Identity Communication Through Tattoos of Homosexuals in Chiang Rai

Main Article Content

ณฐมน แก้วพิทูล
จิราพร ขุนศรี
กรกนก นิลดำ

Abstract

This research aimed to study identity communication through tattoos of homosexual men in Chiang Rai Province. It was a qualitative research, using in-depth interviews to gather information. The research found that most informants were between the ages of 20 and 40, self-employed, education level was at the bachelor level. The most popular area for tattoo was in the shade but could be seen clearly if not completely covered, such as the shoulder area, the upper arm and the back to the occipital area, etc. The most popular patterns were graphic and talisman tattoo. The tattooing needed to communicate identity divided into two aspects: 1) Individual identity was for beauty and according to personal beliefs which apart from communicating the direct meaning of beauty and personal beliefs in the black magic through pictures, also wanting to convey the connotation of the mind which was communication for attracting the attention of MSM and in the personal value that it was for the confidence, a reminder or giving the tattooist a support of the heart, made them feel safe and fortify their life better. 2) Collective Identity was a need for communication in sex appeal or a sense of belonging resulting in greater mental stability.

Article Details

Section
Research Article
Author Biographies

ณฐมน แก้วพิทูล

นักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย (2563)

จิราพร ขุนศรี

นศ.ด. (นิเทศศาสตร์) มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2557. ปัจจุบันเป็น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ประจำหลักสูตรนิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

กรกนก นิลดำ

ปร.ด.(สื่อสารมวลชน) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2558. ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ ประจำหลักสูตรนิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2543). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนศึกษา. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรส โปรดักส์จำกัด.

กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร. ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1, มหาวิทยาลัย

สุโขทัยธรรมมาธิราช.

ไชยศิริ บุญยกุลศรีรุ่ง. (2553). เพศสภาพและเพศวิถีชายรักชายในภาพยนตร์ไทย. (วิทยานิพนธ์

นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไชโย นิธิอุบัต. (2558). พฤติกรรมทางสังคมกับสุขภาพจิตของวัยรุ่นชายรักชาย. (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต)

มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

ทิพานันท์ สุขุมาล. (2558). การแสวงหาข้อมูล แรงจูงใจ ทัศนคติ และพฤติกรรมการเลือกซื้อเสื้อผ้าของหญิง

รักหญิง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เทิดเกียรติภณช์ แสงมณีจีรนันเดชา. (2562). ความเสมอภาคของกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศต่อการ

สมรสและรับรองบุตร ในประเทศไทย: ในมุมมองของนักวิชาการและนักเคลื่อนไหวทางสังคม.

(ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยรังสิต.

เธียรชัย อิศรเดช. (2552). อัตลักษณ์กับสื่อ: ตัวตนการสื่อสาร. นิเทศศาสตรปริทัศน์. 13(1). มหาวิทยาลัยรังสิต.

นพพร ประชากุล. (2552). ยอกอักษร ย้อนความคิด. กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2556). เพศหลากหลายเฉดสี. กรุงเทพฯ: ศูนย์มนุษยวิทยาสิรินธร (องค์การ มหาชน).

นริสา วงศ์พนารักษ และจิระภา ศิริวัฒนเมธานนท์. (2555). การรับรู้เพศวิถีรักเพศเดียวกันของวัยรุ่นชาย.

วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. 30(3) : กรกฎาคม - กันยายน 2555.

นุชนาฎ เชียงชัย. (2558). การใช้อัตลักษณ์เพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวของจังหวัดลําปาง. (วิทยานิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นุชเนตร กาฬสมุทร์ และพิทักษ์ ศิริวงศ. (2560). กระบวนการสร้างอัตลักษณ์ทางเพศของกลุ่มชายรักชาย:

กรณีศึกษานักศึกษาสาขาการโรงแรมและการท่องเที่ยว. คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.

ปัณณิกา จันทรปรรณิก. (2550). การสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองของกลุ่มหญิงรักหญิง.

(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภัทรพล ภูริดงค์กุล. (2553). ผู้หญิงกับการสักยันต์: กระแสแฟชั่นหรือการพยายามสร้างอัตลักษณ์.

มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รัฐธรรม งอสอน. (2559). การวิเคราะห์การสร้างอัตลักษณ์เพื่อแสดงออกถึงตัวตนในพื้นที่สาธารณะ

กรณีศึกษา แฟชั่นรอยสักในบริบทของสังคมไทย. (ปริญญาศิลปศาตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย

เชียงใหม่.

ระเบียบการทั่วไปและวิธีการสมัครสอบนักเรียนเตรียมทหาร สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. (2563).

https://main.nine100.com. เมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2563

วรางคณา สุขม่วง. (2560). ภาพสะท้อนคนรักเพศเดียวกันในสังคมผ่านภาพยนตร์ไทย. (การค้นคว้าอิสระ

ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

วราลักษณ์ ศรีกันทา, (2555). การสื่อสารอัตลักษณ์ของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนไทย. (วิทยานิพนธ์

มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเนชั่น.

วสิทธิ์ เส้งเลี่ยม, (2555). สิทธิในการแต่งงานของคนรักเพศเเดียวกันในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์

มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สมสุข หินวิมาน. (2557). ทฤษฎีการสื่อสารกับโลกาภิวัตน์. ประมวลสาระชุดวิชาปรัชญานิเทศศาสตร์และ

ทฤษฎีการสื่อสาร. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุขสันต์ กมลสันติโรจน์. (2548). การสื่อสารและการรับรู้ความหมายของรอยสักในสังคมไทยปัจจุบัน.

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุธิดา แซ่อึ้ง. (2558). การสื่อสารความหมายผ่านรอยสักของวัยรุ่นไทย. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สิรภพ แก้วมาก. (2558). การสร้างตัวละครหลักและวิธีการเล่าเรื่องชายรักชายในสื่อบันเทิงไทย. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อดิศร ทองรักษ์, (2549). ปัจจัยคัดสรรที่สัมพันธ์กับอคติของวัยรุ่นต่อบุคคลรักเพศเดียวกันชายและหญิง.

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2543). อัตลักษณ์ (Identity): การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. คณะกรรมการ

สภาวิจัยแห่งชาติ สาขาสังคมวิทยา สำนักงานคณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ.