1996年至2016年泰国出版之翻译小说— 以中国女作家作品为例
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
本文旨在研究中国女小说家作品翻译和传播的因素，以及调查备受 泰国赞扬的中国女作家之写作风格。研究发现，在泰国出版的六位中国女作家的作品，基于其文学专长相当多样，一共有四种小说流派，分别是：1）反思文学；2）现实主义文学；3）寻根文学；4）女性主义文学。最受 欢迎的即为女性主义文学。这些女作家披露了在男性统治的社会下中国女性挣扎受压迫的角色。其作品获得了国内外高度评价。其中五本由玛哈·查克里·诗琳通公主殿下所翻译。这展现了公主过人的文学素养，为 泰国中泰翻译小说的传播做出了贡献。
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
参考
ยุงจาง. (2539). หงส์ป่า. จิตราภรณ์ ตันรัตนกุล ผู้แปล.สำนักพิมพ์นานมี.กรุงเทพฯ
ฟางฟาง. (2539). เมฆเหินน้ำไหล. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี ผู้แปล. สำนักพิมพ์นานมี.กรุงเทพฯ.
หวังอันอี้. (2555). หมู่บ้านเล็กตระกลูเป้า. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี ผู้แปล.สำนักพิมพ์นานมี. กรุงเทพฯ.
ฉือลี่. (2556). นารีนครา. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี ผู้แปล. สำนักพิมพ์นานมี.กรุงเทพฯ.
เที่ยหนิง. (2557). ตลอดกาลน่ะนานแค่ไหน. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี ผู้แปล.สำนักพิมพ์นานมี.กรุงเทพฯ.
ชวนหนี. (2559).ความรักใดจะไม่ปวดร้าว. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี ผู้แปล.สำนักพิมพ์นานมี. กรุงเทพฯ.
นฤมิตร สอดศุข. (2551). ผีเสื้อ" และ" เมฆ หิน น้ำ ไหล": นวนิยายฉายภาพเปรียบสังคมจีน" ยุคปฏิวัติวัฒนธรรม" กับ" ยุคสี่ทันสมัย. International Journal of East Asian Studies, 13(1), 115-134.)
ณัฐปภัสร์ ชาญนนทวัฒน์ สุภัค มหาวรากร และธเนศเวศร์ ภาดา. (2560). ความดีเป็นสิ่งที่มั่นคง และยั่งยืน: นวนิยายแปลจีนพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. The journal of social communication innovation, 5(2), 133-140.
สุวรรณา ตั้งทีฆะรักษ์. (2559). นารีนครา: เมืองนี้เป็นของเธอ. Ramkhamhaeng University Journal Humanities Edition, 35(2).
พรสวรรค์ เฉลิมยานนท์ และจอมขวัญ สุทธินนท์. (2561). ความเป็นหญิงในนวนิยาย เรื่องนารีนครา. Interdisciplinary social sciences and communication journal, 1(2-3), 203-216.
ก่อศักดิ์ ธรรมเจริญกิจ, และอภิรดี เจริญเสนีย์. (2559). “ตลอดกาลน่ะนานแค่ไหน” หนึ่งในพระอัจฉริยภาพด้านการแปลในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี.วารสารการแปลและการล่าม, 1(1), 210-219.
อมรรัตน์ เนตรธัญญกรวงศ์. (2560). คนผิดปกติและคนปกติ: การอุปมาของภาพลักษณ์ สองสิ่งนี้ในวรรณกรรมค้นหารากเหง้าจีน. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 10(2), 950-958.
ชุติมา สัจจานันท์ และคณะ. (2543). การพัฒนาเกณฑ์ประเมินค่าวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
ธเนศ เวศร์ภาดา. (2549). หอมโลกวรรณศิลป์: การสร้างสุนทรีย์แห่งวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: ปาเจรา.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2523). นวนิยายกับสังคมไทย พ.ศ.2475-2500. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุพิศ เอื้องแซะ, สนิท สัตโยภาส และนราวัลย์ พูนพิพัฒน์. (2560). ภาพสะท้อนสังคมและ กลวิธีการนำเสนอเรื่องสั้นในนิตยสาร“คู่สร้าง คู่สม”. Journal of Graduate Research, 8(2), 129-144.
วารุณี ภูริสินสิทธิ์. (2545). สตรีนิยม: ขบวนการและแนวคิดทางสังคมแห่งศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2559 อ้างถึงใน อรจิรา อัจฉริยไพบูลย์, 2017). บทความปริทรรศน์ เรื่องสตรีนิยม: การศึกษาวิธีวิทยาผ่านงานวิทยานิพนธ์ร่วมสมัยของไทย. Journal of Humanities Naresuan University, 14(3), 134-148.
จุรี จุลภาค. (2528 อ้างถึงใน วาลี ขันธุวาร. (2547). วาทกรรมผู้หญิงไทยกับความแปรเปลี่ยน. มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 1(2), 24-40.
วัชรี ตรีรัตนภรณ์. (2534). วิเคราะห์วรรณกรรมของอุชเชนี-นิด นรารักษ์. ปริญญนิพนธ์ (กศ.ม. ภาษาไทย). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา, 2534.
Poonsri, R. (2019). ความรักใดจะไม่ปวดร้าว. Manutsayasat Wichakan, 26(1), 436-455.
