Brand Equity Influencing the Parent’s Intention on Sending Their Children to Study at Anubanmaryniramon School Chanthaburi
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is to examine the brand equity of Anubanmaryniramon School in Chanthaburi and the related factors that influence the parent’s intention on sending their children to study at the school. The sample consists of the parents of one-to-three-year-old children living in Muang District, Makham District, and Laem Sing District which are the targeted service areas of the school. The data were collected from 400 participants, in addition to distributing the questionnaire through an online channel and asking the parents of the school’s students who live in those three districts to pass the questionnaire on to their neighbours who meet the criteria. The statistics used to analyse the data are frequency, percentage, average, standard deviation, and multiple regression analysis.
The research found that 1) the brand equity of Anubanmaryniramon School in Chanthaburi, comprised of four dimensions - brand identity, brand meaning, brand response, and brand relationship - is high on average in the eyes of the parents of one-to-three-year-old children. By responding to brand response with the highest average, followed by brand relationship, brand meaning and brand identity respectively. 2) Based on the four dimensions of the brand equity which are brand identity, brand meaning, brand response, and brand relationship, the variation in the parent’s intention to send their children to study at Anubanmaryniramon School in Chanthaburi is statistically significant. The consideration of each dimension separately reveals that brand relationship and brand response have an impact on the parent’s intention to send their children to study at Anubanmaryniramon School in Chanthaburi with statistical significance level of 0.01.
Article Details
References
กัลยารัตน์ นิยมสินธุ์. (2561). ความคาดหวังของผู้ปกครองนักเรียนต่อการเลือกเรียนในโรงเรียนอนุบาล เขตอำเภอเมืองปทุมธานี จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 11(พิเศษ), 103-114.
กาญจนา ลออเลิศลักขณา, วาสนา จักร์แก้ว และสิทธา พงษ์ศักดิ์. (2559). ความคาดหวังของผู้ปกครองในการจัดการเรียนการสอนระดับประถมศึกษาในจังหวัดลำปาง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. 11(1), 89-101.
คีตกานท์ สายอรุณ. (2562). การศึกษาข้อมูลส่วนบุคคล คุณภาพการให้บริการและความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีผลต่อความจงรักภักดีของ ผู้ปกครองโรงเรียนอนุบาลอนุบัณฑิต. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยา มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
จันทร์จิรา พิทักษ์. (2554). ความคาดหวังของผู้ปกครองที่มีต่อการจัดการศึกษาของโรงเรียนเอกชนระดับประถมศึกษาปีที่ 1 เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณทิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
จำลอง สุริวงศ์. (2559). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกสถานศึกษาเอกชนให้บุตรหลานของผู้ปกครองนักเรียนโรงเรียนเอกชนในจังหวัดพิจิตร. ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2549). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: วี อินเตอร์พริ้นท์.
ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. (2564). โรงเรียนเอกชนเจ๊ง 300 แห่ง รายใหญ่รุกซื้อสาขาบุก.ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2564, จาก https://www.prachachat.net/ education/news-768649
ระบบสถิติงานทะเบียน. (2563). โครงสร้างข้อมูลสถิติจำนวนประชากรแยกรายอายุ จังหวัดจันทบุรี. สืบค้นเมื่อ 15 กรกฎาคม 2564, จาก https://stat.bora.dopa.go.th/ new_stat/webPage/statByAge.php
โรงเรียนอนุบาลมารีนิรมล. (2564). คู่มือการรับสมัครนักเรียน. จันทบุรี: โรงเรียนอนุบาลมารีนิรมล.
วรรณ์วรีย์ จันทร์ฉายรัศมี. (2557). การเลือกโรงเรียนอนุบาลของผู้ปกครองเด็กปฐมวัยในเครือจิมโบรีเพลย์ แอนด์ มิวสิค. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การศึกษาปฐมวัย), บัณฑิตวิทยาลัย มหาลัยศรีนครินทรวิโรจน์.
วิทยา จารุพงศ์โสภณ. (2556). กลยุทธ์การบริหารแบรนด์ Strategic brand management. กรุงเทพฯ: แปลน สารา.
สมชาติ ธรรมโภคินและศศิรดา แพงไทย. (2562). กลยุทธ์การสร้างแบรนด์โรงเรียนเอกชนสู่โรงเรียนยอดนิยม. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6(8), 4119-4132.
สุภาภรณ์ ตั้งดำเนินสวัสดิ์, พิภู ผ่องสุวรรณ, สุขุม เฉลยทรัพย์ และศิโรจน์ ผลพันธิน. (2562). ส่วนประสมการตลาดบริการสำหรับโรงเรียนเอกชน. วารสารมหาจุฬาวิชาการ. 7(1), 18-36.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2546). พฤติกรรมผู้บริโภค. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
อรวรรณ หาญพิทักษ์พงศ์. (2553). คุณลักษณะและภาพลักษณ์ตราสินค้าส่งผลต่อการรับรู้คุณค่าตราสินค้าของผู้ใช้บริการธนาคารกรุงไทย จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
อัมพล ชูสนุก และอังศุมาลิน เฮงมีชัย. (2556). อิทธิพลของคุณภาพการบริการต่อภาพลักษณ์ตราสินค้า คุณค่าตราสินค้า ความพึงพอใจ และความจงรักภักดีของลูกค้าที่ใช้บริการโรงเรียนสอนศิลปะดินสอสี. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 4(2), 10-23.
Aaker, D. A. (2008). Managing brand equity. New York: Simon and Schuster.
Ajzen, I. & Fishbein, M. (1980). Understanding attitudes and predicting social behavior. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
Berry, L. L. (2000). Cultivating service brand equity. Journal of the Academy of marketing Science. 28(1), 128-137.
Christodoulides, G. & De Chernatony, L. (2010). Consumer-based brand equity conceptualisation and measurement: a literature review. International journal of market research. 52(1), 43-66.
Dahari, Z. B. & Ya, M. S. B. (2011). Factors that influence parents' choice of pre-schools education in Malaysia: An exploratory study. International Journal of Business and Social Science. 2(15). 112-124.
Das, G. (2014). Linkages of retailer personality, perceived quality and purchase intention with retailer loyalty: A study of Indian non-food retailing. Journal of Retailing and Consumer Services. 21(3), 407-414.
Farjam, S. & Hongyi, X. (2015). Reviewing the concept of brand equity and evaluating consumer-based brand equity (CBBE) models. International Journal of Management Science and Business Administration. 1(8), 14-29.
Ghosh, A. (1990). Retail management. Chicago: Dryden Press.
Goh, E. & Dolnicar, S. (2006). Choosing a primary school in Australia: Eliciting choice-determining factors using the theory of planned behaviour. Proceedings of the 34th Australian New Zealand Comparative and International Education Society (ANZCIES), Canberra.
Guliyev & Seymur M. (2017). Impact of a Brand on Consumer Decision Making Process. Retrieved July 20, 2021, from https://ssrn.com/abstract=2972590
Howard, J. A. (1994). Buyer behavior in marketing strategy. 2nd ed.. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall.
Jia, H. (2017). Luxury fashion brands: how brand personality, mediated by perceived brand luxury, and moderated by brand experience, contributes to brand equity. Doctoral dissertation, University of Alabama Libraries.
Keller, K. L. (1998). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand equity. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Keller, K. L. (2008). Strategic Brand Management: Building, Measur- ing, and Managing Brand Equity. 3rd ed.. Upper Saddle River, NJ: Pearson/Prentice Hall.
Keller, K. L. (2016). Marketing management. Boston: Pearson.
King, C. & Grace, D. (2009). Employee based brand equity: A third perspective. Services Marketing Quarterly. 30(2), 122-147.
Kotler, P. (2009). How reputation creates loyalty in the restaurant sector. International Journal of contemporary hospitality management. 25(4), 536-557.
Krishnan, B. C. & Hartline, M. D. (2001). Brand equity: is it more important in services?. Journal of services marketing?. 15(5), 328-342.
Moven, J. C. & Minor, M. (1998). Consumer behavior. 5th ed.. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Myers, R. (2003). Using marketing research effectively. Business NH Magazine. 20(9), 25.
Suppramaniam, S., Kularajasingam, J. & Sharmin, N. (2019). Factors influencing parents decision in selecting private schools in Chittagong city, Bangladesh. International Journal of Recent Technology and Engineering. 7, 318-330.
Turley, L. W. & Moore, P. A. (1995). Brand name strategies in the service sector. Journal of consumer marketing. 12(4), 42-50.
Zeithaml, V. A., Berry. L. & Parasuraman, A. (1990). Delivery quality service: Balancing customer perception and expectations. New York: Free Press.