The Local Wisdom of Durian Gardeners in Bang Krang Sub-District in Mueang Nonthaburi District Under Nonthaburi province

ผู้แต่ง

  • อักษร สวัสดี 9 Phranakhon Rajabhat University, Chaeng Wattana rd., Anusawari sub-district, Bang Khen district, Bangkok 10220

คำสำคัญ:

ภูมิปัญญา, การทำสวนทุเรียน, ชาวสวน

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นในการทำสวนทุเรียนของชาวสวนในพื่นที่ตำบลบางกร่าง จังหวัดนนทบุรี 2) ศึกษาวิธีการถ่ายทอดองค์ความรู้ในการทำสวนทุเรียนของชาวสวนตำบลบางกร่าง จังหวัดนนทบุรี ผู้ให้สัมภาษณ์ในการวิจัย ประกอบด้วย นักวิชาการส่งเสริมการเกษตรชำนาญการ 2 คน และปราชญ์ชาวสวนทุเรียนตำบลบางกร่าง 4 คน โดยเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แนวสัมภาษณ์เชิงลึก ซึ่งการวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา และนำเสนอผลการศึกษาแบบพรรณนาวิเคราะห์

ผลการวิจัยพบว่า

  1. ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการทำสวนทุเรียนของชาวสวนในพื่นที่ตำบลบางกร่าง จังหวัดนนทบุรี เกิดจากการสืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโบราณ ซึ่งจุดเด่นของพื้นที่ คือ ความอุดมสมบูรณ์ของดินที่มีแร่ธาตุเหมาะแก่การปลูกทุเรียน  ซึ่งลักษณะการปลูกมีความนิยมในการยกร่อง โดยทำเป็นโคกสูงประมาณ 80 เซนติเมตร แล้วขุดหลุมบนโคกลึกประมาณ 50 เซนติเมตร ใส่ปุ๋ยที่ก้นหลุม  แล้วนำทุเรียนที่เพาะชำไว้ประมาณ 1 ปี  มาลงหลุมที่เตรียมไว้  การดูแลรักษาโดยการใส่ปุ๋ย ตัดแต่งกิ่ง  รดน้ำประมาณ 2 วันต่อครั้ง โดยใช้แครงตักน้ำจากก้นร่องสวนเพื่อให้ได้แร่ธาตุจากดินโคลนมารดต้นทุเรียน มีการเอาใจใส่อย่างใกล้ชิดจนกว่าจะออกผลผลิต
  2. วิธีการถ่ายทอดองค์ความรู้ในการทำสวนทุเรียนของชาวสวนในพื้นที่ตำบลบางกร่าง จังหวัดนนทบุรี  มีวิธีการถ่ายทอดโดย  1) การเปิดเป็นศูนย์การเรียนรู้ อบรม การสาธิต อธิบายและตอบข้อสงสัยผู้ศึกษาดูงานพร้อมมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผู้เข้าร่วมศึกษาดูงานจากสวนในท้องที่อื่น และ 2) มีการถ่ายทอดเป็นรายบุคคลให้แก่คนในครอบครัวหรือคนในพื้นที่โดยการฝึกปฏิบัติจริง ตั้งแต่การเตรียมพื้นที่ วิธีการเพาะปลูก การบำรุงรักษา และการเก็บผลทุเรียน หากมีข้อสงสัยก็สามารถสอบถามตรงที่ปฏิบัติงานจริงก็จะมีการให้คำอธิบายแนะนำต่อไป

เอกสารอ้างอิง

จามร พงษ์ไพบูลย์. (2550). วิจัยกระบวนการเรียนรู้และสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น : กรณีศึกษา “เพลงโหงฟาง” ของจังหวัดตราด. วิทยานิพนธ์ ปริญญาโท ภาควิชาสังคมศาสตร์ สาขาวิชาพัฒนศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชานนท์ วิสุทธิชานนท์. (2558). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาชาวบ้านในตำบลคลองแดน อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. สารนิพนธ์ ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
เดอ ลาลูแบร์. (2510). จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม. แปลโดย สันต์ ท. โกมลบุตร. พระนคร : ก้าวหน้า.
ทรงพล สมศรี. (2551). ทุเรียนไทยและการปรับปรุงพันธุ์ กรณีศึกษาพันธุ์จันทบุรี 1 จันทบุรี 2 จันทบุรี 3. กรุงเทพฯ : สำนักผู้เชี่ยวชาญกรมวิชาการเกษตร.
วิยุทธ์ จำรัสพันธ์. (2535). ป่าชุมชน : การจัดการป่าชุมชน. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ยศ สันติสมบัติ. (2542). ความหลากหลายทางชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่น เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2541). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรินทร์ภรณ์ ศรีอินทร์, กำจัด รื่นเริงดี. (2553). การสำรวจและพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงในพื้นที่ลุ่มน้ำคลองกำพวน จังหวัดระนอง. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยและพัฒนาแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
หิรัญ หิรัญประดิษฐ์. (2546). เทคโนโลยีการผลิตทุเรียน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
----------. (2547). ทุเรียน. ใน สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนโดยพระราชประสงค์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (เล่ม 28, หน้า 99). กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้ง.
อดิสรณ์ ฉิมน้อย. (2555). ศูนย์การเรียนรู้เพื่ออนุรักษ์ทุเรียนพื้นบ้านนนทบุรี. (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : https://www.duriannon.com. วันที่สืบค้นข้อมูล 2560, มกราคม 3.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2017-11-23

รูปแบบการอ้างอิง

สวัสดี อ. (2017). The Local Wisdom of Durian Gardeners in Bang Krang Sub-District in Mueang Nonthaburi District Under Nonthaburi province. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 8(1), 347–355. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJPU/article/view/99958

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย (Research Article)