บทบาทของกองทุนยุติธรรมในการช่วยเหลือประชาชนในคดีอาญา ระหว่างปี พ.ศ. 2549-2566
คำสำคัญ:
คดีอาญา, กระบวนการยุติธรรม, ประชาชนบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษานโยบายภาครัฐเกี่ยวกับหน้าที่บทบาทความรับผิดชอบของกองทุนยุติธรรม (2) เพื่อศึกษาวิเคราะห์ สภาพปัญหาการบังคับใช้กฎหมายตามกระบวนการยุติธรรม (3) เพื่อศึกษาการเข้าถึงสิทธิ์การประกันตัวของผู้ต้องหาตามกระบวนการยุติธรรม โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ (qualitative research) โดยเก็บข้อมูลด้วยวิธีการศึกษาข้อมูลจากเอกสารสำคัญและการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ทรงคุณวุฒิที่เกี่ยวข้อง จำนวน 15 คน
ผลการศึกษาพบว่า การศึกษาศึกษานโยบายภาครัฐเกี่ยวกับหน้าที่บทบาทความรับผิดชอบของกองทุนยุติธรรม (1) บทบาทอำนาจหน้าที่กองทุนยุติธรรมมาจาก พระราชบัญญัติกองทุนยุติธรรม พ.ศ. 2558 (2) ภารกิจกองทุนยุติธรรม ประกอบไปด้วย (2.1) ช่วยเหลือประชาชนในการดำเนินคดี (2.2) การขอปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาหรือจำเลย (2.3) ช่วยเหลือผู้ถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนหรือผู้ได้รับผลกระทบจากการถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน (2.4) การให้ความรู้ทางกฎหมายแก่ประชาชนที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมให้สามารถเข้าถึงความยุติธรรมตามกฎหมาย (3) แนวคิดการจัดตั้งกองทุนยุติธรรมมาจากปฏิญญาสมัชชาสหประชาชาติต่อการรักษาไว้ซึ่งสิทธิเสรีภาพของประชาชน (4) กองทุนยุติธรรมมาจากเจตนารมณ์แห่งกฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยว่าด้วยการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของปวงชนชาวไทย และ (5) นโยบายภาครัฐต่อการดำเนินงานของกองทุนยุติธรรมมีความสอดคล้องกับบทบัญญัติกฎหมายรัฐธรรมนูญ 2560 ว่าด้วยการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรม มาตรา 29
การศึกษาวิเคราะห์สภาพปัญหาการบังคับใช้กฎหมายตามกระบวนการยุติธรรม (1) กองทุนยุติธรรมขาดการประชาสัมพันธ์ถึงบทบาทหน้าที่ความรับผิดชอบ (2) ประชาชนยังเข้าถึงการขอใช้สิทธิ์กองทุนยุติธรรมน้อยเนื่องจากขาดการประชาสัมพันธ์ (3) กองทุนยุติธรรมสามารถคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนที่ถูกดำเนินคดีทางกฎหมายรัฐธรรมนูญ มาตรา 40 และ (4) กองทุนยุติธรรมเป็นหน่วยงานที่ให้การช่วยเหลือประชาชนที่ไม่มีทุนทรัพย์ในการต่อสู้คดี
การศึกษาการเข้าถึงสิทธิ์การประกันตัวของผู้ต้องหาตามกระบวนการยุติธรรม (1) ศาลแต่ละท่านใช้ดุลยพินิจที่แตกต่างกัน (2) ไม่มีหน่วยงานรัฐใดรับผิดชอบทำหน้าที่เปลี่ยนคำอุธรณ์คำสั่งศาล (3) หลักการปฏิบัติของศาลมีการขัดกันแห่งบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ มาตรา 29 และ (4) หลักการปฏิบัติตามเจตนารมณ์ของกฎหมายการประกันตัวผู้ต้องหาควรได้รับสิทธิการประกันตัวอย่างทั่วถึง
เอกสารอ้างอิง
กนกรัตน์ กิตติวัฒน์. (2543). การจัดการทุนทางสังคมในชุมชนเมือง: ศึกษากรณีเครือข่ายกลุ่มออมทรัพย์บางซื่อพัฒนา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงยุติธรรม กรมคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ. (2561). สรุปผลการดำเนินงานสิทธิมนุษยชนที่สำคัญของประเทศไทย ภายใต้รัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ระหว่าง พ.ศ. 2559-2561. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://www4.fisheries .go.th/local/file_document/202003211 53336_1_file.pdf
กระทรวงยุติธรรม สำนักงานกองทุนยุติธรรม. (2567). ภารกิจกองทุน สำนักงานกองทุนยุติธรรม. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://jfo.moj.go.th/page/mission2.php
กระทรวงยุติธรรม สำนักงานกองทุนยุติธรรม. (2567). รายงานกองทุนยุติธรรม สถิติเปรียบเทียบรายปี 2559-2567. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2567, จาก https://jfo.moj.go.th/page/publication.php?type _download=44479
กิตติพงษ์ กิตยารักษ์, บรรณาธิการ. (2543). ทิศทางกระบวนการยุติธรรมไทยในศตวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
จุฑามาศ ศรีสิริพรพันธ์. (2548). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการดำเนินงานองค์การบริหารส่วนตำบลคลองขุด อำเภอบ้านโพธิ์ จังหวัดฉะเชิงเทรา (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฐิรวุฒิ เสนาคำ. (2549). แนวคิดคนพลัดถิ่นกับการศึกษาชาติพันธุ์ในว่าด้วยแนวทางการศึกษาชาติพันธุ์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ และคณะ. (2546). บทสังเคราะห์ภาพรวมการพัฒนาระบบสวัสดิการสำหรับคนจนและคนด้อยโอกาสในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
