Sheng Mingli: A Chinese Kapitan Who is Deified as a God in Malaysia
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article examines how Sheng Mingli, a Hakka community leader appointed as the first Chinese kapitan of Seremban, Negeri Sembilan, is worshipped as a god in Malaysia. The study finds that Ye Yalai, one of Sheng Mingli’s subordinates who moved and worked in a tin mine in Kuala Lumpur after the brutal death of Sheng Mingli, is a key figure who started deifying him as “Xianshiye.” Additionally, there are folktales about the connection between Sheng Mingli’s spirit and Ye Yalai. One of them has it that Ye Yalai wanted to use Sheng Mingli as a symbol to unite Hakka people together and to strengthen his power over Chinese communities in Kuala Lumour. Originally, only Hakka mine workers had deified Sheng Mingli as their god before the belief spread to Chinese mine workers from other culture groups.
Article Details
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
References
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิม
พระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ. (2544). วัฒนธรรม พัฒนาการทาง
ประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา. (2545). นิทานโบราณคดี.
กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
วรุณสิริ วัฒนอาภรณ์ชัย. (2534). การสะสมทุนของชาวจีนในมลายู ค.ศ.1819-1900.
กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรณี บัวเล็ก. (2549). ระบบกงสี: กําเนิดและวิถีชีวิตของชนชั้นแรงงานรับจ้างในประเทศ
ไทย ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 ถึง คริสต์ศตวรรษที่ 19. กรุงเทพฯ: สำนัก
กองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
สุรสิทธิ์ อมรวณิชศักดิ์. (2559). “เทพสตรีจีนในสังคมไทย: ว่าด้วยเรื่องชื่อของเจ้าแม่มาจู่”.
ใน พิพัฒน์ กระแจะจันทร์ บรรณาธิการ. พลังผู้หญิง แม่เมีย และเทพสตรี: ความจริง
และภาพแทน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
กระทรวงศึกษาธิการ.
สายฝน จิตนุพงศ์. (2015). “นางเลือดขาว: ตํานานกับการสร้างสินค้าทางวัฒนธรรม”. ใน
สารอาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์. ปีที่ 15 ฉบับที่ 1 เดือนตุลาคม 2557- มีนาคม 2558.
ศุภรัตน์ เลิศพาณิชย์กุล. (2524). สมาคมลับอั้งยี่ในประเทศไทย พ.ศ. 2367-2453.
วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาษาจีน
冯承钧校注.（1938）.《星槎胜览校注》.长沙:商务印书馆.
巩珍著;向达校注.（2017）.《西洋番国志》.北京:华文出版社.
汉语大词典编辑委员会.（1990）.《汉语大词典》（第一册）.上海:汉语大
词典出版社.
何启良主编.（2014）.《马来西亚华人人物志》.八打灵:拉曼大学中华研究中心.
黄海德.（2017）.“东南亚华人社会与甲必丹制度:马六甲青云亭碑刻铭文
的个案考察”载，《第二届华人宗教国际学术研讨会会议论文集》. 曼谷:泰国法政大学东亚研究所中国学研究中心.
黄文斌.（2013）.《马六甲三宝山墓碑集录》（1614-1820）.吉隆坡:华社
研究中心.
李丰楙.（2018）.《从圣教到道教：马华社会的节俗、信仰与文化》.
台北:台大出版中心.
李乔.（1999）.《业神崇拜：中国民众造神运动研究》.北京:中国文联出版社.
李业霖.（1997）.《吉隆坡开拓者的足迹：甲必丹叶亚来的一生》.吉隆坡:
华社研究中心.
阮湧俰.（2013）.《吉打客家籍甲必丹与华人方言群社会的互动—以戴春桃
与罗启立为个案》. 拉曼大学中华研究院文学硕士学位论文.
石沧金.（2006）. “叶亚来与仙四师爷庙关系考察”载《东南亚纵横》.
第4期.
石沧金.（2014）. “原乡与本土之间：马来西亚客家人的民间信仰考察”
载《八桂侨刊》. 第4期.
王赓武著；姚楠编译.（1988）.《南海贸易与南洋华人》. 香港：中华书局
香港分局.
王国平.（1993）. “秘密会社对近代东南亚华人社会的影响”载
《东南亚》. 第1期.
王琛发.（2018）. “清代以来马来亚道教的落地形态与演变”载《弘道》.
第1期.
武斌.（1998）.《中华文化海外传播史》. 西安:陕西人民出版社.
巫乐华主编.（1994）.《华侨史概要》. 北京:中国华侨出版社.
颜清湟.（2017）.《海外华人世界：族群、人物与政治》. 新加坡：新加坡
国立大学中文系和八方文化企业公司.
叶耿瑾.（2004）. “吉隆坡华人古建筑的保护现状——以仙四师爷庙为实
例””载《文物世界》. 第2期.
张廷玉等.（1974）.《明史》. 北京：中华书局.
张维安.（2018）. “从马来西亚客家到华人的在地信仰:仙师爷盛明利”载
萧新煌主编.《台湾与东南亚客家认同的比较:延续、断裂、重组与创
新》. 中坜:国立中央大学出版中心.
张晓威.（2017）. “甲必丹叶观盛时代的吉隆坡客家帮权政治发展（1889-
1902）”载《全球客家研究》. 第9期.