ความต้องการจำเป็นในการบริหารวิชาการโรงเรียนโพธิสารพิทยากร ตามแนวคิดการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง
DOI:
https://doi.org/10.14456/ojed.2020.27คำสำคัญ:
การบริหารวิชาการ, การสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง, ความต้องการจำเป็นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นในการบริหารวิชาการตามแนวคิดการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองของโรงเรียนโพธิสาร โดยใช้กรอบแนวคิดเรื่องการบริหารวิชาการ และคุณลักษณะการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง ผู้ให้ข้อมูลของการวิจัย คือ ผู้บริหารและครูโรงเรียนโพธิสารพิทยากร จำนวน 134 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามสภาพปัจจุบันและสภาพพึงประสงค์ ซึ่งมีค่าความตรงเชิงเนื้อหา ≥ 0.66 ทุกข้อ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต (M) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) การวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (PNImodified)
ผลการวิจัยพบว่า สภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์การบริหารวิชาการโรงเรียนโพธิสารพิยากรตามแนวคิดการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (M = 3.84) และมากที่สุด (M = 4.63) ตามลำดับ โดยด้านที่มีลำดับความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ ด้านการพัฒนาหลักสูตร. (PNImodified = 0.214) รองลงมา คือ ด้านการวัดและประเมินผล (PNImodified = 0.198). และด้านการจัดการเรียนรู้(PNImodified = 0.206) ความต้องการจำเป็นในภาพรวม คือ 0.206 (PNImodified = 0.206) โดยโรงเรียนสามารถนำผลการวิจัยนี้ไปใช้ในการวางแผนแนวทางการพัฒนาการบริหารวิชาการตามแนวคิดการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองให้เหมาะสมกับผู้เรียนได้
เอกสารอ้างอิง
กมลชนก เชื้อเมฆ. (2558). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยาและเจตคติของนักเรียนต่อการเรียนรู้ตามทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา (Constructionism) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. [ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
กมลวรรณ เครือนิล. (2561). แนวทางพัฒนาการบริหารวิชาการของโรงเรียนพญาไทตามแนวคิดการส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาของนักเรียน [สารนิพนธ์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2548). การพัฒนากระบวนการจัดทำแฟ้มสะสมผลการเรียนรู้ของผู้เรียนที่ได้รับการเรียนการสอนตามแนวการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาแบบเต็มรูปแบบในโรงเรียนดรุณสิกขาลัย. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542. สยามสปอรต์ ซินดิเคท.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). หลักสูตรพัฒนาผู้นำการเปลี่ยนแปลง เพื่อรองรับการกระจายอํานาจสําหรับผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารสถานศึกษา. สถาบันพัฒนาครูคณาจารย์.
กรมวิชาการ. (2544). แนวการวัดและประเมินผลการเรียนตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
แคทรียา มุขมาลี. (2557). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชาวิทยาศาสตร์ เรื่อง อาหารกับการดำรงชีวิต ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้การจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จามจุรี จำเมือง. (2552). รูปแบบภาวะผู้นำที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
จิราภรณ์ ยกอินทร์. (2558). การจัดการเรียนรู้ผ่านการลงมือปฏิบัติ Active Learning. http://nakhonnayok.dusit.ac.th/wpcontent/uploads/2015/A3.pdf.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2553). เทคนิคการใช้คำถาม พัฒนาการคิด. สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง.
ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธเนศ ขำเกิด. (2548). การสร้างสรรค์ความรู้ตามทฤษฎี Constructionism. วารสารเทคโนโลยี (สมาคมเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น), 31(176), 163-164.
ธานี เอิบอาบ. (2555). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างการคิดวิจารณญาณสำหรับเด็กในสถานสงเคราะห์ตามทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธิษาเนตร ศรีแก้วณวรรณ. (2551). การศึกษาการจัดนิทรรศการศิลปะ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ศิลปะด้วยตนเอง ของนักเรียนระดับประถมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
พารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา. (2545). คุณภาพชีวิตในสังคมฐานความรู้ ด้วยทฤษฎีการสร้างสรรค์ด้วยปัญญา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7C ของครู 4.0. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรพรรณ พึ่งประยูรพงศ์. (2547). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนคอมพิวเตอร์ตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบสืบสอบ สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรณิอร อินทราเวช. (2561). การบริหารวิชาการตามแนวคิดสะตีมศึกษาในระดับปฐมวัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โรงเรียนโพธิสารพิทยากร. (2562). รายงานผลการประเมินตนเองของสถานศึกษา (SAR) ประจำปีการศึกษา 2561. โรงเรียนโพธิสารพิทยากร.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่: แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). อุบลกิจออฟเซท.
สิทธิพร นิยมศรีสมศักดิ์. (2555). การพัฒนาโรงเรียนให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้:แนวปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม. วารสารวิทยบริการ, 23(1), 17-30. https://journal.oas.psu.ac.th/index.php/asj/article/download/25/20.
สุชิน เพ็ชรักษ์. (2544). การจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ปัญญาในประเทศไทย. สถาบันเทคโนโลยีเพื่อการศึกษาแห่งชาติ.
สมพร หลิมเจริญ. (2552). การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Ackermann, E. (2006). Piaget’s constructivism, papert’s constructionism : What’s the different. MIT Media Laboratory. http://learning.Media.mit.edu/content/publiccation/EA.PiagetPapert.pdf
Papert, S. (1999). What is Constructionism. http://lynx.dac.neu.edu/k/krudwall/constructionism.htm.
Sanna. (2005). Isms in information science : constructivism, collectivism and constructionism. Jornal of Documentation,6(1), 79-101.
Hartley, H. J. (1968). Educational Planning-Programming-Budgeting. A system Approach. Prentice-Hall.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Zimmerman, J. L. (1986). Positive accounting theory. Prentice Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2020 วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
