การศึกษาความฉลาดรู้เชิงปริมาณ เรื่อง ค่าวัดทางสถิติ ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิด การศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริง

ผู้แต่ง

  • สิร น้อยจีน สาขาวิชาการสอนคณิตศาสตร์ ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • ชนิศวรา เลิศอมรพงษ์ สาขาวิชาการสอนคณิตศาสตร์ ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • สกล ตั้งเก้าสกุล สาขาวิชาการสอนคณิตศาสตร์ ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

ความฉลาดรู้เชิงปริมาณ, การศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริง, ค่าวัดทางสถิติ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความฉลาดรู้เชิงปริมาณ เรื่อง ค่าวัดทางสถิติ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 หลังได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริง และ 2) ศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงที่ส่งเสริมความฉลาดรู้เชิงปริมาณ เรื่อง ค่าวัดทางสถิติ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 25 คน โรงเรียนขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ในจังหวัดชุมพร ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ที่ใช้แนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริง ใบกิจกรรมการเรียนรู้ และแบบทดสอบวัดความฉลาดรู้เชิงปริมาณ ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนมีระดับความฉลาดรู้เชิงปริมาณอยู่ในระดับดี ร้อยละ 52 ระดับพอใช้ ร้อยละ 44 และระดับปรับปรุง ร้อยละ 4 และ 2) แนวทางการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงที่ส่งเสริมความฉลาดรู้เชิงปริมาณ เรื่อง ค่าวัดทางสถิติ ประกอบด้วย 5 ขั้นตอน ที่เน้นการจัดแบ่งและเรียงลำดับเนื้อหาที่สัมพันธ์กัน ผ่านการนำเสนอสถานการณ์ปัญหาที่มีข้อมูลทางสถิติที่อยู่ในบริบทชีวิตจริง โดยใช้คำถามกระตุ้นให้นักเรียนคิดเพื่อนำไปกำหนดเป็นสมมติฐานและแสดงการคิดคำนวณเกี่ยวกับค่าวัดทางสถิติที่ใช้ในการแก้ปัญหาให้สอดคล้องกับลักษณะของข้อมูล รวมทั้งมีการเปรียบเทียบและอภิปรายคำตอบเพื่อนำมาสร้างข้อสรุปและสะท้อนสิ่งที่ได้เรียนรู้ร่วมกันภายในชั้นเรียน

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ หงษ์เงิน. (2563). การจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงเพื่อส่งเสริมการรู้ทางสถิติด้านความรู้ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ชนิดา จำปาอ่อน. (2562). การจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงเพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศุภนัส นงค์นวล. (2562). การพัฒนากิจกรรมการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ตามแนวคิดทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ เรื่อง สถิติเบื้องต้น ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยทักษิณ.

สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2654). คู่มือครูรายวิชาพื้นฐานคณิตศาสตร์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ตามมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

สมชาย โพธิจาทุม. (2564). การศึกษาความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ เรื่อง ปริมาณ ปริภูมิและรูปทรง ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามกระบวนการคิดให้เป็นคณิตศาสตร์ (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

สุณิสา สุมิรัตนะ. (2555). การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมการรู้คณิตศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น โดยใช้แนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงและกระบวนการแก้ปัญหา DAPIC (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Association of American Colleges and Universities. (2009). Quantitative Literacy VALUE rubric. https://www.aacu.org/initiatives/value-initiative/value-rubrics/valuerubricsquantitative-literacy.

Association of American Colleges and Universities. (2011). The LEAP vision for learning: Outcomes, practices, impact, and employers’ view. Washington, DC: Author.

Hart Research Associates. (2013). It takes more than a major: Employer priorities for college learning and student success. Washington, DC: Author.

Rhodes, T. L. (Ed.) (2010). Assessing outcomes and improving achievement: Tips and tools for using rubrics. Washington, DC: Association of American Colleges and Universities.

Roohr, K. C., Graf, E. A., & Liu, O. L. (2014). Assessing quantitative literacy in higher education: An overview of existing research and assessments with recommendations for next‐generation assessment. ETS Research Report Series, 2014(2), 1-26.

Sons, L. (Ed.) (1996). Quantitative reasoning for college graduates: A complement to the standards. Washington, DC: Mathematical Association of America.

Steen, L. A. (2004). Achieving quantitative literacy: An urgent challenge for higher education. Washington, DC: Mathematical Association of America.

Van Den Heuvel-Panhuizen, M. (2000). Mathematics education in the Netherlands: A guided tour. Freudenthal Institute CD-rom for ICME9, Utrecht: Utrecht University.

Wahyudi, M., Joharman, M., & Ngatman, M. (2017). The Development of Realistic Mathematics Education (RME) for Primary Schools' Prospective Teachers. In International Conference on Teacher Training and Education 2017 (ICTTE 2017) (pp. 730-742). Atlantis Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

น้อยจีน ส., เลิศอมรพงษ์ ช., & ตั้งเก้าสกุล ส. (2024). การศึกษาความฉลาดรู้เชิงปริมาณ เรื่อง ค่าวัดทางสถิติ ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิด การศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริง. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 14(4), 1854–1871. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/JDAR/article/view/274342

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย