การจัดการร่วมป่าชุมชนในเขตจังหวัดกาญจนบุรี
คำสำคัญ:
การจัดการร่วม, ป่าชุมชน, กาญจนบุรีบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการจัดการร่วมของป่าชุมชนบ้านห้วยสะพานสามัคคีและป่าชุมชนบ้านยางโทน จังหวัดกาญจนบุรี 2) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินการจัดการร่วมของป่าชุมชนบ้านห้วยสะพานสามัคคีและป่าชุมชนบ้านบ้านยางโทน จังหวัดกาญจนบุรี นำมาเสนอแนวทางการจัดการร่วมของป่าชุมชนบ้านห้วยสะพานสามัคคีและป่าชุมชนบ้านยางโทน จังหวัดกาญจนบุรี ให้ประสบผลสำเร็จ ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้แนวคิดการจัดการร่วม ของ Sen & Nielsen (1996) เป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัยคือป่าชุมชนในจังหวัดกาญจนบุรี เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน
18 คน ประกอบด้วย บุคลากรจากหน่วยงานรัฐ และภาคประชาชนที่เกี่ยวข้องกับการจัดการร่วมป่าชุมชน และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการสรุปเนื้อหาตามวัตถุประสงค์การวิจัย ด้วยการพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการร่วมของภาครัฐกับป่าชุมชนทั้งสองแห่งมีลักษณะของการจัดการร่วมที่ดำเนินไปตามกรอบแนวคิดทฤษฎีการจัดการร่วมกล่าวคือ มีการดำเนินการจัดการร่วมกันโดยมีข้อตกลงร่วมกันว่าด้วยเรื่องการแบ่งหน้าที่และมีความรับผิดชอบร่วมกัน รวมถึงการร่วมรับผลประโยชน์ 2) ปัญหาและอุปสรรคที่พบในการดำเนินการจัดการร่วมคือ การแสดงบทบาทหน้าที่ที่ชัดเจนของแต่ละภาคส่วน อาทิ ภาครัฐมีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องการส่งเสริมการจัดตั้งป่าชุมชนให้สำเร็จ เมื่อการจัดตั้งสำเร็จป่าชุมชนก็จะได้รับเงินอุดหนุน และแนวทางการจัดการร่วมให้ประสบความสำเร็จจากภาครัฐจะสนับสนุนการจัดตั้งเครือข่าย และมีหน้าที่ร่วมสนับสนุนการดำเนินงานโดยการมอบนโยบาย ร่วมคิด ร่วมเสนอความเห็น ให้ความรู้ จัดอบรม พาไปศึกษาดูงาน สนับสนุนพันธุ์กล้าไม้ ช่วยประสานหน่วยงานเพื่อการเข้าช่วยเหลือ และอาจร่วมลงมือช่วยปฏิบัติกิจกรรม ส่วนหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการร่วมของภาคประชาชนคือ การร่วมคิด ร่วมออกแรงปฏิบัติ และร่วมรับผลประโยชน์จากการจัดการร่วมในเชิงเศรษฐกิจ ซึ่งจะทำให้มีการดำรงชีวิตอย่างมีคุณภาพ ส่วนภาครัฐนั้นจะได้รับผลประโยชน์จากการจัดการร่วมในเชิงนโยบายที่ประสบความสำเร็จ
เอกสารอ้างอิง
กรมป่าไม้. (2566). ศูนย์ป่าไม้จังหวัดกาญจนบุรี. ค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567 จาก https://www.forest.go.th/ ratchaburi10/th/88/
ไพสิฐ พาณิชย์กุล. (2556). โครงการวิจัยเพื่อการติดตามการปรับปรุงแนวเขตแผนที่พื้นที่ป่าไม้. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการวิจัยและนวัตกรรม.
ราชกิจจานุเบกษา. (2562). พระราชบัญญัติป่าชุมชน พ.ศ. 2562. เล่มที่ 136 ตอนที่ 71ก. หน้า 71. 29 พฤษภาคม 2562.
รายา ผกามาศ. (2558). Co-management การจัดการแบบมีส่วนร่วมในพื้นที่อุทยานแห่งชาติออบหลวง-ดอยอินทนนท์. เชียงใหม่: มูลนิธิเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน.
สมศักดิ์ สุขวงศ์. (2550). การจัดการป่าชุมชน: เพื่อคนและเพื่อป่า. กรุงเทพฯ: ทวีวัฒน์.
สหประชาติประเทศไทย. (2564). เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนในประเทศไทย. ค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567, จากhttps://thailand.un.org/th/about/about-the-un
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ.2560-2564. ค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2567, จาก https://www.nesdc.go.th/ ewt_dl_link.php?nid=6422
Sen, S. & Nielsen, J. R. (1966). Fisheries Co-Management: a comparative analysis. Marine Policy, 20(5), 405-416.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
