Conservation and Inheritance of Phamai Madmee Cinteandang, Ban Huasaphan Community, Phutthaisong District, Buriram Province
Keywords:
Wisdom, Mudmee Silk, Phamai Madmee CinteandangAbstract
This research is Quality research with Phenomenology methodology used to study
“Phamai Madmee Cinteandang” weaver wisdom of Ban Huasaphan Community
Phutthaisong District, Buriram Province . The research aimed 1) to study of the transfer of
local wisdom on “Phamai Madmee Cinteandang” weaving techniques, 2) to study the
existence of “Phamai Madmee Cinteandang” weaver wisdom of Ban Huasaphan Community
Phutthaisong District, Buriram Province . The key informants consisted of five members of
“Phamai Madmee Cinteandang” weaving group, the chairman and a village headman. The
research method included a study and analysis of documents, related researches, interviews
and a focus group action research process. The qualitative data was analyzed with
contextual analysis.
The result showed that the transfer of local wisdom on silk weaving techniques in
Ban Huasaphan Community, Phutthaisong District, Buriram Province were found there were
very technique to transfer were used told from generation to generation, recorded into line
graph, demonstration and practice and discussions for knowledge sharing. The existence of
“Phamai Madmee Cinteandang” in Ban Huasaphan Community, Phutthaisong District,
Buriram Province had the ability to generate products that can be sold and there were
people with the knowledge and skill to weave “Phamai Madmee Cinteandang” from
generation to generation.
References
ที่ศูนย์การเรียนรู้ชุมชน บ้านท่องเที่ยวไหม ชุมชนหัวสะพาน ตำบลบ้านยาง อำเภอพุทไธสง
จังหวัดบุรีรัมย์.
นิตยา ฉัตรเมืองปัก. (2555). การวิเคราะห์ผ้าไหมมัดหมี่ อำเภอนาโพธิ์ จังหวัดบุรีรัมย์. วิทยานิพนธ์
(กศม. ศิลปศึกษา). กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปฐม นิคมานนท์. (2535). การค้นหาความรู้และระบบการถ่ายทอดความรู้ในชุมชนชนบทไทย (รายงาน
ผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สานักงานคณะกรรมการการวิจัยแห่งชาติ.
ปัญญา สิทธานนท์. (2560, 13 ตุลาคม). สัมภาษณ์โดยมาริสสา อินทรเกิด และชรินพร งามกมล.
ที่ศูนย์การเรียนรู้ชุมชน บ้านท่องเที่ยวไหม ชุมชนหัวสะพาน ตำบลบ้านยาง อำเภอพุทไธสง
จังหวัดบุรีรัมย์.
ลออ ไชยโยธา. (2551). ภูมิปัญญาการทอผ้าไหมชุมชนตำบลโคกจานอำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัด
ศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. ศรีสะเกษ : มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.
ลั่นทม จอนจวบทรงและคณะ. (2560). การสร้างทุนมนุษย์ความรู้ท้องถิ่นในคนรุ่นใหม่: กรณีศึกษาทุน
มนุษย์ ความรู้ท้องถิ่นเรื่องผักพื้นบ้าน. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 9(1), 159-177.
ระวีวรรณ กิจโรจน์สกุล. (2557). ผ้าไหมหางกระรอก : การอนุรักษ์และพัฒนาการผลิตเพื่อส่งเสริม
วิสาหกิจชุมชน จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัย
มหาสารคาม.
รังสี แก้วพิจิตร. (2551). ภูมิปัญญาพื้นบ้านในการผลิตผ้าไหมปักธงชัยเพื่อพัฒนาเป็นสินค้ามาตรฐาน
ผลิตภัณฑ์ชุมชน. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ศิริ ผาสุก.(2545). ผ้าไหมพื้นบ้าน: Hand Woman Thaisilk. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน). (2560) สืบค้นเมื่อ 9 มกราคม พ.ศ.
2560 จาก http://www.sacict.or.th
สยามภูษา. (2555). อัตลักษณ์แห่งผ้าไทย. สืบค้นเมื่อ 9 มกราคม พ.ศ. 2560 จาก : http://
siampoosa.blogspot.com/2012_01_01_archive.html
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). ข้อมูลเศรษฐกิจและสังคม
ชุมชนบ้านหัวตะพาน ตำบลบ้านยาง อำเภอพุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม
พ.ศ. 2560 จาก : http://eris.nesdb.go.th.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2550). ทฤษฎีสังคมวิทยา: เนื้อหาและแนวทางการใช้ประโยชน์เบื้องต้น.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมโชค เฉตระการ. (2552). แนวทางการเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของการพัฒนาอาชีพทอผ้าไหมตาม
โครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง. วิทยานิพนธ์
ศึกษาศาสตรดุษฏีนิพนธ์ สาขาอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ: ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว