Teaching English in the Era of English Used as a Lingua Franca in Thailand

Abstract

English has taken an obvious role as a lingua franca in Thailand as the majority of English conversations are primarily made by Thai English users with non-native English speakers, particularly people from Asian countries. In addition, when the ASEAN Economic Community will be officially formed in 2015, Thai people have to work and interact more with a considerable number of people from the ASEAN member countries and its counterparts. Therefore, to achieve effective communication in the English as a lingua franca context, mastering English skills and knowledge to only communicate with native English speakers is inadequate since Thai English users’ interlocutors in the workplaces are not only native speakers of English. Hence, the native speaker model of teaching should play a lesser role in English language teaching, particularly speaking skill in Thailand. As a result, this article suggests that Thai English teachers need to put less emphasis on teaching English grammar and pronunciation based on the native English speaking model. Instead, more attention should be paid to exposing students to a variety of English accents and promoting the learners’ intercultural communicative competence in ELT classrooms to reach the effective communication goal.

ภาษาอังกฤษมีบทบาทชัดเจนในฐานะภาษากลางที่คนไทยใช้สื่อสารกับชาวต่างชาติ ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นเจ้าของภาษาโดยเฉพาะชาวต่างชาติที่มาจากประเทศในภูมิภาคเอเชีย ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนดำเนินการอย่างเป็นทางการในปี 2558 คนไทยจะต้องทำงานและสื่อสารกับคนจากประเทศสมาชิกของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนและประเทศคู่เจรจามากขึ้น ในการสื่อสารให้ประสบความสำเร็จในบริบทดังกล่าว ความรู้และทักษะภาษาอังกฤษเพื่อใช้สื่อสารกับเจ้าของภาษาเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอ เนื่องจากคู่สนทนาส่วนใหญ่ในสถานที่ทำงานไม่ได้มีเพียงเจ้าของภาษา ดังนั้น การสอนภาษาอังกฤษโดยใช้โมเดลของเจ้าของภาษาก็อาจมีบทบาทน้อยลงในการสอนภาษาอังกฤษในเมืองไทย บทความนี้จึงได้เสนอว่า ครูสอนภาษาอังกฤษคนไทยอาจจะต้องเน้นสอนไวยากรณ์และการออกเสียงภาษาอังกฤษโดยยึดแบบแผนของเจ้าของภาษาให้น้อยลง ในทางตรงกันข้ามควรให้ความสำคัญกับการแนะนำนักศึกษาให้รู้จักสำเนียงที่มีความหลากหลายของคู่สนทนา และเพิ่มพูนความรู้ความสามารถในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมของตัวผู้เรียนให้มากยิ่ง เพื่อจะได้สื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพต่อไป