Étude syntaxique et sémantique du discours direct dans le magazine Gavroche

Abstract

Le discours direct, avec le discours indirect, fait partie de discours rapporté, la forme linguistique qui permet de rapporter les paroles deux autres. C’est une des formes la plus
employée dans la presse écrite contemporaine. Il se présente généralement sous deux ou trois formes classiques et est souvent considéré comme forme qui permet de citer fidèlement les paroles telles qu’elles ont été prononcées. L’objectif de ce présent travail est d’étudier le discours direct du point de vue syntaxique et sémantique à partir des exemples relevés du magazine Gavroche. Le résultat montre la relation syntaxique diverse entre la partie introductive et les paroles rapportées mises entre guillemets et la variété des formes du discours direct. Il nous révèle encore que l’infidélité du rapport de parole du discours direct se manifeste par des indices divers, notamment la désignation de locuteur et le choix de l’élément lexical du verbe de parole dans le syntagme introducteur

วัจนตรงเป็นหนึ่งในรูปแบบประโยคที่ใช้ในการนําเสนอคําพูดของผู้อื่นและเป็นรูปแบบที่ได้รับความนิยมมากในสิ่งตีพิมพ์ร่วมสมัยชนิดต่าง ๆ มีรูปแบบที่เป็นที่รู้จักแพร่หลาย ๒–๓ รูปแบบ และเชื่อกันว่าเป็นวิธีการนําเสนอคําพูดผู้อื่นที่ «ซื่อสัตย์และเคารพต้นฉบับ» มากที่สุด บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาวัจนกรรมตรงทางวากยสัมพันธ์และอรรถศาสตร์จากข้อมูลที่เก็บจากนิตยสาร Gavroche ผลการวิจัยแสดงให้เห็นรูปแบบวัจนตรงที่หลากหลายและความสัมพันธ์ทางวากยสัมพันธ์ต่าง ๆ ระหว่างส่วนนําและส่วนที่เป็นคําพูดในเครื่องหมายอัญประกาศ นอกจากนี้ยังพบว่าวิธีการนําเสนอผู้พูดและการเลือกใช้กริยาในส่วนนํายังแสดงให้เห็นอีกว่าวัจนตรงไม่ใช่การนําเสนอคําพูดผู้อื่นที่ซื่อสัตย์เสมอไป