ความสัมพันธ์ระหว่างสัมพันธภาพของครูกับเด็กและพฤติกรรมเสริมสร้างสังคมของเด็กวัยอนุบาล

Abstract

   การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสัมพันธภาพของครูกับเด็กที่ส่งผลต่อพฤติกรรมเสริมสร้างสังคมของเด็กวัยอนุบาล ใน 3 ลักษณะ ได้แก่ แบบขัดแย้ง แบบพึ่งพา และแบบใกล้ชิด ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย คุณครูประจำชั้น จำนวน 60 คน และเด็กวัยอนุบาล จำนวน 360 คน จาก 60 ห้องเรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดสัมพันธภาพของครูกับเด็ก (Student-Teacher Relationship Scale หรือ STRS) ของ Pianta (2001) และแบบประเมินพฤติกรรมเสริมสร้างสังคมของเด็กวัยอนุบาล วิเคราะห์ข้อมูลโดยการคำนวณร้อยละ การหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

   ผลการวิจัยพบว่า 1) สัมพันธภาพของครูกับเด็กแบบขัดแย้งและแบบพึ่งพามีความสัมพันธ์ทางลบกับพฤติกรรมเสริมสร้างสังคมของเด็กวัยอนุบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 2) สัมพันธภาพของครูกับเด็กแบบใกล้ชิดไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสริมสร้างสังคมของเด็กวัยอนุบาล

   The proposes of the research were to study the relationships between teacher-child relationship and prosocial behavior of preschoolers in 3 patterns: conflict, closeness and dependency. The samples were 60 preschool teachers and 360 preschoolers from 60 classrooms of schools under the jurisdiction of the Bangkok primary education service area office. The instruments used in this research were Student-Teacher Relationship Scale (STRS) (Pianta, 2001) and Preschoolers prosocial behavior of assessment form. The data were statistically analyzed using by percentage, arithmetic mean, standard deviation and Pearson’s Product-Moment Correlation.

     The research findings were as follows: 1) The relationship between the conflict and dependency of teacher-child relationship and prosocial behavior of preschoolers was found to be negatively significant at .01. 2) The closeness of teacher-child relationship was not significantly related to the prosocial behavior of preschoolers.