การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยใช้บทเรียนโปรแกรมกับการเรียนสอนแบบปกติ รายวิชา ค 33102 คณิตศาสตร์พื้นฐาน 6 เรื่อง แคลคูลัส ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนพุทธชินราชพิทยา อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก
คำสำคัญ:
บทเรียนโปรแกรม, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาบทเรียนโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 70/70 และหาค่าดัชนีประสิทธิผลของบทเรียนโปรแกรม เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการสอนโดยใช้บทเรียนโปรแกรม เรื่อง แคลคูลัส กับการสอนแบบปกติ และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่ได้รับการสอนโดยใช้บทเรียนโปรแกรม รายวิชา ค 33102 คณิตศาสตร์พื้นฐาน 6 เรื่อง แคลคูลัส กลุ่มเป้าหมาย คือ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 โรงเรียนพุทธชินราชพิทยา อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ บทเรียนโปรแกรม แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบบทเรียนโปรแกรม แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบปกติ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบวัดความพึงพอใจต่อการเรียน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) บทเรียนโปรแกรม รายวิชา ค 33102 คณิตศาสตร์พื้นฐาน 6 เรื่อง แคลคูลัส มีค่าประสิทธิภาพ เท่ากับ 76.36/74.25 มีค่าดัชนีประสิทธิผล เท่ากับ 0.6856 แสดงว่า นักเรียนที่เรียนด้วยบทเรียนโปรแกรม มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้น 68.56 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนด้วยบทเรียนโปรแกรม มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่านักเรียนที่เรียนแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยบทเรียนโปรแกรม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรูแกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
จำนง สุขเกษม. (2552). รายงานการใช้บทเรียนโปรแกรมคณิตศาสตร์ เรื่องรูปเรขาคณิตสามมิติ และการหาปริมาตรของทรงสี่เหลี่ยมมุมฉาก ของนักเรียนชั้นประถมศึกบาปีที่ 5 โรงเรียนเทศบาลปากพนัง 1. รายงานวิจัยเพื่อขอวิทยฐานะชำนาญการพิเศษ. นครศรีธรรมราช.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). “การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน.” วารสารศิลปากร ศึกษาศาสตร์วิจัย, ปีที่ 5, ฉบับที่ 1, มกราคม - มิถุนายน.
น้ำฝน คูเจริญไพศาล. (2559). การส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองโดยใช้บทเรียนโปรแกรมเรื่อง อันตรายของสารเคมีเพื่อพัฒนาผลการเรียนรู้ของนักเรียน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. Journal of Education Naresuan University. ปีที่ 18, ฉบับที่ 2, เมษายน - มิถุนายน.
เผชิญ กิจระการ. (2554). การวิจัยและทฤษฎีเทคโนโลยีการศึกษา. ภาควิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เพ็ญพนอ พวงแพ. (2550). การพัฒนาบทเรียนโปรแกรมการ์ตูน เรื่อง จังหวัดราชบุรี สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสังกัดเทศบาลเมืองราชบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เยาวลักษณ์ พลาบุตร. (2551). รายงานการใช้ชุดการเรียนแบบอุปนัย เรื่องความน่าจะเป็นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิจัยเพื่อขอเลื่อนวิทยฐานชำนาญการพิเศษ, อ่างทอง: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอ่างทอง.
รุ่งฟ้า จันท์จารุภรณ์. (2550). “การเรียนการสอนแคลคูลัสผ่านการแก้ปัญหา” ในเอกสารการอบรมครูคณิตศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย วันที่ 25 - 27 เมษายน 2550. กรุงเทพมหานคร: สมาคมคณิตศาสตร์แห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์.
วัชราพร เชยสุวรรณ, รุ่งทิพย์ ช้างศิลา, สมใจ ศุภนาม และอมรทิพย์ ณ บางช้าง. (2560). การพัฒนาบทเรียนโปรแกรมทบทวนความรู้วิชาการพยาบาลอนามัยชุมชนและการรักษาพยาบาลขั้นต้น. Royal Thai Navy Medical Journal. ปีที่ 44, ฉบับที่ 1, มกราคม - เมษายน.
เอกพงษ์ โตชัยศรี. (2556). การสร้างบทเรียนโปรแกรมวิชาคณิตศาสตร์ เรื่อง แคลคูลัส (ลิมิตและอนุพันธ์) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. The 5th NPRU National Academic Conference 2013. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
