Rebranding and Consumer Response on Brand Image of Chatramue and Srichand

Main Article Content

Worawee Chimplee
Terapatt Vannaruemol

Abstract

The aims of this study “Rebranding and Consumer Response on Brand Image of Chatramue and Srichand” were 1) to study rebranding of Cha Tra Mue and Srichand 2) to study brand response and consumption behavior of Cha Tra Mue and Srichand. The research methodology was divided in two parts which were 1) qualitative research by literature review to study Cha Tra Mue and Srichand rebranding 2) quantitative research by survey research using questionnaire to collect Cha Tra Mue and Srichand’s customer data.


According to the qualitative research, the goal of Cha Tra Mue’s rebranding was creating new brand image awareness and getting more closer to customer. There were four parts of rebranding process 1) organizing exhibition desk to provide tasting, the beginning of the
Cha Tra Mue’s brand revitalization 2) expanding new channels both delivery channel including GrabFood, Foodpanda, LineMan and shopee channel 3) launching new menus for each seasoning and new product on a regular basis to keep the brand image and allow customers to see the brand's evolution over time 4) packaging redesign, a crucial strategy to improve the brand image.


Srichand rebranding communicated under the concept of “Quality is the real image”. The aim was being Thai product which make proud potential to Thai people and held in their hearts. As a result, this vision has been passed down to the organization's employees in order to expand it to the regional level.


The qualitative study indicated that This research aimed to study the relationship between consumer behavioral responses, image perception, and attitude responses to
Cha Tra Mue products. The response of consumer behavior in terms of reasons for consumption, frequency of consumption, and time of consumption, which was related to the perception of
Cha Tra Mue’s brand image, was statistically significant at the 0.05 level. The consumer behavior response in terms of their recommendation to their close people, consumer motivation, frequency of consumption, and the reason for consumption was correlated to the Cha Tra Mue brand image's attitude response, statistically significant at the 0.05 level.


The relationship between consumer behavioral responses, image perception, and attitude responses to Srichand products was also studied. The response of consumer behavior in terms of reasons for consumption, frequency of consumption, and time of consumption, which was related to the perception of Srichand’s brand image, was statistically significant at the 0.05 level. The consumer behavior response in terms of their recommendation to their close people, consumer motivation, frequency of consumption, and the reason for consumption was correlated to the Srichand brand image's attitude response, statistically significant at the 0.05 level.

Article Details

Section
Research Article
Author Biographies

Worawee Chimplee, -

M.A.  (Communication Studies), Faculty of Mass Communication, Chiang Mai University, (2021)

Terapatt Vannaruemol

M.A. (Journalism & Mass Communication), Abilene Christian University USA., (1986). Currently Dean and Associate Professor of Faculty of Mass Communication Chiang Mai University.

References

กิตติ สิริพัลลภ. (2542). การสร้างคุณค่าให้ตรายี่ห้อ. วารสารบริหารธุรกิจ. 81, 33-44.

จันทร์ญาวรรณ ไพรวัน. (2555). การเปรียบเทียบตราสินค้าโออิชิกับตราสินค้าอิชิตันที่มีผลต่อ พฤติกรรมการซื้อของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.

ฉัตยาพร เสมอใจ และมัทนียา สมมิ. (2545). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

ชโยดม สามิบัติ. (2555). การตอบสนองต่อการส่งเสริมการขายของผู้ซื้อสินค้าที่ร้านลอฟท์ สาขาสยามดิสคัฟเวอร์รี่. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

ชื่นจิตต์ แจ้งเจนกิจ. (2544). IMC & Marketing Communication กลยุทธ์สื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: เลิฟ แอนด์ เลิฟ.

ณัฐา ฉางชูโต. (2554). ปัจจัยการสื่อสารการตลาดในธุรกิจออนไลน์. Executive Journal. 30(4), 70-81.

ทิตยา สุวรรณชฎ. (2520). ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติกับพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์

นธกฤต วันต๊ะเมล์. (2555). การสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

บริษัท กรุงเทพธุรกิจมีเดีย จำกัด. (2563). ชาตรามือ Revitalized อย่างไรให้ปัง. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.bangkokbiznews.com/business/907756

บริษัท มาร์เก็ตเธียร์ จำกัด. (2561). SRICHAND เปิดตัวพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ล่าสุด ศรีริต้า เจนเซ่น. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://marketeeronline.co/archives/60873

บริษัท ลงทุนแมน จำกัด. (2560). ชาตรามือ คือ สุดยอดการตลาด. สืบค้นเมื่อ

พฤษภาคม 2564, จาก https://www.longtunman.com/1682

บริษัท ลงทุนแมน จำกัด. (2561). กรณีศึกษา แป้งศรีจันทร์ รีแบรนด์. สืบค้นเมื่อ

พฤษภาคม 2564, จาก https://www.longtunman.com/4695

บริษัท ลงทุนแมน จำกัด. (2564). ส่องกลยุทธ์ รีแบรนด์อายุเกือบร้อยปี ให้ยังฮิตติดตลาด ฉบับศรีจันทร์. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.longtunman.com/32960

บริษัท วอยซ์ ทีวี จำกัด. (2560). ศรีจันทร์ไม่ได้ Rebrand แต่ Rebirth “เกิดใหม่”. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.voicetv.co.th/read/478806

เบญจมาศ ขจรคำ. (2549). การทำ Rebranding ในองค์กร. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก http://www.manager.co.th/iBizchannel/ViewNews.aspx?NewsID= 9490000046392

ปรมะ สตะเวทิน. (2546). การสื่อสารมวลชน: กระบวนการและทฤษฎี. (พิมพ์ครั้งที่ 3).กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

ประดิษฐ์ จุมพลเสถียร. (2547). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ:

แพคอินเตอร์กรุ๊ป.

ปาจรีย์ วัฒนอังกูร.(2557). ปัจจัยทางการตลาด ค่านิยม และการสื่อสารแบบปากต่อปากที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อคอนแทคเลนส์ของผู้หญิงในกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.

พรณชา โพธิ์นิยม. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อซ้ำของผู้โดยสารที่ใช้บริการสายการบินต้นทุนต่ำ. วารสารการเงิน การลงทุน การตลาดและการบริหารธุรกิจ. 4(2), 285-308.

มาลินี มาลีคล้าย. (2554). การรับรู้การสื่อสารการตลาดของผู้บริโภคที่มีผลต่อภาพลักษณ์ตราสินค้าอิชิตันในเขตกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.

ยุบล เบ็ญจรงค์กิจ. (2542). การวิเคราะห์ผู้รับสาร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ยุพินพร นามวิชัย. (2561). ส่วนประสมทางการตลาดกับพฤติกรรมการซื้อแป้งศรีจันทร์ในเขตจังหวัดนนทบุรี. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชพฤกษ, นนทบุรี.

รติวัลย์ วัฒนสิน. (2555). การส่งเสริมการขายที่มีประสิทธิภาพในธุรกิจค้าปลีกสมัยใหม่: มุมมองของผู้บริโภคและผู้บริหาร. วารสารวิจัย มสด. 8(2), 153-173.

วรุต ศรีสมัย. (2545). ภาพลักษณ์ตราสินค้าของสถานีโทรทัศน์ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2534). กลยุทธ์การตลาดสำหรับการจัดการธุรกิจบริหาร. กรุงเทพฯ: วิศิทธิพัฒนา.

ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์. (2547). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: ท้อป.

สายฤดี พัฒนพงศานนท์. (2555). การรับรู้วิธีการส่งเสริมการขายบนเฟซบุ๊กแฟนเพจ และผลต่อพฤติกรรมผู้บริโภค. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา. 6(1), 111-128.

สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2555). การสื่อสารทางการตลาด (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์.

สุมิตรา ศรีวิบูลย์. (2556). การออกแบบอัตลักษณ์. กรุงเทพฯ: เอ บุ๊ค ดิสทริบิวชั่น.

เสริมยศ ธรรมรักษ์, เกียรติศักดิ์ วัฒนศักดิ์, ณัฐา ฉางชูโต, และสุมาลี เล็กประยูร. (2555). การตลาดสำหรับนักนิเทศศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 13). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

แสงเดือน วันอุดมเดชาชัย. (2556). ค่านิยมและรูปแบบการดำเนินชีวิตที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์ตราสินค้าเสื้อผ้าแฟชั่นจากต่างประเทศของผู้หญิงวัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพฯ.