Concepts and Forms of Successful Thai Music Videos on YouTube
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study and analyze the concepts and forms of successful Thai music videos on the YouTube platform. The study examined nine music videos that garnered over 10 million views and received awards or recognition on YouTube between 2019 and 2022. The analysis focused on forms (artist-centered/narrative-centered), storytelling techniques (linear/nonlinear, point of view, ending), mise-en-scène (time period, setting, costume), and filming/presentation techniques (editing). In-depth interviews were also conducted with all nine directors to investigate the creative concepts underpinning the success of these productions. The analysis revealed that successful music videos on YouTube tend to foster artist image recognition and enhance the emotional impact of the music. These videos employed forms that were either artist-centered, emphasizing the performers' presentation, or narrative-centered, presenting engaging content that resonated with the song's themes. Regarding storytelling techniques, both chronological and non-chronological approaches were utilized, predominantly employing a third-person perspective, with varied open and closed endings. The mise-en-scène often reflected the context of the song and the artist's image through the consistent selection of time periods, settings, and costumes. A prominent filming and presentation technique was concise editing that aligned with the rhythm of the music. Furthermore, the majority of directors prioritized creative storytelling but faced a primary challenge of limited budgets.
Article Details
References
กาญจนา แก้วเทพ และ อมรรัตน์ ทิพย์เลิศ. (2545). เมื่อสื่อส่งและสร้างวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : ศิลาแดง.
กิตติพันธ์ ธัญพิทยาพาณิชย์. (2556). การสร้างสรรค์มิวสิควิดีโอโดยใช้เทคนิคการตัดต่อแบบรีเวิร์สและเทคนิครีเวิร์สลิปซิงค์. กรุงเทพฯ : คณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ณิตา ทรัพย์สินวิวัฒน์. (2560). อุตสาหกรรมเพลงไทยในยุคประเทศไทย 4.0. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 5(1), 157-167.
ณปภา สุวรรณรงค์ และ วิเชียร ลัทธิพงศ์พันธ์. (2562). กระบวนการความคิดสร้างสรรค์มิวสิควิดีโอเพลงไทยสากล : การประกอบสร้างความหมายสัญญะทางเพศและบทอัศจรรย์. วารสารนิเทศศาสต์, 37(1), 70-85.
ธนะปิติ ธิป๋า. (2565). ความเป็นไทยใน 'ที - ป๊อป' : การนำเสนอศิลปะและวัฒนธรรมที่ปรากฏในมิวสิควิดีโอเพลงไทยสมัยนิยม กรณีศึกษามิวสิควิดีโอของกลุ่มศิลปินหญิง และกลุ่มศิลปินไอดอลหญิงไทย ระหว่าง พ.ศ. 2554 - 2564. วารสารไทยคดีศึกษา, 19(2), 1-45.
ปาพจน์ หนุนภักดี. (2551). การศึกษาวิธีการเล่าเรื่องแบบไม่เป็นเส้นตรงของภาพยนตร์ยุคหลังการแพร่หลายของอินเตอร์เน็ต ค.ศ. 1993 เพื่อการออกแบบไดอารี่. (วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.
อาทิตยา ทรัพย์สินวิวัฒน์ และ รัตนวดี เศรษฐจิตร. (2562). รูปแบบการสื่อสารของมิวสิควิดีโอทางยูทูบกับปรากฎการณ์ 100 ล้านวิว. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(2), 194-204.
อินทิรา เฮ็งทับทิม. (2554). โครงการออกแบบมิวสิควิดีโอเพลง ลมเบาเบา ของวง Scrubb อัลบัม Kid. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
อิศราวุฒิ กิจเจริญ และ อัศวิน เนตรโพธิ์แก้ว. (2560). กลยุทธ์การสื่อสารช่อง Gutumdai เพื่อสร้างรายได้ผ่านเว็บไซต์ ยูทูบ ในรูปแบบรายการโทรทัศน์. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า, 2(2), 56-77.
อุไรพร ชลสิริรุ่งสกุล. (2555). Digital commerce: Ture browsers to buyers. กรุงเทพฯ: กรุงเทพธุรกิจ.
Frantz, J. P. (1994). Video Cinema: Techniques and Projects for Beginning Filmmakers. Chicago: Chicago Review Press.
Amabile, T. M. (1988). A model of creativity and innovation in organizations. Research in Organizational Behavior, 10, 123-167.
Anderson, C. (2009). Free: The future of a radical price. New York: Hyperion Books.
Bordwell, D., & Thompson, K. (2017). Film art: An introduction. New York: McGraw-Hill Education.
Christensen, C. M. (1997). The innovator's dilemma: When new technologies cause great firms to fail. Harvard Business School Press.
Van Dijck, J. (2013). The culture of connectivity: A critical history of social media. (1st ed.). Oxford: Oxford University Press.
Vernallis, C. (2004). Experiencing music video: Aesthetics and cultural context. New York: Columbia University Press.
