A Needs Assessment of Potisarnpittayakorn School Academic Administration based on the Concept of Self Knowledge Creation
Keywords:
academic administration, the priority needs, self-knowledge creationAbstract
The purpose of this survey research is to perform a needs assessment of school academic administration based on the concept of self-knowledge creation based on a conceptual framework of 1) academic administration, and 2) characteristics of self-knowledge creation. The informants were 134 individuals at Potisarnpittayakorn School.The research instrument used in this study was a rating scaled questionnaire. All items had a content validity index ≥ 0.66. The data were analyzed by frequency distribution, percentage, mean, standard deviation and PNImodified.
The results showed that the overall present state and desirable state of the academic administration based on the concept of self-knowledge creation were at a high level (M = 3.84) and the highest level (M = 4.63), respectively. The overall priority was 0.206 (PNImodified = 0.206). The first priority was the development of the school - curriculum (PNImodified = 0.214). The second priority was the measurement and evaluation (PNImodified = 0.198). The third priority was learning management (PNImodified = 0.206). The school can use these findings to establish guidelines and plans for the development of academic approaches based on the concept of self-knowledge suitable for students.
References
กมลชนก เชื้อเมฆ. (2558). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยาและเจตคติของนักเรียนต่อการเรียนรู้ตามทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา (Constructionism) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. [ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
กมลวรรณ เครือนิล. (2561). แนวทางพัฒนาการบริหารวิชาการของโรงเรียนพญาไทตามแนวคิดการส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาของนักเรียน [สารนิพนธ์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2548). การพัฒนากระบวนการจัดทำแฟ้มสะสมผลการเรียนรู้ของผู้เรียนที่ได้รับการเรียนการสอนตามแนวการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาแบบเต็มรูปแบบในโรงเรียนดรุณสิกขาลัย. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542. สยามสปอรต์ ซินดิเคท.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). หลักสูตรพัฒนาผู้นำการเปลี่ยนแปลง เพื่อรองรับการกระจายอํานาจสําหรับผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารสถานศึกษา. สถาบันพัฒนาครูคณาจารย์.
กรมวิชาการ. (2544). แนวการวัดและประเมินผลการเรียนตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
แคทรียา มุขมาลี. (2557). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน วิชาวิทยาศาสตร์ เรื่อง อาหารกับการดำรงชีวิต ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้การจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จามจุรี จำเมือง. (2552). รูปแบบภาวะผู้นำที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
จิราภรณ์ ยกอินทร์. (2558). การจัดการเรียนรู้ผ่านการลงมือปฏิบัติ Active Learning. http://nakhonnayok.dusit.ac.th/wpcontent/uploads/2015/A3.pdf.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2553). เทคนิคการใช้คำถาม พัฒนาการคิด. สหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ่ง.
ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธเนศ ขำเกิด. (2548). การสร้างสรรค์ความรู้ตามทฤษฎี Constructionism. วารสารเทคโนโลยี (สมาคมเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น), 31(176), 163-164.
ธานี เอิบอาบ. (2555). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างการคิดวิจารณญาณสำหรับเด็กในสถานสงเคราะห์ตามทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธิษาเนตร ศรีแก้วณวรรณ. (2551). การศึกษาการจัดนิทรรศการศิลปะ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ศิลปะด้วยตนเอง ของนักเรียนระดับประถมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
พารณ อิศรเสนา ณ อยุธยา. (2545). คุณภาพชีวิตในสังคมฐานความรู้ ด้วยทฤษฎีการสร้างสรรค์ด้วยปัญญา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และ พเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7C ของครู 4.0. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรพรรณ พึ่งประยูรพงศ์. (2547). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนคอมพิวเตอร์ตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบสืบสอบ สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรณิอร อินทราเวช. (2561). การบริหารวิชาการตามแนวคิดสะตีมศึกษาในระดับปฐมวัย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โรงเรียนโพธิสารพิทยากร. (2562). รายงานผลการประเมินตนเองของสถานศึกษา (SAR) ประจำปีการศึกษา 2561. โรงเรียนโพธิสารพิทยากร.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่: แนวคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). อุบลกิจออฟเซท.
สิทธิพร นิยมศรีสมศักดิ์. (2555). การพัฒนาโรงเรียนให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้:แนวปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม. วารสารวิทยบริการ, 23(1), 17-30. https://journal.oas.psu.ac.th/index.php/asj/article/download/25/20.
สุชิน เพ็ชรักษ์. (2544). การจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ปัญญาในประเทศไทย. สถาบันเทคโนโลยีเพื่อการศึกษาแห่งชาติ.
สมพร หลิมเจริญ. (2552). การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือการปฏิบัติงานข้าราชการครู. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Ackermann, E. (2006). Piaget’s constructivism, papert’s constructionism : What’s the different. MIT Media Laboratory. http://learning.Media.mit.edu/content/publiccation/EA.PiagetPapert.pdf
Papert, S. (1999). What is Constructionism. http://lynx.dac.neu.edu/k/krudwall/constructionism.htm.
Sanna. (2005). Isms in information science : constructivism, collectivism and constructionism. Jornal of Documentation,6(1), 79-101.
Hartley, H. J. (1968). Educational Planning-Programming-Budgeting. A system Approach. Prentice-Hall.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Zimmerman, J. L. (1986). Positive accounting theory. Prentice Hall.
