นาฏกรรมย่านพาหุรัด: ชุมชนลิตเติ้ลอินเดีย

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์เรื่อง นาฏกรรมในกรุงเทพมหานคร มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบนาฏกรรมในชุมชนลิตเติ้ลอินเดียในย่านพาหุรัด โดยใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลแบบผสมผสานจากแหล่งข้อมูลต่าง ๆ ทั้งการศึกษาจากเอกสาร การสัมภาษณ์บุคคลที่เกี่ยวข้องกับนาฏกรรม ใช้เกณฑ์ในการเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) รวมถึงการสังเกตการณ์ในช่วงเวลาที่มีการจัดแสดงนาฏกรรมในพื้นที่

ผลการศึกษาพบว่านาฏกรรมอินเดียที่เข้ามามีบทบาทในชุมชนลิตเติ้ลอินเดียไม่เพียงแต่เป็นการแสดงออกทางศิลปะที่งดงามและประณีตเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญในการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ภายในชุมชน สร้างความสามัคคี และสืบสานวัฒนธรรมดั้งเดิม จากการศึกษาแบ่งนาฏกรรมออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ กลุ่มแรกคือ นาฏกรรมของชาวซิกข์ ซึ่งมีลักษณะเด่นในการแสดงออกผ่านบทสวดและการขับร้องคีร์ตันที่สะท้อนถึงค่านิยมของความเรียบง่าย เท่าเทียม และความกล้าหาญ มีการใช้เครื่องแต่งกายเฉพาะตัว เช่น ผ้าโพกศีรษะ ที่เน้นถึงเป็นเอกลักษณ์ของชุมชน ส่วนกลุ่มที่สองคือ นาฏกรรมของชาวฮินดูมุ่งเน้นการเล่าเรื่องราวของเทพเจ้าและตำนานผ่านการเคลื่อนไหวที่ประณีต โดยการใช้สัญลักษณ์และท่าทางที่แฝงไปด้วยคติธรรมและคุณค่าทางศาสนา อย่างไรก็ตามชุมชนลิตเติ้ลอินเดียยังมีส่วนร่วมในกิจกรรมและพระราชพิธีสำคัญของไทยอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้เกิดการแลกเปลี่ยนและผสมผสานทางวัฒนธรรมอย่างมีนัยสำคัญ การปรับตัวในลักษณะนี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการอยู่ร่วมกับสังคมไทยที่มีความหลากหลายทั้งในด้านวัฒนธรรมและประเพณี ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความเข้มแข็งและความสามัคคีของชุมชนอินเดียในกรุงเทพมหานคร