The Relationship Between Health Media Literacy and the Learning Needs for Health Media Literacy Among the Elderly in Chiang Mai Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research was conducted with three primary objectives: 1) to compare the level of health media literacy among the elderly, 2) to compare the learning needs for health media literacy among the elderly, and 3) to investigate the relationship between health media literacy and the need for learning health media literacy in the elderly. A quantitative research methodology was employed using a survey design. Data were collected from a sample of 400 older adults, selected through multi-stage random sampling, using a self-administered questionnaire. Using the Pearson's Correlation Coefficient statistic
The findings revealed that: (1) demographic differences among older adults were significantly associated with variations in their levels of health media literacy; (2) such demographic differences also led to differences in their learning needs related to health media literacy; and (3) there was a statistically significant positive correlation between health media literacy and the demand for learning about health media literacy among older adults (r = .667, p ≤ 0.05).
Article Details
References
กนกวรรณ อังกสิทธิ์, อัจฉรา จันทร์อ่อน และ สุภาภรณ์ ศรีจำรัส. (2566). การรู้เท่าทันสื่อด้านสุขภาพของผู้สูงอายุในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการสุขภาพ, 15(1), 45–58.
กนิษฐา เทพสุด และ มนต์ ขอเจริญ. (2562). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ที่เกี่ยวกับสุขภาพกับการรู้เท่าทันสื่อของผู้สูงอายุที่เป็นเบาหวานในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 9(1), 67-78.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). สถิติผู้สูงอายุ. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th.
กิรณา สมวาทสรรค์ และ กุลทิพย์ ศาสตระรุจิ. (2559). การศึกษาพฤติกรรมการสื่อสารและการส่งต่อข้อมูล ผ่านแอพพลิเคชั่นไลน์ของผู้สูงอายุ . (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. กรุงเทพฯ.
คณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานผู้สูงอายุแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2545). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
เพ็ญแข ประจนปัจจนึก. (2545). การมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุในการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
พันธ์ทิพย์ รามสูต. (2527). การวิจัยปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม. นครปฐม: สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล.
พินิจ อัศจรรย์. (2567). การรู้เท่าทันสื่อสุขภาพในผู้สูงอายุเขตเมือง จังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่.
วรรณศิริ นิลเนตร. (2557). ความฉลาดทางสุขภาพของผู้สูงอายุไทยในชมรมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2567). การเพิ่มความหลากหลายของการเรียนรู้ผ่านช่องทางเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (รายงานผลการวิจัย). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริลักษณ์ อุบลรัศมี. (2560). ประชากรศาสตร์: แนวคิด ทฤษฎี และการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัชชญา เรืองยศ และ แอนนา จุมพลเสถียร. (2565). การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ในกลุ่มผู้สูงวัย. Media and Communication Inquiry, 4(1), 144-169.
ศิโรช แท่นรัตนกุล. (2567). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้และส่งเสริมการรู้เท่าทันสื่อด้านสุขภาพเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันด้านสุขภาพและพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ (รายงานผลการวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
อธิชา วุฒิรังษี. (2564). การรู้เท่าทันสื่อดิจิทัลของผู้สูงอายุ. วารสารสหศาสตร์, 21(1), 62-74.
อัญมณี ภักดีมวลชน. (2563). บุคลิกภาพรูปแบบการใช้ประโยชน์และการรู้เท่าทันสื่อเฟซบุ๊กของผู้สูงอายุ. (ดุษฎีนิพนธ์นิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. เชียงราย.
Bloom, B. S. (Ed.). (1959). Taxonomy of educational objectives: The classification of educational goals. Handbook I: Cognitive domain. Longmans: Green.
Center for Media Literacy. (2008). Media literacy: A definition and more. Retrieved from https://www.medialit.org/media-literacy-definition-and-more
Chesser, A., Burke, A., Reyes, J., & Rohrberg, T. (2016). Health literacy in older adults: A systematic review. Gerontology and Geriatric Medicine, 2, 1–13. https://doi.org/10.1177/2333721416630492
Diviani, N., van den Putte, B., Giani, S., & van Weert, J. C. (2015). Low health literacy and evaluation of online health information: A systematic review of the literature. Journal of Medical Internet Research, 17(5), 1-17. https://doi.org/10.2196/jmir.4018
McClusky, H. Y. (1975). Education for Aging: The Scope of the Field and Perspection for the Future. In SM Grabowski, &WD Mason (Eds), Learning for Aging. Washington DC: Syracuse ERIC for Adult Education.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
Norman, C. D., & Skinner, H. A. (2006). eHealth literacy: Essential skills for consumer health in a networked world. Journal of Medical Internet Research, 8(2), 1-10. https://doi.org/10.2196/jmir.8.2.e9
Nutbeam, D. (2000). Health literacy as a public health goal: A challenge for contemporary health education and communication strategies into the 21st century. Health Promotion International, 15(3), 259–267. https://doi.org/10.1093/heapro/15.3.259
Narasri, P. (2024). The experiences of using telehealth in older adults in Thailand : a mixed-methods study. Retrieved from https://mospace.umsystem.edu/xmlui/handle/10355/106092
Rask, M., Uusiautti, S., & Määttä, K. (2013). Health: the first prerequisite of the joy of life. History of Education and Children's Literature, 8(2), 415-431.
Skinner, B. F. (1953). Science and human behavior. New York: Macmillan.
Sainimnuan, S., Preedachitkul, R., Petchthai, P., Paokantarakorn, Y., Siriussawakul, A., & Srinonprasert, V. (2025). Low prevalence of adequate eHealth literacy and willingness to use telemedicine among older adults: Cross-sectional study from a middle‑income country. Journal of Medical Internet Research, 27, 1-10. https://doi.org/10.2196/65380
Watson, J. B. (1913). Psychology as the behaviorist views it. Psychological Review, 20(2), 158–177. https://doi.org/10.1037/h0074428
World Health Organization. (2021). Digital health: Transforming and extending the delivery of health services. Retrieved from https://www.who.int/publications/i/item/9789240020924
