บทบาทของกองทุนยุติธรรมในการช่วยเหลือประชาชนในคดีอาญา ระหว่างปี พ.ศ. 2549-2566

ผู้แต่ง

  • สามารถ เจนชัยจิตรวนิช มหาวิทยาลัยรามคำแหง

คำสำคัญ:

คดีอาญา, กระบวนการยุติธรรม, ประชาชน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษานโยบายภาครัฐเกี่ยวกับหน้าที่บทบาทความรับผิดชอบของกองทุนยุติธรรม (2) เพื่อศึกษาวิเคราะห์ สภาพปัญหาการบังคับใช้กฎหมายตามกระบวนการยุติธรรม (3) เพื่อศึกษาการเข้าถึงสิทธิ์การประกันตัวของผู้ต้องหาตามกระบวนการยุติธรรม โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ (qualitative research) โดยเก็บข้อมูลด้วยวิธีการศึกษาข้อมูลจากเอกสารสำคัญและการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ทรงคุณวุฒิที่เกี่ยวข้อง จำนวน 15 คน

ผลการศึกษาพบว่า การศึกษาศึกษานโยบายภาครัฐเกี่ยวกับหน้าที่บทบาทความรับผิดชอบของกองทุนยุติธรรม (1) บทบาทอำนาจหน้าที่กองทุนยุติธรรมมาจาก พระราชบัญญัติกองทุนยุติธรรม พ.ศ. 2558 (2) ภารกิจกองทุนยุติธรรม ประกอบไปด้วย (2.1) ช่วยเหลือประชาชนในการดำเนินคดี (2.2) การขอปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาหรือจำเลย (2.3) ช่วยเหลือผู้ถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนหรือผู้ได้รับผลกระทบจากการถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน (2.4) การให้ความรู้ทางกฎหมายแก่ประชาชนที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมให้สามารถเข้าถึงความยุติธรรมตามกฎหมาย (3) แนวคิดการจัดตั้งกองทุนยุติธรรมมาจากปฏิญญาสมัชชาสหประชาชาติต่อการรักษาไว้ซึ่งสิทธิเสรีภาพของประชาชน (4) กองทุนยุติธรรมมาจากเจตนารมณ์แห่งกฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของปวงชนชาวไทย และ (5) นโยบายภาครัฐต่อการดำเนินงานของกองทุนยุติธรรมมีความสอดคล้องกับบทบัญญัติกฎหมายรัฐธรรมนูญ 2560 ว่าด้วยการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรม มาตรา 29

การศึกษาวิเคราะห์สภาพปัญหาการบังคับใช้กฎหมายตามกระบวนการยุติธรรม (1) กองทุนยุติธรรมขาดการประชาสัมพันธ์ถึงบทบาทหน้าที่ความรับผิดชอบ   (2) ประชาชนยังเข้าถึงการขอใช้สิทธิ์กองทุนยุติธรรมน้อยเนื่องจากขาดการประชาสัมพันธ์ (3) กองทุนยุติธรรมสามารถคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนที่ถูกดำเนินคดีทางกฎหมายรัฐธรรมนูญ มาตรา 40 และ (4) กองทุนยุติธรรมเป็นหน่วยงานที่ให้การช่วยเหลือประชาชนที่ไม่มีทุนทรัพย์ในการต่อสู้คดี

การศึกษาการเข้าถึงสิทธิ์การประกันตัวของผู้ต้องหาตามกระบวนการยุติธรรม (1) ศาลแต่ละท่านใช้ดุลยพินิจที่แตกต่างกัน (2) ไม่มีหน่วยงานรัฐใดรับผิดชอบทำหน้าที่เปลี่ยนคำอุธรณ์คำสั่งศาล (3) หลักการปฏิบัติของศาลมีการขัดกันแห่งบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ มาตรา 29 และ (4) หลักการปฏิบัติตามเจตนารมณ์ของกฎหมายการประกันตัวผู้ต้องหาควรได้รับสิทธิการประกันตัวอย่างทั่วถึง

เอกสารอ้างอิง

กนกรัตน์ กิตติวัฒน์. (2543). การจัดการทุนทางสังคมในชุมชนเมือง: ศึกษากรณีเครือข่ายกลุ่มออมทรัพย์บางซื่อพัฒนา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กระทรวงยุติธรรม กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ. (2561). สรุปผลการดำเนินงานสิทธิมนุษยชนที่สำคัญของประเทศไทย ภายใต้รัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ระหว่าง พ.ศ. 2559-2561. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://www4.fisheries .go.th/local/file_document/202003211 53336_1_file.pdf

กระทรวงยุติธรรม สำนักงานกองทุนยุติธรรม. (2567). ภารกิจกองทุน สำนักงานกองทุนยุติธรรม. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://jfo.moj.go.th/page/mission2.php

กระทรวงยุติธรรม สำนักงานกองทุนยุติธรรม. (2567). รายงานกองทุนยุติธรรม สถิติเปรียบเทียบรายปี 2559-2567. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://jfo.moj.go.th/page/publication.php?type _download=44479

กิตติพงษ์ กิตยารักษ์, บรรณาธิการ. (2543). ทิศทางกระบวนการยุติธรรมไทยในศตวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

จุฑามาศ ศรีสิริพรพันธ์. (2548). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการดำเนินงานองค์การบริหารส่วนตำบลคลองขุด อำเภอบ้านโพธิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.

ฐิรวุฒิ เสนาคำ. (2549). แนวคิดคนพลัดถิ่นกับการศึกษาชาติพันธุ์ในว่าด้วยแนวทางการศึกษาชาติพันธุ์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ และคณะ. (2546). บทสังเคราะห์ภาพรวมการพัฒนาระบบสวัสดิการสำหรับคนจนและคนด้อยโอกาสในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

เจนชัยจิตรวนิช ส. . (2025). บทบาทของกองทุนยุติธรรมในการช่วยเหลือประชาชนในคดีอาญา ระหว่างปี พ.ศ. 2549-2566. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 15(2), 920–931. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/JDAR/article/view/281775

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย