ลักษณะสุภาษิตที่ปรากฏคำว่าคำ “เรียน” ในสุภาษิตจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะสุภาษิตจีนที่ปรากฏคำว่า“เรียน” ที่มาของการศึกษาเริ่มต้นจากหนังสือรับรองเพื่อใช้ในการสมัครทุนศึกษาต่อ โดยพบว่าสุภาษิตในภาษาจีนที่เกี่ยวข้องกับการศึกษานั้นมีหลากหลาย บทความวิจัยฉบับนี้ มุ่งเน้นศึกษาเฉพาะสุภาษิตจีนที่ปรากฏคำว่า “เรียน” ที่ประกอบด้วย 4 ตัวอักษร แต่ไม่มุ่งเน้นวิเคราะห์โครงสร้างทางไวยากรณ์ ตลอดจนการนำเสนอด้านความหมายในภาษาไทยเป็นเพียงองค์ประกอบเท่านั้น ผู้เขียนมุ่งเน้นการนำเสนอการแบ่งเป็นบริบทต่างๆในสุภาษิตจีนที่ปรากฏคำว่า“เรียน”เป็นหลัก ทั้งนี้การนำเสนอเป็นไปในรูปแบบตารางและเรียงด้วยลำดับพินอินตาม Ministry of Education of the People's Republic of China (1958) เพื่อความเป็นระเบียบในการศึกษา โดยแบ่งเป็นแถวแรก คือพินอินและสุภาษิตจีน แถวที่สอง คือความหมายในภาษาไทย เนื่องจากหัวข้อของบทความใช้คำว่า “เรียน” แต่ทั้งนี้เมื่อแปลเป็นความหมายในภาษาไทยแล้ว สุภาษิตบางคำผู้เขียนจำเป็นต้องใช้คำว่าศึกษาหรือศึกษาเล่าเรียนในการแสดงความหมายให้สอดคล้องกับบริบท หลังจากการศึกษาอย่างละเอียด พบว่ามีลักษณะที่สามารถแบ่งออกเป็นบริบทใหญ่ได้ ทั้งหมด 3 บริบท ดังนี้
- ลักษณะสุภาษิตที่ปรากฏคำว่า “เรียน” ในบริบทที่เกี่ยวกับผู้เรียน
- ลักษณะสุภาษิตที่ปรากฏคำว่า “เรียน” ในบริบทที่เกี่ยวกับการเรียนและการสอน
- ลักษณะสุภาษิตที่ปรากฏคำว่า “เรียน” ในบริบทอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับลักษณะของผู้เรียนหรือการเรียนและการสอนโดยตรง สุดท้ายนี้ ผู้เขียนจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียนภาษาจีนในอนาคต
Article Details
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
ฐิตาพร จบสัญจร. (2559). ระบบการศึกษาของจีนอดีต ปัจจุบัน อนาคต. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสถาบันสร้างสรรค์ปัญญาสาธารณะ.
เผย์ เสี่ยวรุ่ย. (2549). พจนานุกรมจีน-ไทย. พิมพ์ครั้งที่5. กรุงเทพฯ : ทฤษฎี.
พิมพ์พรรณ เทพสุเมธานนท์ นวลละออ แสงสุข และผ่องพรรณ สิทธิชัย. (2559). ปรัชญาการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วิจิตรมาตรา, ขุน (สง่า กาญจนาคพันธุ์). (2538). สำนวนไทย. กรุงเทพฯ : สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
เสาวภาคย์ วรลัคนากุล. (2551). สุภาษิตจีน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เสถียร โพธินันทะ. (2506). เมธีตะวันออก. พระนคร : มูลนิธิก.ศ.ม.
อาริสา หาวรดิษ. (2560). เปรียบเทียบคำสุภาษิตไทยที่ใช้คำเกี่ยวกับสัตว์แต่ในสุภาษิตจีน ไม่ปรากฏคำเกี่ยวกับสัตว์ แต่ความหมายของทั้งสองภาษาคล้ายคลึงกัน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
The Contemporary Chinese Dictionary. (2015). Beijing : The Commercial Press.
Ministry of Education of the People's Republic of China. (1958). Chinese Phonetic System.
