The The Structural Equation Model of Factors Influencing the Competitive Advantage of Automobile Parts Manufacturers in Eastern Economic Corridor
Keywords:
Competitive Advantage, Auto parts manufacturing, Eastern Economic CorridorAbstract
The purpose of this quantitative study are to study the factors that influence the competitive advantage of automobile parts manufacturers in the Eastern Economic Corridor and to check goodness of fit of the structural equation model of the competitive advantage of the automotive parts manufacturing industry in the eastern economic corridor. A Structural Equation Model (SEM) was created from relevant theories and researches, including 4 variables namely, Competitive Advantage, Innovation, Transformation Leadership and Learning Organization. Data was collected from 280 managers in the automobile manufacturing industry of the Eastern Economic Corridor and subjected for analysis through SEM. It was revealed that the model fit confirms as appropriate (Chi-square (χ2) = 70.110, df = 55, p-value = .082, CMIN/DF (χ2⁄df) = 1.275, GFI = .966, AGFI = .934, CFI = .992, NFI = .967 and RMSEA = .031). It showed that the model is valid and reliable to the automobile parts manufacturer’s competitive advantage of the Eastern Economic Corridor.
References
การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. (2562). รายชื่อโรงงาน. สืบค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2562, จากการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (กนอ.)เว็บไซต์: https://www.ieat.go.th/ieat-industry-port-factory/ieat-factory-list.
กองเศรษฐกิจ สำนักงานปลัดกระทรวง กระทรวงแรงงาน. (2560). รายงานการศึกษาวิเคราะห์ฐานข้อมูลแรงงานและประมาณการความต้องการแรงงานของอุตสาหกรรมเป้าหมายในพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC). สืบค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2562, จากศูนย์ข้อมูลแรงงานแห่งชาติเว็บไซต์:http://nlic.mol.go.th/sites/default/files/Documents/EEC.pdf.
เจษฎา นกน้อย. (2552). นานาทรรศนะการจัดการความรู้และการสร้างองค์การแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: บริษัท ส.เอเซียเพรส(1989) จำกัด.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2548). แนวโน้มการวิจัยในยุคสังคมความรู้. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 1(2), 9-18.
บุษยา วีระกุล. (2558). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ศิวะนันท์ ศิวพิทักษ์. (2554). การจัดการนวัตกรรมขององค์กรธุรกิจที่มีผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงาน. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ศูนย์วิจัยกรุงศรี. (2560). แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรม ปี 2560-62 อุตสาหกรรมรถยนต์. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2562, จากศูนย์วิจัยกรุงศรี เว็บไซต์: https://www.krungsri.com/bank/getmedia/cf250dec-3bbe-4629-8a6b40f7937eee4b/IO_Automobile_2017_TH.aspx.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2560). SME ไทยก้าวทันกระแสยานยนต์ยุค 4.0 แล้วหรือยัง. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2562, จากศูนย์วิจัยกรุงศรี เว็บไซต์: https://www.kasikornbank.com/th/business/sme/KSMEKnowledge/article/KSMEAnalysis/Pages/Thai-Automotive_4-0.aspx.
สัมฤทธิ์ จำนง. (2557). ภาพลักษณ์องค์กรและนวัตกรรมที่ส่งผลต่อความภักดีของผู้ใช้บริการไปรษณีย์ด่วนพิเศษในประเทศในเขตกรุงเทพมหานคร. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อำนาจ ธีระวนิช. (2553). การจัดการยุคใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: มาเธอร์ บอส แพคเกจจิ้ง.
Barney, J.B. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17, 99–120.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (1998). Research in education. 8th ed. Boston: Allyn and Bacon.
Beyene, K. T., Shi, C. S., & Wu, W. W. (2016). The impact of Innovation Strategy on Organization Learning and Innovation Performance: Do firm size and Ownership type make a difference. South African Journal of Industrial Engineering, 27(1), 125-136.
Burns, J.M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Hair, J. F., Sarstedt, M., Ringle, C. M., & Mena, J. A. (2012). An assessment of the use of partial least squares structural equation modeling in marketing research. Journal of the academy of marketing science, 40(3), 414-433.
Ilker, M. A. (2012). The impact of green product innovation on firm performance and competitive capability: the moderating role of managerial environmental concern. Social and Behavioral Sciences, 62, 854–864.
Joseph, F., Hair, J., William, C. B., Barry, J. B., & Rolph, E. A. (2014). Multivariate Data Analysis (7thed.). New Jersey: Pearson Education Limited.
Jung, D., Wu, A., & Chow, C. (2008). Towards understanding the direct and indirect effects of CEOs' transformational leadership on firm innovation. The Leadership Quarterly, 19, 582–594.
Masood, N. K., & Nosheen, R. (2013). Organizational learning culture’: an ingenious device for promoting firm’s innovativeness. The Service Industries Journal, 33(12), 1135–1147.
Mavis, Y. C. C., Carol, Y. Y. L., Hsing-Er, L., & Edward, F. M. III. (2012). Does transformational leadership facilitate technological innovation the moderating roles of innovative culture and incentive compensation. Asia Pac J Manag, 29, 239 – 264.
Mirva, H., & Satu, P. (2013). Boosting Creativity with Transformational Leadership in Fuzzy Front-end Innovation Processes. Interdisciplinary Journal of Information, Knowledge, and Management, 8, 21-41.
Murat, A., Nilgun, A., & Fulya, S. (2013). The relationship between innovation and firm performance: An empirical evidence from Turkish automotive supplier industry. Social and Behavioral Sciences, 75, 226–235.
Oh, J., & Rhee, S. K. (2010). Influences of supplier capabilities and collaboration in new car development on competitive advantage of carmakers, Management Decision, 48(5), 756–774.
Rabia, K., Abaid, U. R., & Afsheen, F. (2009). Transformational leadership and organizational innovation: Moderated by organizational size. African Journal of Business Management, 3(11), 678-684.
Rebecca, W., & Paul, A. G. J. (2006). A Brief Guide to Structural Equation Modelling. THE COUNSELING PSYCHOLOGIST, 34(5), 719-751.
Sanchez de Pablo Gonzalez del Campo, J. D., & Miha, S. (2011). The organizational learning process as facilitator of innovativeness. Innovation and Learning, 9(4), 401-421.
Senge, P.M. (1991). Team Learning. Mckinsey Quarterly, 1, 82-93.
Shahzad, K., & Muhammad, A. A. (2013). Role of Leadership Style and Its Impact on Getting Competitive Advantage. European Journal of Applied Sciences, 5(2), 53-61.
Sri, M. S., Monica, R., & Mohd, N. M. S. (2017). Competitive Advantage as Mediating Variable on the Relationship between Innovation and Business Performance on SMES in Purwokerto Province. Saudi Journal of Business and Management Studies, 2(7), 693–699.
Stata, R. (1989). Organizational Learning-The key to Management Innovation. Sloan Management Review, 30(3), 63-74.
Susana, P. L., Jose, M. M. P., & Camilo, J. V. O. (2005). Organizational learning as a determining factor in business performance, The Learning Organization, 12, 227–245.
Víctor, J. C. M., María, M. J. B., & Leopoldo, G. G. (2012). Transformational leadership influence on organizational performance through organizational learning and innovation. Journal of Business Research, 65, 1040–1050.
Wang, W. C., Lin, C. H., & Chu, Y. C. (2011). Type of Competitive Advantage and Analysis. International Journal of Business and Management, 6(5), 100 – 104.
Wawmayura, C., Wanno, F., & Josu, T. (2017). The effects of R&D and Innovation Capabilities on the Thai automotive industry part’s Competitive Advantage: A SEM approach, Management and Production Engineering Review, 8(1), 101 – 112.
Wolfe, R. A. (1994). Organizational Innovation: Review, Critique and Suggested Research Directions. Journal of Management Studies, 31(3), 405-431.
Yang, C., Guiyao, T., Jiafei, J., Qinghong, X., & Ji, L. 2014. CEOs’ Transformational Leadership and Product Innovation Performance: The Roles of Corporate Entrepreneurship and Technology Orientation. Journal of Product Innovation Management, 31(1), 2–17.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
