การสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ไทยในยุคชีวิตวิถีใหม่

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ไทยในอดีตเพื่อต่อยอดการสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ในยุคชีวิตวิถีใหม่ (New Normal) โดยการศึกษาเอกสารและการสังเกตการณ์การแสดงทั้งจากภาครัฐโดยกรมศิลปากร ภาคเอกชนและภาคความร่วมมือระหว่างรัฐและเอกชน พบว่างานนาฏศิลป์ไทยเริ่มแรกตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาถึงกรุงรัตนโกสินทร์รัชกาลที่ 10 สามารถแบ่งช่วงการสร้างสรรค์ที่จัดเป็นนวัตกรรมใหม่เกิดรูปแบบการนำเสนอการแสดงที่ได้รับความนิยมนำไปต่อยอดเป็นการแสดงใหม่ได้ 4 ช่วงตั้งแต่รัชกาลที่ 1 ถึง 9 ได้แก่ ช่วงนาฏศิลป์ไทยเพื่อการบันเทิงและบวงสรวงเทพเจ้า ช่วงการเข้าสู่ภาคธุรกิจ ช่วงการเข้าสู่ระบบการศึกษาและช่วงการเข้าสู่ชีวิตวิถีใหม่ ในช่วงนี้แนวทางการสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ควรประกอบด้วยสิ่งสำคัญ 4 ประการ คือ การเลือกรูปแบบหรือฟอร์ม(Form) การกำหนดเนื้อหาของการแสดง (Content) กระบวนการสร้าง (Function) และผลงานที่มีความหมาย(Meaning) เพื่อให้งานนาฏศิลป์ไทยในยุคนี้บรรลุเป้าหมายเกิดเป็นนวัตกรรมสามารถนำไปต่อยอดทางเศรษฐกิจในชีวิตวิถีใหม่ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด