรรณ์ ป. (2017). An Analytical Study of Dhamma in jinakalamalipakaranan to Develop Students According to Buddhist Approach. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 8(1), 338–346. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJPU/article/view/67523

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย (Research Article)