การสื่อสารอัตลักษณ์ผ่านรอยสักของกลุ่มชายรักชายในจังหวัดเชียงราย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสื่อสารอัตลักษณ์ผ่านรอยสักของกลุ่มชายรักชายในจังหวัดเชียงราย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกในการรวบรวมข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า ผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่อยู่ในช่วงอายุระหว่าง 20-40 ปี ประกอบอาชีพธุรกิจส่วนตัว ระดับการศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี บริเวณที่นิยมสักมากที่สุดคือ บริเวณที่อยู่ในร่มผ้า แต่สามารถมองเห็นได้ชัดหากไม่ปกปิดมิดชิด เช่น บริเวณหัวไหล่ บริเวณต้นแขน และบริเวณหลังถึงท้ายทอย เป็นต้น โดยนิยมสักเป็นลายกราฟิก และยันต์ ทั้งนี้การสักต้องการสื่อสารอัตลักษณ์แบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ คือ 1.อัตลักษณ์ระดับปัจเจก (Individual Identity) คือสักเพื่อความสวยงาม และสักตามความเชื่อส่วนบุคคล ซึ่งนอกจากการสื่อสารความหมายทางตรงด้านความสวยงาม และความเชื่อส่วนบุคคลด้านไสยศาสตร์ผ่านรูปภาพแล้ว ยังต้องการสื่อความหมายแฝงทางจิตใจคือการสื่อสารเพื่อการดึงดูดความสนใจจากกลุ่มชายรักชายด้วยกัน และในคุณค่าส่วนบุคคลนั้นเป็นการสักเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้สัก เป็นการเตือนสติ หรือการทำให้ผู้ที่สักมีที่พึ่งจากจิตใจ ทำให้รู้สึกปลอดภัยและเสริมดวงชะตาให้ชีวิตดียิ่งขึ้น 2.อัตลักษณ์ร่วมของกลุ่ม (Collective Identity) เป็นความต้องการการสื่อความหมายด้านความสัมพันธ์ในการดึงดูดทางเพศ หรือความรู้สึกเป็นพวกเดียวกัน ทำให้เกิดความมั่นคงทางด้านจิตใจมากยิ่งขึ้น