การปรับภาพลักษณ์ และการตอบสนองของผู้บริโภค ต่อตราสินค้าชาตรามือและศรีจันทร์

Main Article Content

วรวีร์ ฉิมพลีย์
ธีรภัทร วรรณฤมล

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยเรื่อง “การปรับภาพลักษณ์ และการตอบสนองของผู้บริโภคต่อตราสินค้าชาตรามือและศรีจันทร์” มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาการปรับภาพลักษณ์ของชาตรามือและศรีจันทร์ 2) เพื่อศึกษาการตอบสนองต่อตราสินค้ากับพฤติกรรมการบริโภคชาตรามือและศรีจันทร์  ซึ่งใช้วิธีการวิจัย 2 ส่วนคือ 1) การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยทำการสืบค้นข้อมูล เพื่อศึกษาถึงการปรับภาพลักษณ์ของชาตรามือและศรีจันทร์ 2) การวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยทำการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) โดยใช้แบบสอบถาม (Questionnaire) เป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจากผู้บริโภคของชาตรามือและศรีจันทร์


ผลวิจัยเชิงคุณภาพพบว่า ชาตรามือมีเป้าหมายในการปรับภาพลักษณ์คือสร้างการรับรู้ภาพลักษณ์ใหม่ให้ดูทันสมัย ใกล้ชิดกับผู้บริโภคมากขึ้น โดยมีกระบวนการปรับภาพลักษณ์ 4 ส่วน ได้แก่ (1) จัดกิจกรรมออกบูธชงชิม จุดนี้เองเป็นจุดเริ่มต้นของ
การ Revitalization ของแบรนด์ชาตรามือ (2) เพิ่มช่องทางในการเข้าถึงผู้บริโภค ในส่วนของ Delivery ได้แก่  GrabFood Foodpanda และ LineMan และยังมีผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ขายผ่านทาง Shopee (3) เพิ่มเมนูใหม่ในแต่ละ Seasoning การออกสินค้าใหม่เสมอ ๆ เพื่อให้ภาพลักษณ์ของแบรนด์ดูสดใหม่และผู้บริโภคได้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของแบรนด์อยู่ตลอด (4) การปรับเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์ให้ดูทันสมัย เป็นกลยุทธ์ที่สำคัญในการปรับภาพลักษณ์


การปรับภาพลักษณ์ของศรีจันทร์ ศรีจันทร์ทำการสื่อสารภายใต้คอนเซ็ปต์ “Quality is the real image” คุณภาพคือภาพลักษณ์ที่แท้จริง หัวใจหลักของการปรับภาพลักษณ์คือมีจุดมุ่งหวังให้แบรนด์ศรีจันทร์เป็นแบรนด์ที่คนไทยภูมิใจในผลิตภัณฑ์ของไทยและอยู่ในใจคนไทย จึงทำให้ถ่ายทอดวิสัยทัศน์นี้ให้แก่คนขององค์กรเพื่อต่อยอดไปสู่ระดับภูมิภาค


ผลวิจัยเชิงปริมาณพบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองด้านพฤติกรรมผู้บริโภคชาตรามือกับการตอบสนองด้านรับรู้ภาพลักษณ์และการตอบสนองด้านทัศนคติต่อตราสินค้าชาตรามือ  การตอบสนองด้านพฤติกรรมผู้บริโภคในเรื่องของเหตุผลที่บริโภค ความถี่ในการบริโภค และช่วงเวลาที่บริโภคมีความสัมพันธ์กับการตอบสนองด้านรับรู้ภาพลักษณ์ตราสินค้าชาตรามือ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และการตอบสนองด้านพฤติกรรมผู้บริโภคในเรื่องของ ความรู้สึกอยากบอกต่อกับคนใกล้ชิด แรงจูงใจบุคคลที่บริโภคชาตรามือ ความถี่ของการบริโภค และเหตุผลที่บริโภคมีความสัมพันธ์กับ
การตอบสนองด้านทัศนคติตราสินค้า ชาตรามือ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05


ความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองด้านพฤติกรรมผู้บริโภคศรีจันทร์กับ
การตอบสนองด้านรับรู้ภาพลักษณ์และการตอบสนองด้านทัศนคติต่อตราสินค้าศรีจันทร์ การตอบสนองด้านพฤติกรรมผู้บริโภคในเรื่องของเหตุผลที่บริโภค ความถี่ในการบริโภค และช่วงเวลาที่บริโภคมีความสัมพันธ์กับการตอบสนองด้านรับรู้ภาพลักษณ์ตราสินค้าชาตรามือ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ การตอบสนองด้านพฤติกรรมผู้บริโภคในเรื่องของ ความรู้สึกอยากบอกต่อกับคนใกล้ชิด แรงจูงใจบุคคลที่บริโภคชาตรามือ ความถี่ของการบริโภค และเหตุผลที่บริโภคมีความสัมพันธ์กับการตอบสนองด้านทัศนคติตราสินค้า ชาตรามือ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ประวัติผู้แต่ง

วรวีร์ ฉิมพลีย์, -

ศศ.ม. (การสื่อสารศึกษา) คณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ (2564)

ธีรภัทร วรรณฤมล

M.A. (Journalism & Mass Communication), Abilene Christian University USA., (1986) ปัจจุบันดำรงตำแหน่ง คณบดี และรองศาสตราจารย์ ประจำคณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

เอกสารอ้างอิง

กิตติ สิริพัลลภ. (2542). การสร้างคุณค่าให้ตรายี่ห้อ. วารสารบริหารธุรกิจ. 81, 33-44.

จันทร์ญาวรรณ ไพรวัน. (2555). การเปรียบเทียบตราสินค้าโออิชิกับตราสินค้าอิชิตันที่มีผลต่อ พฤติกรรมการซื้อของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.

ฉัตยาพร เสมอใจ และมัทนียา สมมิ. (2545). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

ชโยดม สามิบัติ. (2555). การตอบสนองต่อการส่งเสริมการขายของผู้ซื้อสินค้าที่ร้านลอฟท์ สาขาสยามดิสคัฟเวอร์รี่. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

ชื่นจิตต์ แจ้งเจนกิจ. (2544). IMC & Marketing Communication กลยุทธ์สื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: เลิฟ แอนด์ เลิฟ.

ณัฐา ฉางชูโต. (2554). ปัจจัยการสื่อสารการตลาดในธุรกิจออนไลน์. Executive Journal. 30(4), 70-81.

ทิตยา สุวรรณชฎ. (2520). ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติกับพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์

นธกฤต วันต๊ะเมล์. (2555). การสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

บริษัท กรุงเทพธุรกิจมีเดีย จำกัด. (2563). ชาตรามือ Revitalized อย่างไรให้ปัง. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.bangkokbiznews.com/business/907756

บริษัท มาร์เก็ตเธียร์ จำกัด. (2561). SRICHAND เปิดตัวพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ล่าสุด ศรีริต้า เจนเซ่น. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://marketeeronline.co/archives/60873

บริษัท ลงทุนแมน จำกัด. (2560). ชาตรามือ คือ สุดยอดการตลาด. สืบค้นเมื่อ

พฤษภาคม 2564, จาก https://www.longtunman.com/1682

บริษัท ลงทุนแมน จำกัด. (2561). กรณีศึกษา แป้งศรีจันทร์ รีแบรนด์. สืบค้นเมื่อ

พฤษภาคม 2564, จาก https://www.longtunman.com/4695

บริษัท ลงทุนแมน จำกัด. (2564). ส่องกลยุทธ์ รีแบรนด์อายุเกือบร้อยปี ให้ยังฮิตติดตลาด ฉบับศรีจันทร์. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.longtunman.com/32960

บริษัท วอยซ์ ทีวี จำกัด. (2560). ศรีจันทร์ไม่ได้ Rebrand แต่ Rebirth “เกิดใหม่”. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.voicetv.co.th/read/478806

เบญจมาศ ขจรคำ. (2549). การทำ Rebranding ในองค์กร. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2564, จาก http://www.manager.co.th/iBizchannel/ViewNews.aspx?NewsID= 9490000046392

ปรมะ สตะเวทิน. (2546). การสื่อสารมวลชน: กระบวนการและทฤษฎี. (พิมพ์ครั้งที่ 3).กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

ประดิษฐ์ จุมพลเสถียร. (2547). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ:

แพคอินเตอร์กรุ๊ป.

ปาจรีย์ วัฒนอังกูร.(2557). ปัจจัยทางการตลาด ค่านิยม และการสื่อสารแบบปากต่อปากที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อคอนแทคเลนส์ของผู้หญิงในกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.

พรณชา โพธิ์นิยม. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อซ้ำของผู้โดยสารที่ใช้บริการสายการบินต้นทุนต่ำ. วารสารการเงิน การลงทุน การตลาดและการบริหารธุรกิจ. 4(2), 285-308.

มาลินี มาลีคล้าย. (2554). การรับรู้การสื่อสารการตลาดของผู้บริโภคที่มีผลต่อภาพลักษณ์ตราสินค้าอิชิตันในเขตกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.

ยุบล เบ็ญจรงค์กิจ. (2542). การวิเคราะห์ผู้รับสาร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ยุพินพร นามวิชัย. (2561). ส่วนประสมทางการตลาดกับพฤติกรรมการซื้อแป้งศรีจันทร์ในเขตจังหวัดนนทบุรี. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชพฤกษ, นนทบุรี.

รติวัลย์ วัฒนสิน. (2555). การส่งเสริมการขายที่มีประสิทธิภาพในธุรกิจค้าปลีกสมัยใหม่: มุมมองของผู้บริโภคและผู้บริหาร. วารสารวิจัย มสด. 8(2), 153-173.

วรุต ศรีสมัย. (2545). ภาพลักษณ์ตราสินค้าของสถานีโทรทัศน์ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2534). กลยุทธ์การตลาดสำหรับการจัดการธุรกิจบริหาร. กรุงเทพฯ: วิศิทธิพัฒนา.

ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์. (2547). หลักการตลาด. กรุงเทพฯ: ท้อป.

สายฤดี พัฒนพงศานนท์. (2555). การรับรู้วิธีการส่งเสริมการขายบนเฟซบุ๊กแฟนเพจ และผลต่อพฤติกรรมผู้บริโภค. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา. 6(1), 111-128.

สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2555). การสื่อสารทางการตลาด (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์.

สุมิตรา ศรีวิบูลย์. (2556). การออกแบบอัตลักษณ์. กรุงเทพฯ: เอ บุ๊ค ดิสทริบิวชั่น.

เสริมยศ ธรรมรักษ์, เกียรติศักดิ์ วัฒนศักดิ์, ณัฐา ฉางชูโต, และสุมาลี เล็กประยูร. (2555). การตลาดสำหรับนักนิเทศศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 13). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

แสงเดือน วันอุดมเดชาชัย. (2556). ค่านิยมและรูปแบบการดำเนินชีวิตที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์ตราสินค้าเสื้อผ้าแฟชั่นจากต่างประเทศของผู้หญิงวัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพฯ.