Performance Effectiveness of Suratthani Provincial Police
คำสำคัญ:
ประสิทธิผลการปฏิบัติงาน, การยอมรับ, ความยุติธรรม, ความเป็นส่วนตัว, งานเฉพาะด้าน, Performance Effectiveness, acceptance, fairness, privacy, specificationบทคัดย่อ
This research aimed to investigate the level of opinions on performance effectiveness of the police officers within the Suratthani Provincial police, to compare the degrees of such opinions and participants’ personal characteristics; and to explore suggestions for the performance effectiveness. The participants were 350 police officers of Provincial Police Officers via simple random sampling method 8 police officers were selected as sample for an investigation of suggestions. The data collectionused was 0.97 reliability-questionnaire. The
statistics for analysis were percentage, mean score, and standard deviation. The testing tools were t-test and one-way ANOVA. The results presented an average overall level of opinions with individual aspect being rated high. The privacy aspect was rated the highest followed by specification, the fairness and the acceptance in descending order. The comparison showed that different gender, education, lengths in service, line of work, rankings of the police participation did not affect the opinions. The suggestions on performance effectiveness included having clear working procedures on the basis of fairness.
เอกสารอ้างอิง
เกรียงไกร เจริญธนาวัฒน์. (2547). หลักกฎหมายว่าด้วยสิทธิเสรีภาพ. กรุงเทพฯ : วิญญูชน.
ขวัญตา กีระวิศาสกิจ. (2542). การยอมรับมาตรฐาน ISO 9000 ของพนักงานโรงงานคอนกรีตผสมเสร็จ: ศึกษาเฉพาะกรณี บริษัท ทีพีไอ คอนกรีต จํากัด. วิทยานิพนธปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทิตย์วรรณ เกื้อกูล. (2544). การประเมินผลการปฏิบัติงานของข้าราชการพลเรือน ศึกษากรณีกรมการขนส่งทางบก. กรุงเทพฯ: สำนักงาน กพ.
นิสดาร์ เวชยานนท์. (2543). การประเมินบุคคล. กรุงเทพฯ: คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ประยงค์ โขขัด. (2541). รายงานการวิจัย การศึกษาลักษณะการยอมรับวิทยาการสมัยใหม่ใน จังหวัดชายแดนภาคใต้. ปัตตานี : ภาควิชาภูมิศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2549). ปรัชญากับวิถีชีวิต. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
พรพรรณ อุ่นจันทร์. (2543). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการทำงานของพนักงานในโรงงาน
อุตสาหกรรม : ศึกษาเฉพาะกรณีโรงงานน้ำอัดลม. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ยงยุทธ เกษสาคร. (2547). การวางแผนและนโยบายทางด้านทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนดุสิต
รวีวรรณ บัณฑิตธรรมกุล. (2546). วิธีการบริหารจัดการที่ดี (Good practices) กรณีศึกษามุ่งเน้นที่ทรัพยากรบุคคลาการฝึกอบรมและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ บริษัทไทยเซฟตี้กลาส จำกัด. งานนิพนธ์ (กจ.ม.). สาขาวิทยาการจัดการทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
เสถียร หอมขจร. (2540). ทฤษฎีการเมืองและจริยธรรม 2. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมยศ เชื้อไทย. (2545). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายทั่วไป. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อนุชา หอยสังข์. (2542). “ระบบการประเมินผลการปฏิบัติงาน :ศึกษากรณีข้าราชการกรมการปกครองตำแหน่งปลัดอำเภอ ระดับ 3-5”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราม คำแหง.
Bernardin. (1998). Humanr Resource managent : An Experimental Approach. New York: Mcgraw-Hill, Inc.
Noe, R A., Hollenbeck, J. R., Gerhart, B., and Wright, P.M. (2006). Human Resource Management: Gaining Competitive Advantage. 5th ed. New York: McGraw-Hill.
Tosi, H.L. and Carroll, SJ. 1982. Management. New York: John Wiley and Sons.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
"บทความวิชาการในวารสารฉบับนี้ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเท่านั้น"
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
