The Creative Performance : Sukhrip Songkhruang

Main Article Content

Chut Suwanbenjank

Abstract

The purpose of this research was to create the performance : Sukhrip  Songkhruang by studying the data about the history of Longsong Dance, the dance composition, the performing and the method of Rongsong Dance that appeared in Khon and Lakhon, the academic textbooks, the interviewing from the experts and the scholars about Thai dance, Thai music and Thai vocal and the focus group. The data was analyzed to create the dance. 


          The results of the study were Longsong or King’s taking a bath in Khon  Play, the masked dance that was written by King Rama I and King Rama II was presented by the male, female, demon and monkey characters except Sukrip, the King of Khidkin as Phrayawaiyawongsa. Sukrip Longsong was presented by 5 songs : Phleng Rua, Phleng Chomtalad, Phleng Chuychai, Phleng Maesri and  Phleng Phayadoen,  Sukrip’s costume and the props for the dance. The dance of Sukrip Songkhruang means travelling, the description of the King’s costume, the weapon and the bravery while dancing along Phleng Naphat and the lyric. The performance style is categorized into four parts : The first part means Sukrip’s Arrival. It demonstrates Sukrip arrives to the throne hall to do his duty as the King of Khidkin.The second part means Sukrip’s costume. It demonstrates the description of King’s costume. The third part means Sukrip’s bravery and his new duty as the King of Khidkin.The fourth part means Sukrip’s gracefulness as Phrayawaiyawongsa ,the King of Khidkin.This creative dance, Sukhrip  Songkhruang can be showed for the single dance and performed in Ramakian in the episode of “Sukhrip Khrongmuang – Sukhrip ascened to the throne”

Article Details

Section
Performing arts

References

กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2535). ความคิดสร้างสรรค์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์
คุรุสภาลาดพร้าว.
จาตุรงค์ มนตรีศาสตร์. (2527). นาฏศิลป์ศึกษา. กรุงเทพมหานคร : อักษรสยามการพิมพ์.
ชะลูด นิ่มเสมอ. (2539). องค์ประกอบของศิลปะ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
ณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. (2542). สารานุกรมเพลงไทย. กรุงเทพมหานคร : เรือนแก้วการพิมพ์.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2531). ศิลปะละครรำหรือคู่มือนาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพมหานคร : ศิวพร.
บัณฑิต เข็มทอง. (2555). บทบาทหนุมานลงสรงในการแสดงโขน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชา
นาฏยศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปัญญา นิตยสุวรรณ. (2529). “รำฉุยฉาย”. วัฒนธรรมไทย, ปีที่ 25(ฉบับที่ 7).
ประภาสี สีหอำไพ. (2531). การเขียนแบบสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
ผุสดี หลิมสกุล. (2549). รำเดี่ยวแบบมาตรฐาน ตัวนาง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช, พระบาทสมเด็จพระ. (2553). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร :
เพชรกะรัต.
. (2553). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร : เพชรกะรัต.
. (2553). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 3. กรุงเทพมหานคร : เพชรกะรัต.
. (2553). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 4. กรุงเทพมหานคร : เพชรกะรัต.
พุทธเลิศหล้านภาลัย, พระบาทสมเด็จพระ. (2540). บทละครนอกรวม 6 เรื่อง. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร :
อมรการพิมพ์.
. (2498). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
. (2498). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
. (2498). บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เล่ม 3. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
พานี สีสวย. (2534). สุนทรียะทางนาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพมหานคร : สถาบันราชภัฏธนบุรี.
ไพโรจน์ ทองคำสุก. (2547). แนวคิด และวิธีแสดงโขนลิง. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ภาควิชานาฏยศิลป์
คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี ตราโมท. (2534). สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์
คุรุสภาลาดพร้าว.
รานี ชัยสงคราม. (2544). นาฏศิลป์ไทยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : องค์การค้าคุรุสภา.
เรณู โกศินานนท์. (2545). นาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
วรรณพินี สุขสม. (2546). ลงสรงโทน รูปแบบการแสดงละครใน. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, ภาควิชานาฏยศิลป์
คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุมิตร เทพวงษ์. (2534). ฉุยฉาย. กรุงเทพมหานคร : โอ เอส พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
สุดใจ ทศพร. (2544). ศิลปะ ดนตรี – นาฏศิลป์. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์อักษรเจริญทัศน์.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2543). นาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพมหานคร : ภาควิชานาฏยศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกรัตน์ อุดมพร. (2544). วรรณคดีสมัยรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 1-2-3. กรุงเพทมหานคร : เรืองแสงการพิมพ์,
. (2544). วรรณคดีสมัยกรุงธนบุรี. กรุงเพทมหานคร : เรืองแสงการพิมพ์.
อุดม อังศุธร. (2548). ลงสรงโทน. ใน ลมุล ยมคุปต์ คุณานุสรณ์ ครบรอบ 100 ปี, หน้า 99. ม.ป.ท.