A Case Study of Virtue and Sins Reflected through Thai Dramas

Abstract

This article analyzes religious narratives found within Thai television dramas, which are used to subtly instill virtue & sins concepts among teenagers without compelling them to adopt those ideals. This concept of communicating values via television is commonly referred to as “Edutainment”, which is well suited to today’s Generation (Gen Z) as teenagers are more liberal and inquisitive and thus do not want to be forced or be told what to do but would rather adopt beliefs on their own terms. This new communication method stands in stark contrast to traditional media communications. “Edutainment” focuses on building connections with its audience by adopting characters with whom the audience can relate with. In order to produce a drama which can successfully communicate ethics, morals and beliefs, producers need to change the format and content of their narratives to correspond with a teenage style.

กรณีศึกษาเรื่องบาปบุญที่สะท้อนผ่านละครไทย

บทความนี้อธิบายถึงเรื่องเล่าทางศาสนาในละครโทรทัศน์ไทยที่ใช้ปลูกฝังแนวความคิดเกี่ยวกับธรรมะให้กับผู้ชมที่เป็นวัยรุ่นไทย ซึ่งควรมีลักษณะการสอนที่ไม่ยัดเยียดจนเกินไป หรือที่เรียกว่า กลยุทธ์การสื่อสารแบบสาระ-บันเทิง ซึ่งเป็นรูปแบบที่เหมาะสมกับวัยรุ่นมากที่สุดในยุคปัจจุบัน เนื่องจากวัยรุ่นไม่ชอบการสั่งสอนโดยตรง แต่ชอบการเชิญชวนให้ทำมากกว่า เพราะฉะนั้น การปรับบทละครให้ทันสมัย และกำหนดให้ตัวละครวัยรุ่นที่มีชื่อเสียงเป็นตัวแทนสื่อสารคำสอนในละคร จะทำให้การสื่อสารที่มีกลุ่มเป้าหมายเป็นวัยรุ่นสัมฤทธิ์ผลได้มากกว่าการสื่อสารในรูปแบบเดิมๆ ที่ใช้พระสงฆ์หรือตัวละครสูงอายุเป็นผู้สื่อสาร ฉะนั้น การสร้างละครที่ต้องการสอดแทรกหลักคำสอนทางธรรมที่มุ่งผลสัมฤทธิ์ไปสู่วัยรุ่นเกี่ยวกับศีลธรรม จริยธรรม และความเชื่อต่างๆ ผู้ผลิตต้องปรับรูปแบบ และการนำเสนอเนื้อหา ให้สอดคล้องกับรสนิยมของวัยรุ่น