แนวทางของผู้ปกครองในการกลั่นกรองข้อมูลข่าวสาร สำหรับเยาวชนไทยในยุคเสรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
เยาวชนไทยจัดเป็นกลุ่มที่เข้าถึงข้อมูลข่าวสารออนไลน์ได้ง่าย เพราะต้องใช้อินเทอร์เน็ตเข้าถึงสื่อและกิจกรรมออนไลน์ต่างๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สถานการณ์นี้อาจนำไปสู่ปัญหาที่เกิดจากการเข้าถึงสื่อสังคมออนไลน์โดยไม่รู้เท่าทันของเยาวชนไทย เช่น การเล่นพนันออนไลน์ การติดเกม การเสพสื่อลามก เป็นต้น บทความนี้จึงนำเสนอแนวทางการกลั่นกรองข้อมูลข่าวสารสำหรับเยาวชนไทยในยุคเสรี เพื่อให้พ่อแม่ผู้ปกครองในฐานะเป็นผู้มีหน้าที่ปกป้องคุ้มครองต้องมีความเข้าใจเกี่ยวคุณลักษณะของเยาวชนไทย เข้าใจเกี่ยวกับพฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์ของเยาวชน รวมทั้งรู้และเข้าใจแนวทางการกลั่นกรองข้อมูลข่าวสารเพื่อมีบทบาทในการช่วยเยาวชนในการกลั่นกรองข้อมูลข้อมูลข่าวสารอย่างมีวิจารณญาณ ตามแนวทางดังต่อไปนี้ คือ 1) พ่อแม่ผู้ปกครองควรเรียนรู้ยอมรับการเปลี่ยนแปลงของสื่อออนไลน์ในยุคเสรีไปพร้อมกับเยาวชนไทย 2) พ่อแม่ผู้ปกครองควรเป็นตัวแบบของการรับและเข้าใจสื่อ รวมทั้งการมีวิจารณญาณในการกลั่นกรองสื่อในยุคเสรี ตลอดจน 3) พ่อแม่ผู้ปกครองต้องเป็นบุคคลที่มีบทบาทในการช่วยเหลือเยาวชนให้มีทักษะที่จะคิดอย่างมีวิจารณญาณ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ, (2560). แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560-2564. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ เจ. เอส. การพิมพ์.
ณัฎฐกาญจน์ ศุกลรัตนเมธี และนุชประภา โมกข์ศาสตร์. (2564). การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของเยาวชนเพื่อการเป็นพลเมืองในสังคมประชาธิปไตย. สำนักวิจัยและพัฒนาสถาบันพระปกเกล้า.
ธันยวนันฐ์ เลียนอย่าง และคณะ. (2561). ทักษะการรู้เท่าทันสื่อเกมออนไลน์ในเยาวชน. สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 24(2), 167-179.
นวลจันทร์ จุฑาภักดีกุล. (2559). เด็กยุคดิจิตอล. สารานุกรมศึกษาศาสตร์. สืบค้นเมื่อ
มิถุนายน 2564. เข้าถึงได้จาก http://ejournals.swu.ac.th/index.php/ENEDU/article/view/6704
นิตยา วงศ์ใหญ่. (2560). แนวทางการพัฒนาการรู้ดิจิทัลของดิจิทัลเนทีฟ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร. 10(2), 1630-1642.
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. (2554). สืบค้นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://dictionary.orst.go.th/
พาสนา จุลรัตน์. (2563). จิตวิทยาการรู้คิด. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัทริกา วงศ์อนันต์นนท์. (2557). พฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตของเด็กและเยาวชน. วารสารพยาบาลทหารบก. 15(2), 173-178.
มูลนิธิอินเทอร์เน็ตร่วมพัฒนาไทย. (2563). สอนลูกออนไลน์ปลอดภัย. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2564, เข้าถึงได้จาก https://thaihotline.org/2020/12/06/%E0%B8%84%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%99%E0%B8%B0%E0%B8%99%E0%B8%B3%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%9E%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89/
ศูนย์วิจัยมหาวิทยาลัยกรุงเทพ. (2556). ศึกษาปัญหาเยาวชนกับโลกออนไลน์. สืบค้นเมื่อ31 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://sites.google.com/a/srp.ac.th/srp3308/home/suksa-payha
ศูนย์วิชาการและเครือข่ายวิชาการด้านเด็ก เยาวชน และครอบครัว. (2564). 7 ขั้นตอนสู่การเป็นพ่อแม่ยุคดิจิทัล. สืบค้นเมื่อ 3 มิถุนายน 2564, เข้าถึงได้จาก http://www.cydcenter.com/hot-issue/7-%E0%B8%82%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B9%81%E0%B8%A1/
สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์. (2557). การสำรวจสถิตแห่งชาติ : ศึกษาปัญหาเยาวชนกับโลกออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://sites.google.com/a/srp.ac.th/srp3308/home/suksa-payha
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). กลยุทธ์การสอนคิดอย่างมีวิจารณญาณ. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). วัยรุ่นกับการใช้สื่อออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จากhttps://resourcecenter.thaihealth.or.th/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B9%8C-%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%A7-%E0%B8%8A%E0%B8%B8%E0%B8%A1%E0%B8%8A%E0%B8%99-%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A1-?hcb=1
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน (สสค.). (2559). 8 ทักษะที่เด็กเยาวชนยุคใหม่ควรเรียนรู้ในการเป็นพลเมืองยุคดิจิตอล. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2564, เข้าถึงได้จาก https://www.kroobannok.com/80610
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2564). ทักษะดิจิทัล ก้าวสู่ พลเมืองในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2564, เข้าถึงได้จาก https://www.ops.go.th/main/index.php/knowledge-base/article-pr/1355-goto-citizens21st.html
Ben Domingue. (2021). New Stanford study sheds light on how much learning young students have lost during stages of the pandemic. สืบค้นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://ed.stanford.edu/news/new-stanford-study-sheds-light-how-much-learning-young-students-have-lost-during-stages?print=all
Brooke Donald. (2019). High school students are unprepared to judge the credibility of information on the internet, according to Stanford researchers. สืบค้นเมื่อ
พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://ed.stanford.edu/news/high-school-students-are-unprepared-judge-credibility-information-internet-according-stanford.
Dtac safe internet. (2559). คู่มือพ่อแม่ดิจิทัล เข้าใจลูก เข้าใจโลกไซเบอร์. สืบค้นเมื่อ
กันยายน 2564, เข้าถึงได้จาก http://resource.compassionth.com/?p=458
Elizabeth Kozleski. (2021). Stanford researchers connect local families and tech designers to support students with learning differences. สืบค้นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://ed.stanford.edu/news/stanford-researchers-connect-local-families-tech-designers-support-students-learning
Patricia Hunt. (2020). New Literacy Project : Founded on Facts. NLP Brochure 2020 Digital (2).pdf.
Peter Ellerton. (2014). How to teach students to think critically. สืบค้นเมื่อ 27 พฤษภาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://www.weforum.org/agenda/2014/12/how-to-teach-students-to-think-critically/
