A Comparative Analysis of the Semantic Features of Resultative and Directional Verb Complement Construction in Chinese and Similar Serial Verb Construction in Thai การวิเคราะห์เปรียบต่างคุณสมบัติทางความหมายของหน่วยสร้างกริยา-ส่วนเสริมกริยาบอกผล และส่วนเสริมกริยาบอกทิศทางในภาษาจีนกับหน่วยสร้างกริยาเรียง ที่สื่อความหมายเดียวกันในภาษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Thai and Chinese share similar linguistic features and convey the same meaning in many ways. One obvious example is the construction of two verbs without a conjunction between them with the second verb conveying a result or direction for the first verb. However, such grammatical features are categorised in a different category in both languages. In other words, this feature is called "resultative verb complement construction (动结式)" and "directional verb complement construction (动趋式)", both of which are not found in the Thai grammar system. These grammatical features appearing in Thai research papers are referred to as "Serial Verb Construction" (SVC) with subcategories "Resultative SVC" and "Directional SVC". These different classifications in the two languages reflect the different "status" of the second verb in the construction. So to speak, the second verb is treated as the "verb complement" in the Chinese construction with a subordinate status to the first verb which is the main verb. Nevertheless, all the verbs in Thai are treated as the main verbs and combined in order to convey connected meanings. This research, thus, aims to investigate the semantic similarities and differences of the verb construction in the two languages.
The results showed that the resultative verb complement construction can convey 3 types of meaning: state of noun, state of verb and aspects. In terms of meanings related to the state of noun, meanings are conveyed in a similar fashion as the resultative SVC prototype in Thai. Meanwhile, Chinese meanings related to the state of verb and aspects are comparable to the non-prototype SVC in Thai. In addition, the resultative verb complement construction can convey 3 types of meaning: directional, resultative and tenses. The directional meaning share the same meaning as the directional SVC prototype in Thai, and the resultative meaning is comparable to the non-prototype directional SVC. However, the meaning related to tenses is not comparable to the directional SVC in Thai.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
References
Alexandray Aikhenvald, &R. M. W. Dixon. (2006). Serial Verb Constructions A Cross-Linguistic Typology. Oxford University Press.
Cholthicha Sudmuk. (2005). The Syntax and Semantics of Serial verb Constructions in Thai [doctoral dissertation]. University of Texas.
Kiyoko Takahashi. (2009). Basic Serial verb Constructions in Thai. Journal of the Southeast Asian Linguistics Society, 215-229.
Paul R. Kroeger. (2004). Analyzing Syntax A Lexical-Functional Approach. Cambridge University Press.
William J. Frawley. (2003). International Encyclopedia of Linguistics. Oxford University Press.
กิ่งกาญจน์ เทพกาญจนา. (2553). หน่วยสร้างกริยาเรียงต้นแบบในภาษาไทย. ในอมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ (บรรณาธิการ), หน่วยสร้างที่มีข้อขัดแย้งในไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 66-173). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรวัฒน์ ธีรพจนี. (2563). การศึกษาวิเคราะห์คุณลักษณะของหน่วยสร้างกริยา-ผลเพื่อการสอนภาษาจีนในฐานะภาษาต่างประเทศ. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 38(1), 54-71.
ยาใจ ชูวิชา. (2536). ความเป็นประโยคของหน่วยสร้างกริยาเรียงในภาษาไทย [ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2560). พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ทั่วไป). เอบิซ อินเตอร์กรุ๊ป
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2532). โครงสร้างของภาษาไทย: ระบบไวยากรณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 10). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อัญชลี สิงห์น้อย วงศ์วัฒนา. (2555). ชุดกริยาในภาษาไทย: กริยาเรียงหรืออื่นใด?. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 31(2), 35-66.
Beijing Daxue Zhongwen Xi Xiandai Hanyu Jiaoyanshi 北京大学中文系现代汉语教研室. (1993). Xiandai Hanyu《现代汉语》. Shangwu Yinshuguan 商务印书馆.
Ding, S.丁声树. (1961). Xiandai Hanyu yufa jianghua《现代汉语语法讲话》. Shangwu Yinshuguan商务印书馆.
Huang, B, & Liao, X. 黄伯荣, & 廖序东. (1991). Xiandai Hanyu《现代汉语》. Higher Education Press高等教育出版社.
Liu, Y., Pan, W., & Gu, W. 刘月华, 潘文娱& 故韡. (2001). Shiyong Xiandai Hanyu Yufa《实用现代汉语语法》. ShangwuYinshuguan商务印书馆.
Zhu, D. 朱德熙. (1982). Yufa Jiangyi《语法讲义》. Shangwu Yinshuguan商务印书馆.