The Representation of “Korean Minimalism” by Café Proprietors and Their Consumers in Phitsanulok City
Main Article Content
Abstract
This research aims to investigate the phenomenon of “Korean Minimalism” as manifested by café proprietors and consumers in Phitsanulok city. It employed a qualitative research methodology, incorporating in-depth interviews with key informants and the collection of social media posts from café operators and clients. The research data was analyzed within the conceptual frameworks of pop culture, sign and meaning, and representation. Four cafes were selected based on their location within Phitsanulok municipality and proximity to Naresuan University, a focal point for students and young adult clientele. Eight consumers were chosen for selective interviews based on their social media contents, particularly messages and photos showcasing their interpretation of “Korean Minimal” in attire and self-expression. The findings revealed that café proprietors drew inspiration from Korean culture, evident in the decorative style of “Korean Minimalism” within their establishments, encompassing furniture choices and thematic elements. Furthermore, they offered some Korean desserts and merchandise reflective of K-Pop culture. Meanwhile, café consumers represented the “Koreanness” through their minimalist dressing style and a propensity for sharing messages and photos on social media platforms following café visits.
Article Details
References
จรรยาลักษณ์ สิริกุลนฤมิตร. (2558). องค์ประกอบการสื่อสารและกระแสนิยมเพลงเกาหลีในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.
จารุภัค อธิวัฒน์ภิญโญ, มนฑิรา ธาดาอำนวยชัย และ ปีเตอร์ รุ่งเรือนกานต์. (2562). การศึกษาพฤติกรรมการเปิดรับสื่อสังคมออนไลน์และการธำรงรักษาของกลุ่มแฟนคลับนักร้องเกาหลีในประเทศไทยกรณีศึกษา ศิลปินวง GOT7. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 7(1), 220-229.
จุติมาศ เกลี้ยงเกลา และ พรทิพย์ เย็นจะบก. (2556). การศึกษาภาพลักษณ์ของกลุ่มศิลปินนักร้องเกาหลีใต้ผ่านสื่อใหม่และพฤติกรรมแฟนคลับ. ในการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 51: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขาเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (น. 421-428). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชลดา. สัมภาษณ์. 21 กรกฎาคม 2564.
ชัชพันธุ์ ยิ้มอ่อน และ ชุติมน แฝงพงษ์. (2562). การสร้างนวัตกรรมจากแดจังกึมในบริบทประเทศไทย. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 9(2), 152-160.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2555). สัญวิทยา โครงสร้างนิยม หลังโครงสร้างนิยม กับการศึกษารัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ญาดา. สัมภาษณ์. 13 กรกฎาคม 2564.
ทวิช พงศกรวสุ. (2560). การศึกษารูปแบบการตลาดบริการของร้านกาแฟสไตล์บูทีค: กรณีศึกษาเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 107-119.
ทิพย์ธิดา สกุลทองอร่าม, อมรรัตน์ ค้าทวี และ วรรณวิศา ใบทอง. (2561). แรงจูงใจในการเรียนภาษาเกาหลี: กรณีศึกษาของนักศึกษาวิชาเอกภาษาเกาหลี มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. ใน รายงานสืบเนื่องจากงานประชุมวิชาการระดับชาติ (UTCC Academic Day) ครั้งที่ 2 ประจำปีการศึกษา 2560 (น.1599-1613). มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ธนพล. เจ้าของคาเฟ Lively. สัมภาษณ์. 30 กรกฎาคม 2564.
ธัญวรัตน์ อรจันทร์ และ ศักดิ์ชัย เจริญศิริพรกุล. (2563). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของร้านบิงซูจุด 3 จุดในธุรกิจขนมหวาน. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 13(1), 26-42.
ธีรยุทธ บุญมี. (2551). การปฏิวัติสัญศาสตร์ของโซซูร์ เส้นทางสู่โพสต์โมเดอร์นิสม์. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2553). “ความต่าง” ของ “วิธีคิด” ต่อวัฒนธรรมกระแสนิยม. สืบค้นจาก https://bit.ly/3kuhaol
นลินทิพย์ เนตรวงศ์. (2559). ภาพตัวแทน “ผู้ชายในฝัน” ในละครโทรทัศน์แนวโรมานซ์. (ปริญญานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.
นาตาชา. สัมภาษณ์. 21 กรกฎาคม 2564.
นันท์นภัส ยชนาโชติทรัพย์. (2562). ธุรกิจร้านกาแฟในเกาหลีใต้. สำนักงานส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ ณ กรุงโซล. สืบค้นจาก https://www.ditp.go.th/contents_attach/577646/577646.pdf
บอส. สัมภาษณ์. 29 กรกฎาคม 2564.
พงษ์ทัช จิตวิบูลย์. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการแต่งกายเลียนแบบสื่อบันเทิงเกาหลีของนักศึกษาคณะหนึ่งในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 33(1), 79-88.
พรวรา. สัมภาษณ์. 24 กรกฎาคม 2564.
พิทักษ์ ชูมงคล. (2558). การบริโภคเชิงสัญญะกับการสื่อสารอัตลักษณ์ในอินสตาแกรม. วารสารนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 34(1), 75-86.
พินทุม รุ่งทองศรี. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจใช้บริการภัตตาคารอาหารเกาหลีบอนชอน ชิคเก้น (BonChon Chicken) ในเขตกรุงเทพมหานคร. (ปริญญานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร. นครปฐม.
ภังกร ปรีดาชัชวาล, ไฉไล ศักดิวรพงศ์ และ สากล สถิตวิทยานันท์. (2556). การยอมรับและพฤติกรรมการเลียนแบบทางวัฒนธรรม จากสื่อบันเทิงเกาหลีของวัยรุ่นไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(1), 17-30.
เมธาพร ใจสุทธิ และ พรทิพย์ เย็นจะบก. (2558). การสื่อสารผ่านทูตวัฒนธรรมด้านอาหารและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศเกาหลีใต้. ใน การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 53: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขามนุษย์และสังคมศาสตร์ (น. 825-832). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
รัชดาพร. สัมภาษณ์. 22 กรกฎาคม 2564.
รินบุญ นุชน้อมบุญ. (2563). ปรากฏการณ์ไอดอลในประเทศไทย: การสร้างสรรค์ภาพลักษณ์กับเครื่องแต่งกายสู่การประกอบสร้างตัวตนในสื่อใหม่. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 8(1), 130-142.
วรางคณา. สัมภาษณ์. 22 กรกฎาคม 2564.
เวฬุรีย์ เมธาวีวินิจ. (2562). ภาพตัวแทนความรักและความสัมพันธ์ของหญิงสาว ในบทเพลงของกลุ่มศิลปินหญิง: จาก สาว สาว สาว ถึง BNK48. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 13(1), 80-129.
ศศิประภา พันธนาเสวี. (2559). วัฒนธรรมกระแสนิยมเกาหลีกับการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์เสริมอาหารและความงามของผู้บริโภคเพศหญิงในเขตกรุงเทพมหานคร. สุทธิปริทัศน์, 30(96), 146-156.
สุนิษฐา เศรษฐีธร. (2562). ธุรกิจร้านกาแฟในประเทศไทย. รายงานตลาดร้านอาหารในประเทศไทย. สืบค้นจาก https://fic.nfi.or.th/upload/market_overview/Rep_Cafe_15.01.62.pdf
สุพัชญา วงษ์ทิพย์, มณฑาจุฬา สุวัฒนะดิลก และ ณัฐวุฒิ โรจน์นิรุตติกุล. (2560). ส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจใช้บริการร้านบิงซูของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการบริหารและการจัดการ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง, 7(2), 1-11.
อาทิตย์ กาญจันดา. สัมภาษณ์. 22 มิถุนายน 2564.
อารยา. สัมภาษณ์. 24 กรกฎาคม 2564.
อัครพันธ์. เจ้าของ Homey Café. สัมภาษณ์. 13 กรกฎาคม 2564.
อัมพร จิรัฐติกร. (2559). วัฒนธรรมสมัยนิยม: ความหมายและกระบวนทัศน์. วารสารสังคมศาสตร์, 8(2), 7-20.
BLT. (2560). พฤติกรรมการรับประทานอาหารของคนกรุงเทพฯ. สืบค้นจาก https://www.bltbangkok.com/lifestyle/urban-living/3877/
DOODDOT. (2558). การแต่งบ้านสไตล์มินิมอลคืออะไร? มารู้ถึง ข้อดี และวิธีการตกแต่งบ้านแบบมินิมอล. สืบค้นจาก https://is.gd/f799Xy
Faii_Natnista. (2562). ไอเดียแต่งตัวสีครีม-ขาว สไตล์มินิมอลเกาหลี เรียบง่าย แต่สวยหรู ดูแพง!. สืบค้นจาก https://is.gd/NZS1gg
Filmthii. (2562). 9 คาเฟ่ ร้านกาแฟ สไตล์เกาหลี จัดเต็มถ่ายรูปสวย ทุกมุม ไม่ต้องบินไปถึงโซล!. สืบค้นจาก https://food.trueid.net/detail/p1OeNz28JDYR
Maysylvie. (2563). 10 คาเฟ่ สไตล์เกาหลี เปิดใหม่ 2020 ขาว ๆ คลีน ๆ โดนใจสายมินิมอล!. สืบค้นจาก https://food.trueid.net/detail/Ov8xMjYLGxKv
Ryoiireview. (ม.ป.ป.ก). 11 ร้านคาเฟ่ถ่ายรูป เอาใจคนรักถ่ายรูป มุมเก๋ ๆ พร็อพเยอะ ถ่ายได้จนเมมฯ เต็มก็ยังไม่หมด!. สืบค้นจาก https://www.ryoiireview.com/article/cafe-photo/
Ryoiireview. (ม.ป.ป.ข). 18 คาเฟ่ถ่ายรูปสวย บอกเลยสายเช็คอินไม่ควรพลาด พิกัดร้านในกรุงเทพฯ. สืบค้นจาก https://www.ryoiireview.com/article/beautiful-cafe-check-in/
Britannica. (2023). Minimalism: Art movement. Retrieved from https://www.britannica.com/art/Minimalism
Davies, G., & Han, G. (2011). Korean cosmetic surgery and digital publicity: Beauty by Korean design. Incorporating Culture & Policy, 141, 146-156.
Elfving-Hwang, J. (2013). Cosmetic surgery and embodying the moral self in South Korean popular makeover culture. The Asia-Pacific Journal, 11(2), 1-5.
Encyclopedia. (2018). Minimalism. Retrieved from https://www.encyclopedia.com/literature-and-arts/art-and-architecture/american-art/minimalism
Hall, S. (1997a). Introduction. In S. Hall (Ed.). Representation: Cultural representations and signifying practices (pp.1-12). London: Sage Publication.
Hall, S. (1997b). The work of representation. In S. Hall (Ed.). Representation: Cultural representations and signifying practices (pp.13-74). London: Sage Publication.
Hogarth, H. K. (2013). The Korean Wave: An Asian reaction to Western-dominated globalization. Perspectives on Global Development and Technology, 12(1-2), 135-151.
Kim, Y. (2023). Introduction: Situating Korean popular culture in the global cultural landscape. In Y. Kim (Ed.). Introducing Korean popular culture. London & New York: Routledge.
Srisurin, P. (2016). Key cultural elements influencing the South Korea’s nation-brand preference in Bangkok. Panyapiwat Journal, 8(1), 1-13.
Tran, D.T. (2013). Effect of Korean Wave on young Vietnamese consumers: Case of Korean restaurant Popularity. (Thesis of MA in Korean Studies). Chulalongkorn University. Bangkok.