รูปแบบการบริหารการเรียนการสอนภาษาจีน ระดับบัณฑิตศึกษา หลังสถานการณ์โควิด-19 เป็นโรคประจำถิ่นของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
คำสำคัญ:
รูปแบบการบริหารการเรียนการสอนภาษาจีน, ระดับบัณฑิตศึกษา, โควิด-19บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและแนวทางการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนระดับบัณฑิตศึกษา 2) พัฒนารูปแบบการบริหารการเรียนการสอนภาษาจีนระดับบัณฑิตศึกษา และ 3) ประเมินประสิทธิผลของรูปแบบการบริหารการเรียนการสอนภาษาจีนระดับบัณฑิตศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาหลังสถานการณ์โควิด-19 การวิจัยครั้งนี้ใช้การวิจัยแบบผสม การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือนักศึกษาชาวไทยระดับปริญญาโท สาขาวิชาการเรียนการสอนภาษาจีน ชองมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทารุ่นที่ 1 ถึงรุ่นที่ 4 ทั้งหมด 30 คน การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ อาจารย์มหาวิทยาลัยชาวจีน 5 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามและการสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้วิเคราะห์คือ ความถี่ ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ SWOT Analysis
ผลการวิจัยพบว่า 1) โรคระบาดโควิด-19 ส่งผลกระทบต่อการเรียนการสอนอย่างรุนแรง และสามารถใช้รูปแบบการเรียนการสอนแบบออนไลน์ทำให้การเรียนการสอนดำเนินต่อไปได้ 2) การพัฒนารูปแบบการบริหารการเรียนการสอนภาษาจีนระดับบัณฑิตศึกษา ต้องแสวงหาโอกาสในยามวิกฤต ใช้ข้อดีของทั้งรูปแบบการเรียนการสอนแบบออนไลน์และออนไซต์ ให้มีประโยชน์เพื่อรับมือกับปัญหาและวางแผนการพัฒนาระยะยาว ส่งเสริมการเรียนการสอนภาษาจีนระดับบัณฑิตศึกษาได้พัฒนาอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลให้มากขึ้น และ 3) การพัฒนาทรัพยากรวัสดุการเรียนการสอนสำหรับการเรียนการสอนแบบผสมผสานเสริมสร้างระบบการประเมินผลให้สมบูรณ์ขึ้น มีการวางแผนในเรื่องการดูแลนักศึกษาและการอบรมคณะอาจารย์ สนับสนุนทางด้านเทคนิคการรักษาอินเตอร์เน็ต
References
เชาว์ พงษ์พิขิต. (2003). กิจการรมทางการเมืองของชาวจีนโพ้นทะเลในประเทศไทย (ปี1906-1939).
กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงเดือน ศาตรภัทธิ์(2006). การศึกษาเปรียบเทียบเด็ดไทยเชื้อสายไทยกับเด็กไทยเชื้อสายจีนเรื่อง
ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้าใจในการอ่าน รับรู้ทางสมอง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนโคร์.
ทิศนา แขมมณี (2007). ศาสตร์การสอน:องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธัญญารัตน์ มะลาศรี และ Wei,J.R. (2560). การจัดเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาจีน
สำหรับผู้เรียนชาวไทย. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 4(3).
ประกาศมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา เรื่อง แนวทางการจัดการเรียนการสอนในช่วงสถานการณ์แพร่
ระบาดของเชื้อโรคCOVID-19(ฉบับที่ 3) ประกาศ ณวันที่ 19 มีนาคม 2563
ประกาศมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา เรื่อง แนวปฏิบัติสำหรับนักเรียน นักศึกษาและบุคลากร อัน
เนื่องจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรน่า หรือ COVID-19 (ฉบับที่ 3) ประกาศ ณ วันที่ 3
มกราคม 2564
สุชนาหลงเจริญ(2562,มกราคม-มิถุนายน) ปัญหาด้านทักษะการเขียนภาษาจีนของผู้เรียนชาวไทย.
วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(1).
เหยา เอวี้ยเอี๋ยน. (ม.ป.ป.). กระแสนิยมภาษาจีน ใน สาขาวิชาภาษาจีนมหาวิทยาลัยรังสิตภายใต้บริบทใน
อาเซียน และแนวทางการพัฒนาในปัจจุบัน.
อัญชลิการ์ ขันติ, สมเกียรติ อินทลิงห์ และ สุนทรี คนเที่ยง. (2562). แนวทางการพัฒนาทักษะการพูด
ภาษาจีนเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น. วารสารศึกษาศาสตร์สารมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 3 ฉบับที่1.
เอกชัย บุญญาทิษฐาน(2553). คู่มือวิเคราะห์SWOTอย่างมืออาชีพ.กรุงเทพฯ:ปัญญาชน. น.105-111.
http://www.drmanage.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538632242
Bradley, Browne. B and Kelley. H. (2017). Examining the influence of self-efficacy and self-
regulation in online learning. College Student Journal. P,51;4:518-530
Daniels. C, & Feather, S. (2002). Student perceptions of online learning: A comparison of two
Different populations. Proceedings of the Conference on Information Systems
Applied Research. USA
Flege.J. E., & Timonium, M. D. (1995). Second language speech learning: Theory, findings,
and problems, Inw. Strange(ed), Speech perception and linguistic experience: Issues
in cross-language research.: York Press
Garnham, C., & Kaleta, R. (2002). Introduction to Hybrid Courses, Teaching with Technology
Today.
Garrison, D. R. (2000). The oretical challenges for distance education in the 21st century: A
shift from structural to transactional issues. The International Review of Research in
Open and Distance Learning.P,1;1:1-17
Hannay, M. & Newvine, T. (2006). Perceptions of distance learning: comparison of online and
traditional learning. MERLOT Journal of Online Learning and Teaching.P,2;1:1-11
Ho Khai Leong & Samuel C. Y. K. (2005). China and Southeast Asia Singapore: Institute of
Southeast Asia Studies
Lanier, M. M. (2006). Academic integrity and distance learning. Journal of Criminal Justice
Education. P,17;2:244-261
Robertj, B. (2009). The Use of Technology for Second Language Distance Learning. The
Modern Language Journal. P,93
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว