โครงสร้างการอนุญาตให้บริการด้านการสื่อสารของประเทศไทย กรณีศึกษาเปรียบเทียบกับประเทศสิงคโปร์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและทำความเข้าใจโครงสร้างรูปแบบการอนุญาตและพัฒนาการด้านเทคโนโลยีเพื่อให้บริการด้านการสื่อสารของประเทศไทย ซึ่งจะสะท้อนให้เห็นถึงสภาพปัญหาในอุตสาหกรรมด้านการสื่อสารอันเกิดจากกฎหมายที่กำหนดโครงสร้างและรูปแบบการอนุญาตที่ไม่เท่าทันต่อการพัฒนาของเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งหากมองไปโดยรอบประเทศไทย จะเห็นได้ว่าประเทศสิงคโปร์เป็นประเทศที่มีศักยภาพด้านการพัฒนาเทคโนโลยีสูงและรวดเร็ว แต่ก็มิได้ละเลยการวางระบบโครงสร้างพื้นฐานและกลไกทางกฎหมายให้เป็นไปอย่างเท่าทันกัน ผู้เขียนจึงได้ศึกษาและวิเคราะห์แนวคิด โครงสร้าง และการวางรากฐานด้านกฎหมายการสื่อสารของประเทศสิงคโปร์ เพื่อค้นหาแนวทางการกำหนดนโยบาย โครงสร้างองค์กรกำกับดูแล โครงสร้างและกลไกทางกฎหมายด้านการอนุญาตและการกำกับดูแลการให้บริการสื่อสารของประเทศไทยให้สามารถรองรับต่อการพัฒนาด้านเทคโนโลยีและสามารถส่งเสริมสนับสนุนให้อุตสาหกรรมด้านการสื่อสารของประเทศมีความเข้มแข็งในระดับสากล
Article Details
ลิขสิทธิ์และเนื้อหาในเว็ปไซต์ของวารสารกฎหมาย (รวมถึง โดยไม่จำกัดเฉพาะ เนื้อหา รหัสคอมพิวเตอร์ งานศิลป์ ภาพถ่าย รูปภาพ ดนตรีกรรม โสตทัศนวัสดุ) เป็นกรรมสิทธิ์ของวารสารกฎหมาย และผู้ได้รับการโอนสิทธิทุกราย
1. วารสารกฎหมาย ให้อนุญาตให้คุณใช้สิทธิอันไม่เฉพาะเจาะจงที่สามารถถูกถอนเมื่อใดก็ได้ โดยไม่มีค่าใช้จ่าย ในการ
- เยี่ยมชมเว็ปไซต์และเอกสารในเว็ปไซต์นี้ จากคอมพิวเตอร์หรือเครื่องมือสื่อสารผ่านเว็ปบราวเซอร์
- คัดลอกและจัดเก็บเว็ปไซต์และเอกสารในเว็ปไซต์นี้บนลงคอมพิวเตอร์ของคุณผ่านระบบความจำ cache
- สั่งพิมพ์เอกสารจากเว็ปไซต์นี้สำหรับการใช้ส่วนตัวของคุณ
- ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์โดยวารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถูกคุ้มครองภายใต้ Creative Commons Attribution 4.0 International License ซึ่งอนุญาตให้ทุกคนสามารถคัดลอก แจกจ่าย ดัดแปลง ส่งต่อ ผลงานได้ ก็ต่อเมื่อผลงานและแหล่งข้อมูลได้รับการอ้างอิงอย่างเหมาะสม
2. วารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สงวนสิทธิ์ไม่อนุญาตให้คุณใช้สิทธิอื่นใดที่เกี่ยวข้องกับเว็ปไซต์และเอกสารบนเว็ปไซต์นี้ เช่น การคัดลอก ดัดแปลง เปลี่ยนแปลง ส่งต่อ ตีพิมพ์ แจกจ่าย เผยแพร่ จัดแสดงในที่สาธารณะ ไม่ว่าจะในรูปแบบใดก็ตาม ซึ่งเว็ปไซต์หรือเอกสารบนเว็ปไซต์ โดยไม่อ้างอิงถึงแหล่งข้อมูลหรือโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
3. คุณอาจขออนุญาตที่จะใช้เอกสารอันมีลิขสิทธิ์บนเว็ปไซต์นี้โดยการเขียนอีเมลล์มายัง journal@law.chula.ac.th
4. วารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เข้มงวดกับการคุ้มครองลิขสิทธิ์อย่างมาก หากวารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยพบว่าคุณได้ใช้เอกสารอันมีลิขสิทธิ์บนเว็บไซต์นี้โดยไม่ถูกต้องตามการอนุญาตให้ใช้สิทธิ ดังที่กล่าวไปข้างต้น วารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอาจดำเนินคดีตามกฎหมายต่อคุณได้ เพื่อเรียกร้องค่าเสียหายที่เป็นตัวเงินและคำขอชั่วคราวให้คุณหยุดการใช้เอกสารดังกล่าว ทั้งนี้ คุณอาจถูกสั่งให้ชดใช้ค่าใช้จ่ายใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการตามกฎหมายนี้
หากคุณพบเห็นการใช้เอกสารอันมีลิขสิทธิ์ของวารสารกฎหมาย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่ขัดหรืออาจขัดต่อการอนุญาตให้ใช้สิทธิดังที่ได้กล่าวไปข้างต้น โดยเชื่อว่าได้ละเมิดลิขสิทธิ์ของคุณหรือของผู้อื่น สามารถร้องเรียนมาได้ที่ journal@law.chula.ac.th