ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความเหลื่อมล้ำทางด้านดิจิทัลในประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับความเหลื่อมล้ำทางด้านดิจิทัลในประเทศไทย (2) วิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่ออัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตระหว่างปี พ.ศ. 2554 ถึง พ.ศ. 2563 (3) ทดสอบความเป็นอิสระของตัวแปรปัจจัยระดับจังหวัดกับอัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ใช้อินเทอร์เน็ต ครั้งนี้เป็น การวิจัยเชิงปริมาณด้วยวิธีวิเคราะห์การถดถอยและสถิติทดสอบไคสแควร์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชากรและงบประมาณที่แต่ละจังหวัดได้รับ จำนวน 77 ตัวอย่าง

ผลการวิจัยพบว่า (1) ประเทศไทยมีความเหลื่อมล้ำทางด้านดิจิทัลในระดับจังหวัด ได้แก่ อัตราการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในแต่ละจังหวัดไม่เท่าเทียมกันระหว่างปี พ.ศ. 2554 ถึง 2563 (2) ปัจจัย (Factors) ที่มีผลต่ออัตราการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ต ได้แก่ จำนวนประชากรที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป จำนวนประชากรที่มีรายได้ต่ำกว่าเส้นความยากจน แรงงานในระบบประกันสังคม โดย 2 ปัจจัยแรกมีความสัมพันธ์ในทิศทางตรงข้ามกับการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ตแต่ปัจจัยที่ 3 มีความสัมพันธ์ในทิศทางเดียวกับอัตราการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ต (3) ผลการทดสอบความเป็นอิสระของตัวแปรด้วยสถิติทดสอบไคสแควร์ พบว่าปัจจัยทั้ง 3 ตัวแปร มีความสัมพันธ์กับอัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ใช้อินเทอร์เน็ต และจากผลการศึกษาพบว่า จังหวัดที่มีอัตราการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ตต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของประเทศ มีแนวโน้มที่จำนวนผู้ใช้อินเทอร์เน็ตจะต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของประเทศด้วยเช่นกัน ส่งผลให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางด้านดิจิทัลของประชากรในจังหวัดนั้น ๆ เมื่อเทียบกับจังหวัดอื่น ดังนั้นหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จึงควรมีการส่งเสริม สนับสนุน ประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มประชากรกลุ่มด้อยโอกาส ได้แก่ กลุ่มผู้ยากจนกลุ่มผู้สูงอายุ เพื่อให้มีโอกาสได้เข้าถึงการใช้งานอินเทอร์เน็ตให้มากขึ้น และควรส่งเสริมการจ้างงานแรงงานในระบประกันสังคมให้มากขึ้นเพื่อลดปัญหาความเหลื่อมล้ำทางดิจิทัลระหว่างจังหวัดในประเทศไทย