การศึกษารูปแบบการเผยแพร่วรรณคดีจีนสมัยใหม่ผ่านพิพิธภัณฑ์ กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์หลู่ซวิ่น

Main Article Content

สุพัตรา ห.เพียรเจริญ

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งศึกษาการเผยแพร่วรรณคดีจีนสมัยใหม่ในปัจจุบันผ่านการนำเสนอ ในพิพิธภัณฑ์นักวรรณคดี “หลู่ซวิ่น” โดยวิเคราะห์ผลของการเผยแพร่วรรณคดีในด้าน การเข้าถึง เป้าหมายที่คุ้มค่า การสร้างแรงบันดาลใจเพื่อเปลี่ยนแปลงสังคม


ผู้วิจัยศึกษา สำรวจ และเก็บข้อมูล สิ่งที่นำเสนอในพิพิธภัณฑ์ เพื่อศึกษาการเผยแพร่วรรณคดีใน พิพิธภัณฑ์ 4 แห่งคือ หมู่บ้านหลู่ซวิ่นเมืองเซ่าซิง พิพิธภัณฑ์หลู่ซวิ่นแห่งปักกิ่ง พิพิธภัณฑ์หลู่ซวิ่นแห่งเมืองกวางเจา และพิพิธภัณฑ์รำลึกหลู่ซวิ่นแห่งเซี่ยงไฮ้


ผลการวิจัยพบว่าการนำเสนอข้อมูลหลู่ซวิ่นในพิพิธภัณฑ์แต่ละแห่ง ให้ความสำคัญกับช่วงเวลาที่หลู่ซวิ่นใช้ชีวิตในเมืองนั้นๆ โดยผู้จัดทำเผยแพร่วรรณคดีจีนสมัยใหม่ผ่านพิพิธภัณฑ์หลู่ซวิ่น เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้และเสริมสร้างความเข้าใจประวัติศาสตร์วัฒนธรรม สังคม ในอดีต การนำเสนอเนื้อหาในพิพิธภัณฑ์จะเลือกนำเสนอในบทบาทของนักคิด นักเขียนที่ใฝ่รู้ ซึ่งเป็นแบบอย่างของปัญญาชน ลดบทบาทการเป็นนักปฏิวัติลง


ทั้งยังพบอีกว่าการเผยแพร่วรรณคดีผ่านพิพิธภัณฑ์นอกจากจะทำให้ผู้เข้าชมสามารถเรียนรู้วรรณคดีได้แล้ว ทั้งยังสามารถเรียนรู้ประวัติศาสตร์ได้ในเวลาเดียวกันด้วย ซึ่งพิพิธภัณฑ์บุคคลในประเทศไทยสามารถใช้ต้นแบบพิพิธภัณฑ์หลู่ซวิ่นที่มีกระบวนการใน การนำประวัติและผลงานมาสร้างเป็นทุนวัฒนธรรมและกระตุ้นเศรษฐกิจท้องถิ่นได้

Article Details

ประเภทบทความ
Articles

เอกสารอ้างอิง

คณะอนุกรรมการพิจารณาเกณฑ์การถ่ายถอดเสียงภาษาจีนเป็นภาษาไทย. 2543. เกณฑ์การถ่ายทอดเสียงภาษาจีนแมนดารินด้วยอักขรวิธีไทย. กรุงเทพฯ : คณะกรรมการสืบค้นประวัติศาสตร์ไทยในเอกสารภาษาจีน.

จิตร ภูมิศักดิ์. 2551. ถึงร้อยดาวพราวพรายกระจายแสง จากโยนบกถึงทีปกร (พ.ศ. 2496-2501). กรุงเทพฯ: ฟ้าเดียวกัน.

ปณิตา สระวาสี ชีวสิทธิ์ บุณยเกียรติและสุวรรณา เกรียงไกรเพ็ชร์. 2561. พิพิธภัณฑ์บ้าน: คุณค่าและความหมาย. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร(องค์กรณ์มหาชน).

สุดแดน วิสุทธิลักษณ์. (บรรณาธิการ). 2559. ปฏิบัติการพิพิธภัณฑ์: บทเรียนจากคนอื่น. กรุงเทพฯ: สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ.

หลู่ซวิ่น. 2562. เรื่องสั้นของหลู่ซวิ่น. แปลจาก 《呐喊》และ《彷徨》โดยนักศึกษาวิชาเอกภาษาจีนรุ่น 7 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: ถั่วงอก.

ณปรัชญ์ บุญวาศ. 2543. ทัศนะในการมองสังคมจีนของหลู่ซิ่น : ศึกษาจากงานเขียน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ไพรินทร์ ศรีสินทร. 2558. การตอบรับวรรณกรรมจีนสมัยใหม่ของผู้อ่านไทย. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 8.

American Association of Museums. 2005. Excellence in Practice: Education Principles and Standards. American Association of Museums.

Butcher-Younghans. 1993. Historic House Museums, New York: Oxford University Press.

Elizabeth Duclos-Orsello. 2013. Shared Authority:The Key to Museum Education as Social Change, Leeds: Journal of Museum Education 38, (2).

鲁迅. 2009.《呐喊•彷徨》. 天津:天津人民出版社。

钱理群. 2003.《与鲁迅相遇》. 北京:生活•读书•新知三联书店。

吴伟. 2009.《我来教你读鲁迅》. 北京:华文出版社。

陈茵.《浅谈微博在博物馆宣教工作中的应用——以上海鲁迅纪念馆为例》,载《上海鲁迅研究》,2018年1期。

张阳.《浅析上海鲁迅纪念馆微信公众号传播绩效》,载《上海鲁迅研究》2019年2期。

มคอ. 3 รายวิชา HZ309 ประวัติวรรณคดีจีน หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิตสาขาภาษาจีน หลักสูตรปรับปรุง ปีพ.ศ. 2560 มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย

มคอ. 3 รายวิชา HZ317 วรรณคดีเอกของจีน หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิตสาขาภาษาจีน หลักสูตรปรับปรุง ปีพ.ศ. 2562 มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย

鲁迅故居内的老奶奶讲故事雕像[Online],Available,http://blog.sina.com.cn/s/blog_5cd580020100fvgj.html. เข้าถึงเมื่อวันที่ 13 ม.ค. 2563