การศึกษาและรวบรวมองค์ความรู้ภูมิปัญญาด้านศิลปหัตถกรรมของจังหวัดเชียงใหม่ เพื่อการสร้างสรรค์การแสดง

Main Article Content

ชัพวิชญ์ ใจหาญ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา และรวบรวมองค์ความรู้ภูมิปัญญาด้านศิลปหัตถกรรมของจังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารทางวิชาการ การสังเกตการณ์ การสัมภาษณ์ สื่อสารสนเทศ นำมาวิเคราะห์ และสังเคราะห์จนเกิดองค์ความรู้ที่สามารถนำไปเป็นแนวทางในการสร้างสรรค์การแสดง


ผลการวิจัยพบว่า ศิลปหัตถกรรมจังหวัดเชียงใหม่ สามารถจำแนกตามวัสดุ และกระบวนการผลิตได้เป็น 6 กลุ่ม ได้แก่ 1) หัตถกรรมผ้าทอ 2) หัตถกรรมไม้แกะสลัก 3) หัตกรรมเครื่องจักสาน 4) หัตถกรรมเครื่องปั้นดินเผา 5) หัตถกรรมเครื่องเงินและโลหะ และ 6) หัตถกรรมกระดาษสา งานหัตถกรรมนี้สามารถเป็นแนวทางสู่การสร้างสรรค์การแสดง ซึ่งปัจจุบันมีการแสดงเชิงหัตถกรรมที่ได้นำเสนอ 2 รูปแบบ คือ การแสดงที่ใช้หัตถกรรมเป็นส่วนประกอบการแสดง และการแสดงที่แสดงถึงกระบวนการขั้นตอนการผลิตหัตถกรรม การสร้างสรรค์การแสดงต้องมีวิธีการดำเนินงานอย่างเป็นขั้นตอน ผู้วิจัยแบ่งออกเป็น 3 ขั้นตอน คือ 1) การศึกษาข้อมูล 2) การออกแบบองค์ประกอบการแสดง และ 3) การฝึกซ้อมการจัดการแสดง โดยเริ่มจากการศึกษาประวัติความเป็นมา กระบวนการขั้นตอนการผลิต เพื่อออกแบบท่ารำ ท่าเต้น เครื่องแต่งกาย เพลง ดนตรี และอุปกรณ์การแสดง ตามหลักทฤษฎีนาฏยลักษณ์ ที่ต้องสอดคล้องกับบริบททางศิลปวัฒนธรรมของสังคมที่ศึกษา รวมทั้งการคัดเลือกนักแสดงการฝึกซ้อมให้เกิดความชำนาญสู่การจัดการแสดงต่อสาธารณชนที่เกิดเป็นองค์ความรู้ใหม่ อีกทั้งเป็นการอนุรักษ์ และเผยแพร่องค์ความรู้ภูมิปัญญาด้านศิลปหัตถกรรม พัฒนาไปสู่การส่งเสริม ประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมตามแหล่งชุมชน และผู้วิจัยเห็นว่ายังมีองค์ความรู้ภูมิปัญญาด้านศิลปหัตถกรรมอื่น ๆ ที่น่าสนใจในการสร้างสรรค์การแสดงอีกหลายอย่าง ผู้วิจัยหวังว่าบทความนี้สามารถสร้างแรงบันดาลใจ และเป็นแนวทางให้กับผู้ที่สนใจในการสร้างสรรค์การแสดงเชิงศิลปหัตถกรรมที่ส่งเสริมภูมิปัญญาด้านศิลปหัตถกรรมของแหล่งชุมชนพื้นที่ต่าง ๆ ทั้งในเชิงธุรกิจ และเชิงวิชาการต่อไป

Article Details

บท
ศิลปะการแสดง

References

กัญญาณัฐ แสงทองสุข และคณะ. (2561). ฟ้อนโคมบูชา หัตถศิลป์ ถิ่นเมืองสาตร. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

กนกพร โพธิเรือง และคณะ. (2561). เกิกเกว้า วัฒนธรรมเผ่ากะเหรี่ยง. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

กนกเรขา ทาทอง และคณะ. (2563). ปี๋ใหม่เมือง. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. (2560). บรรยายสรุปจังหวัดเชียงใหม่ : ข้อมูลทั่วไปของจังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: สำนักงานจังหวัดเชียงใหม่.

กุลณัฐ ขวัญอยู่ และคณะ. (2563). จุลกฐินถิ่นแม่แจ่ม. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

คะนึงนิจ สมพงษ์ และคณะ. (2548). ฟ้อนหัตถาศิลาดล. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ธงชัย จีนชาติ และคณะ. (2563). นารีศรีชาติพันธุ์. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่.

เนาวรัตน์ ฐิติชาญชัยกุล. (2555). ภูมิปัญญาศิลปหัตถกรรมการแกะสลักไม้: กรณีศึกษาสหกรณ์หัตถกรรมผลิตภัณฑ์ไม้สันป่าตอง อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ.

ปิยะนุช แสนกันและคณะ. (2554). จักรลายไม้ถวายลายศิลป์. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ไพโรจน์ วงศ์วุฒิวัตน์. (บ.ก.). (2532). ความเป็นมาของงานศิลปหัตถกรรมไทย. กรุงเทพฯ: ธนาคารกรุงเทพ.

วิบูล ลี้สุวรรณ. (2539). ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: ปานยา.

สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อานนท์ อาภาภิรม. (2525). สังคม วัฒนธรรม และประเพณีไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

อุดมศักดิ์ อินทะมาตย์ และคณะ. (2556). ฟ้อนหัตศิลป์ถิ่นสันกำแพง. (นาฏนิพนธ์ปริญญาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.