中古谐谑文学概述

Abstract

自古以来符合谐谑文学特质的作品资料，分别收藏于经、史、子、集 内，无所不有。然而，中古谐谑文学作品之发展，经历先秦两汉创作的铺 垫，到了魏晋南北朝时候，其创作已达到了一定规模，甚至可以说是形成了 繁荣的局面。可是，谐谑文学作品往往因为没有宏旨,纯属游戏之作，与严 肃庄重的正统文学作品相去甚远而不被受到重视，甚至无法得到应有的评 价。然而，这些虽然属于谐谑性质的作品，其背后所蕴涵的价值与意义仍然 可从多方面加以寻绎，以发掘出其言有穷而意不尽的隽永趣味。วรรณคดีขบขันในสมัยโบราณตอนกลาง

นับตั้งแต่อดีตเป็นต้นมางานเขียนที่มีลักษณะพิเศษของวรรณคดีขบขัน จะถูก สอดแทรกอยู่ในคัมภีร์สำคัญของสำนักขงจื๊อ ประวัติศาสตร์นิพนธ์ ปรัชญานิพนธ์ และ ปกิณกะนิพนธ์ต่างๆ พัฒนาการของวรรณคดีขบขันของยุคโบราณตอนกลางมีพื้นฐานมาจาก การสร้างสรรค์ตั้งแต่ก่อนยุคฉินและฮั่น มีการพัฒนาจนมีรูปแบบที่แน่นอนในยุคเว้ยจิ้นหรือ อาจกล่าวได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่รุ่งเรื่องที่สุด แต่ว่า สำหรับวรรณคดีขบขันแล้ว การไม่มีนัยอัน สำคัญและมีลักษณะการเขียนที่แตกต่างจากวรรณคดีสามัญ จึงทำให้ไม่ได้รับการสนใจ เท่าที่ควร หรือกระทั่งไม่ได้รับการประเมินค่าอย่างที่ควรจะเป็น อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะถูก มองเป็นชิ้นงานที่เป็นลักษณะขบขัน แต่จริงๆ แล้วกลับมีแนวคิดสำคัญหลายด้านที่ค่าควรแก่ การค้นคว้าและศึกษา ทั้งในส่วนของตัวภาษาและนัยแฝงที่ผู้เขียนต้องการนำเสนอซึ่งเต็มไป ด้วยความลึกซึ้งและน่าสนใจ

The Introduction of Chinese Humorous literature In the Middle Ancient Times

Since ancient times, humorous literature was interpolated into the Confucius scriptures, historical and philosophical writings and miscellanies. The development of the Middle Ancient Times humorous literature derived from the creativity of pre-Qin and pre-Han dynasties. The development reached its peak in Wei-Jin era which could be seen as the golden age of humorous literature. However, the lack of philosophical merits and unusual forms of writing made humorous literature unpopular and undervalued. Commonly seen as farcical and entertaining works, humorous literature, however, contained numerous insights and profound messages both in terms of the use of language and connotative meanings ingeniously hidden in the those writings.